Page 132 - 047
P. 132
111
ึ
(ความถ 30 ) เพื่อวัดผลและประเมนผลให้ดข้น
ิ
ี
ี่
ิ
5. การวัดและประเมนผลควรเปนไปตามสภาพของ 6. การวัดและการประเมนผลควรแยก
็
ิ
ี่
นักเรยน (ความถ 24 ) ระหว่างเด็กทเก่งกับเด็กทอ่อนกว่า
ี่
ี
ี่
ี
็
ี
6. การวัดและประเมนผลสัมฤทธ์ ิอยู่ในเกณฑ์ 7. ควรให้มการวิเคราะหผู้เรยนเปน
์
ิ
ุ
ิ
ค่อนข้างน้อยในบางรายวิชา เช่น วิชาอังกฤษ รายบคคลอย่างจรงจังและน าไปแก้ปญหา
ั
ิ
คณตศาสตร เปนต้น (ความถ 17 ) ได้
์
็
ี่
ื
ี
ี่
ู
ี
ี
ิ
้
ุ
7. เครองมอทใช้ในการประเมนผู้เรยนไม่มคณภาพ 8. ให้มวิทยากรข้างนอกมาให้ความรในด้าน
ื่
ิ
คอ ไม่สามารถประเมนผู้เรยนตามสภาพจรง การวัดและประเมนผลทถกต้อง เพื่อ
ื
ิ
ี
ิ
ู
ี่
ุ
(ความถ 15 ) สนองวัตถประสงค์
ี่
ื่
ี
ี่
ี่
ิ
ุ
ิ
ี
ื
ิ
ี่
8. การซ่อมเสรมผู้เรยนทไม่ผ่านการประเมน 9. ผลตเครองมอทมคณภาพ เพื่อทจะ
ิ
(ความถ 12 ) ประเมนผู้เรยนได้อย่างมประสทธภาพ
ี
ิ
ี่
ี
ิ
9. การวัดและประเมนผลไม่ตรงกับจดประสงค์และ 10. ให้มการซ่อมเสรมผู้เรยนทไม่ผ่านการ
ิ
ี
ี
ุ
ิ
ี่
ี่
ิ
ื่
ิ
ไม่ตรงตามแผนการสอน (ความถ 10 ) ประเมนอย่างต่อเนองและตดตามผลการ
ู
ี่
ุ
ั
ิ
10. การวัดและประเมนผลในปจจบันข้อมูลทครใช้ ประเมนทกคร้ง
ุ
ั
ิ
็
็
สอนกับข้อสอบ โอเนต ยังไม่ตรงกันท าให้ 11. ต้องพยายามหาข้อสอบโอเนตหรอ
ื
ื่
ี
นักเรยนมผลคะแนนโอเนตทไม่สงมากนัก ข้อสอบอนให้นักเรยนฝกท าข้อสอบ
ึ
ู
ี
็
ี
ี่
(ความถ 10 ) บ่อยๆ
ี่
11. ด้านผลสัมฤทธ์ ิทางการเรยนอยู่ในเกณฑ์ต า 12. ควรปลกฝงความส าคัญของการศกษา
ั
ี
ู
ึ
่
เนองจากนักเรยนส่วนใหญ่จะให้ความส าคัญกับ ภาควิชาสามัญ
ี
ื่
ี
วิชาศาสนามากกว่าสามัญ (ความถ 8 ) 13. รายงานผลการเรยนแก่นักเรยน
ี
ี่
12. โรงเรยนขาดมาตรการในการจัดการนักเรยนทไม่ ผู้ปกครอง อย่างสม าเสมอและต่อเนอง
ื่
ี
ี
ี่
่
ิ
ผ่านการประเมนผล (ความถ 5 )
ี่
ี่
ิ
จากตารางท 15 พบว่า ปญหาและแนวทางการพัฒนาการบรหารงานวิชาการ
ั
ิ
ี
โรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลาม สังกัดส านักงานการศกษาเอกชนจังหวัดปตตาน โดยจัดล าดับ
ึ
ี
ั
ความส าคัญของปญหาและแนวทางการพัฒนาในแต่ละด้าน ดังน้
ี
ั
้
ี
1. ดานหลักสูตร มปญหามากทสดคอ การจัดท าหลักสตรท้องถ่นบางคร้ง
ิ
ี่
ุ
ื
ั
ู
ั
ู
ไม่ตรงกับสภาพของท้องถ่นนั้นๆจงท าให้นักเรยนเกิดการเรยนรไม่เต็มท รองลงมาคอ หลักสตรมาก
ี
ู
้
ิ
ึ
ี
ื
ี่
เกินไป จนท าให้นักเรยนเรยนมากแต่ไม่ได้เกิดผล และน้อยทสดคอ จ านวนชั่วโมงเรยนในบาง
ี
ี
ี
ื
ุ
ี่
ู
ี
้
ื่
ื
ุ
ึ
ื่
รายวิชามมากเกินไป ท าให้เด็กรสกเบอหน่าย เมอต้องเจอวิชานั้นทกวันหรอบ่อยเกินไป
