Page 65 - 049
P. 65
51
ึ
ั
ี่
ุ
ิ
ู
ึ
้
้
ู
สรปได้ว่า ความขัดแย้ง หมายถง ความรสกทเกิดจากการรบรของตนเอง ว่าได้เกิดส่งท ี่
ึ
ิ
ื
ตรงข้ามกับตนเอง กล่ม หรอ องค์กรข้น และส่งเหล่านั้นอาจมผลกระทบในทางตรงหรอทางอ้อม
ุ
ื
ี
ู
ึ
ู
ื่
ได้ เมอพิจารณาจะพบว่า ความขัดแย้ง เปนเรองของความรสกซงอาจจะผิดหรอถกก็ได้
่
็
ื
้
ึ
ื่
ี่
ี่
ิ
็
การเปลยนแปลงความขัดแย้งจงเปนส่งทสามารถจะท าได้บนพื้นฐานของการท าความเข้าใจกัน
ึ
ึ
่
ี
ิ
ด้วยความจรงใจและเปดเผย ซงมผลกระทบต่อองค์กรทั้งในเชงบวกและลบ ดังนั้นความจ าเปนใน
ิ
็
ิ
ิ
การบรหารความขัดแย้ง และพยายามใช้ทักษะเชงบรหารจัดการกับความขัดแย้งให้เกิดประโยชน์
ิ
ิ
ิ
ู
้
์
ั
ถอเปนศาสตรส าคัญอย่างยิ่งของผู้บรหารทจะต้องเรยนรในระดับองค์กร ผู้บรหารต้องยอมรบและ
ี่
็
ิ
ื
ี
ิ
เข้าใจธรรมชาตของความขัดแย้ง และพยายามใช้ทักษะเชงบรหารจัดการความขัดแย้งให้เปน
ิ
็
ิ
ุ
ประโยชน์ต่อองค์กรเพื่อสามารถบรหารองค์กรให้บรรลวัตถประสงค์ได้
ิ
ุ
ธรรมชาติของความขัดแยง
้
ึ
ุ
ื่
เมอกล่าวถง ความขัดแย้ง โดยทั่วไปแล้ว องค์กรทกแห่งจะไม่ชอบความขัดแย้ง ใน
็
ู
ี่
สมัยก่อนนั้นความขัดแย้งจะถกมองว่าผิดเพี้ยน เปนความลับทน่าอายส าหรบองค์กร แต่ในความ
ั
็
ิ
ี
ี่
ั
ี
เปนจรงต้องยอมรบว่าความขัดแย้งมอยู่จรง โดยต่างก็มผลประโยชน์ทขัดกัน และความเหนท ี่
็
ิ
ึ
่
็
ั
ี
แตกต่างกัน ซงองค์กรก็มักจะไม่ยอมรบว่ามความขัดแย้ง รวมถงการไม่ยอมรบแม้กระทั่งความเหน
ั
ึ
ทแตกต่างของผู้ใต้บังคับบัญชา แต่ในช่วง 10-15 ป ทผ่านมา เร่มมองค์กรหลายองค์กรยอมรบมาก
ิ
ั
ี่
ี
ี่
ี
่
ข้นว่า ความขัดแย้งเปนเรองปกต ไม่ใช่ส่งทน่าอาย ทั้งฝายบรหารและผู้ใต้บังคับบัญชา มองว่า
ิ
ี่
ื่
ิ
ึ
ิ
็
ี่
ื่
ื
ทักษะในการแก้ไขความขัดแย้งเปนเครองมอทจ าเปนในการประสานงาน ระหว่างกันภายในองค์กร
็
็
ึ
ี
ี่
ิ
ึ
ี่
็
ู
ิ
ิ
และรวมถงลกค้าด้วย นส่งเหล่าน้เปนส่งทสะท้อนให้เหนว่า ปรมาณความขัดแย้งได้เพิ่มข้น และไม่
็
์
ี
ี
ิ
อาจหลกเลยงได้อกต่อไป (นรนทร องค์อนทร, 2549)
ี่
ิ
ี
ุ
ี
ึ
ในหน่วยงานของทก ๆ องค์กรย่อมมความขัดแย้งเกิดข้น อาจเปนความขัดแย้งทเกิดข้น
็
ี่
ึ
ระหว่างบคคลต่อบคคลหรอระหว่างกล่มต่าง ๆ ต้องยอมรบว่าเหตผลประการหนงทว่าความขัดแย้ง
ั
่
ี่
ุ
ึ
ุ
ุ
ุ
ื
์
เปนเหตการณทปรากฏข้นตามธรรมชาต เปนส่งปกตทเกิดข้นในสังคม แม้แต่ตัวบคคลทต้อง
ี่
ึ
ึ
ุ
ี่
็
ี่
ุ
ิ
็
ิ
ิ
ิ
ี่
ื
่
ตัดสนใจเลอกส่งหนงส่งใดในสองส่งพรอมกัน ยังเกิดความขัดแย้งทจะต้องเลอกเพียงทางใดทาง
ึ
ื
้
ิ
ิ
ิ
ึ
็
่
ี่
ี
ึ
ึ
หนง หรอได้มาเพียงอย่างหนงแต่ต้องเสยไปอกอย่างหนง ความขัดแย้ง จงเปนส่งทหลกเลยงไม่ได้
ื
่
ิ
ี
ี
่
ึ
ี่
ึ
(พรนพ พุกกะพันธ, 2542) ในทางการศกษานั้นความขัดแย้งเกิดข้นได้มักจะเกิดจากลักษณะส าคัญ
์
ุ
ึ
ิ
์
ิ
3 ประการ ดังน้ (เสรมศักด์ วิศาลาภรณ, 2540)
ี
ื่
ึ
ี
ั
1. ความขัดแย้งเกิดข้นเมอทรพยากรทางการศกษามไม่พอเพียงกับความต้องการของ
ึ
ุ
ั
็
ิ
บคคลหรอกล่มในสถานศกษาหรอองค์กรทเกี่ยวข้องกับการศกษา ทรพยากรในทน้อาจเปนทั้งส่งท ี่
ื
ุ
ี
ื
ึ
ี่
ี่
ึ
เหนได้และส่งทเหนไม่ได้ เช่น คน เงน วัสด ต าแหน่ง สถานภาพ หรอเกียรตยศ
็
ุ
ื
ิ
ิ
ี่
ิ
็
