Page 195 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์

173

ً
نَّ
)) هللا اكدحوػي فىأ ى إ مهوعد ام ى ؿكىأ ني يٍ لػف ى ((
ٍ
نَّ
ي ِّ
ٍ ي ي ٍى
ى
ىي
ى
ٍ ى
) 7372 : 1997 ، مراخبلا ق جرخأ (

ความว่า : “สิ่งแรกที่ท่านต้องเชิญชวนพวกเขาก็คือให้พวกเขายืนยันใน
เอกภาพ ของอัลลอฮ์ (คือเตาฮีด)”
(บันทึกโดย al-Bukhāriy, 1997 : 7372)
ในฮะดีษอีกสายหนึ่ง ท่านเราะสูล  ได้กล่าวไว้ว่า :
ً
نَّ نًَّ ً
نَّ
)) ً هللا ي ؿوسر ادمعػ نَّ فىأك هللا إ هى لإ ى فىأ اكد شي فىأ ى إ م عداف ((
ٍ
ٍ يي ٍ ى
ٍ ٍ
ن نَّ ىي
ى ي
ى
ي ى ى
ي ى

) 1496 : 1997 ، مراخبلا ق جرخأ (
ความว่า : “แล้วท่านจงเชิญชวนพวกเขาคือ ให้พวกเขากล่าวคําปฏิญาณว่า
แท้จริงไม่มีพระเจ้าอื่นใดที่เที่ยงแท้นอกจากพระองค์อัลลอฮ์และแท้จริง
์
มุฮัมมัดคือ ศาสนทูตของอัลลอฮ”
(บันทึกโดย al-Bukhāriy, 1997 : 1496)
ในขณะที่ทัศนะที่สองให้ความหมายของตักลีดคือ การสอดคล้องของผู้ตามกับผู้อื่น
ในเรื่องอะกีดะฮ์อาทิ เช่น เด็กที่เติบโตในครอบครัวมุสลิมและไม่ได้พิจารณาในเรื่องหลักฐาน ใน
ขณะเดียวกันเขาได้ยึดมั่นต่ออัลลอฮ์องค์เดียวและได้ยึดมั่นในเรื่องการศรัทธาทั้งหมดตามครอบครัว
ของเขา นี้คือความหมายตักลีดของทัศนะที่สอง ซึ่งแตกต่างกับความหมายตักลีดของอะฮฺลิลกะลาม

ทัศนะที่สองนับว่าเป็นทัศนะที่ถูกต้อง เพราะการศรัทธาของผู้ที่ปฏิบัติตามผู้อื่นที่

ตั้งใจอย่างแน่วแน่นั้นถูกต้อง ส่วนการสังเกตและการให้เหตุผลไม่ใช่เป็นสิ่งวาญิบสําหรับมุกัลลัฟ
นอกจากผู้ที่ได้รับการดะอฺวะฮ์และไม่ประสบความสําเร็จโดยวิธีการตักลีด เว้นแต่ต้องใช้วิธีการสังเกต

(นะซัร) เท่านั้น ด้วยเหตุนี้จึงจําเป็น (วาญิบ) สําหรับเขาต้องใช้วิธีการสังเกต ส่วนผู้อื่นที่นอกเหนือจาก
กรณีดังกล่าว สิ่งที่วาญิบสําหรับเขาก็คือการตั้งใจอย่างแนวแน่ (ญะซัม)

อย่างไรก็ตามกลุ่มทัศนะที่สองก็ไม่ได้ปฏิเสธกับกลุ่มที่ใช้วิธีการสังเกตหรือการ

พิจารณาโดยสติป๎ญญาในการศรัทธา แต่ว่าพวกเขาไม่ได้ยึดเอาการสังเกตหรือการพิจารณาโดย
สติป๎ญญาเป็นเงื่อนไขของการถูกต้องของการศรัทธา

ส่วนทัศนะที่สามนั้นผู้วิจัยมีความเห็นว่า ทัศนะนี้สามารถใช้กับมุกัลลัฟได้ในเมื่อมี
ความจําเป็น แต่ต้องระมัดระวังจากการตักลีดที่ถูกตําหนิหรือต้องห้าม (ฮะรอม) ดังนี้

1) การตักลีดในสิ่งที่ขัดกับบทบัญญัติที่อัลลอฮ์  ทรงประทานมา

2) การตักลีดของผู้ที่ปฏิบัติตามที่ไม่รู้แหล่งที่มาของการปฏิบัติ

ของหะลาลและหะรอม อัลกุรอานและอัลหะดิษ เกิดเมื่อปี 20 ก่อนฮิจฺเราะฮ์ศักราช เสียชีวิตเมื่อปี ฮ.ศ. 18 (al-„Asqalāniy, 1380:
2/255)