Page 94 - 040

94

และแนวทางการท างานอย่างเดียวกัน (นงนุช วิชญะเดชา, 2550 : 26) สุนทร โคตรบรรเทา
(2551 : 196) ได้ให้ความหมายของวัฒนธรรมองค์การไว้ว่า คือ ความเชื่อ ความรู้สึก และ

็
สัญลักษณ์ทั้งหมดที่เป็นคุณลักษณะขององค์การ ธนากร ปักยา (2549 : 42) ได้เสนอความคิดเหน
เกี่ยวกับวัฒนธรรมองค์การว่า เป็นวิถีแห่งการด าเนินชีวิตการงานของคนซึ่งอยู่ร่วมกันในองค์การ
หนึ่งองค์การใดโดยเฉพาะ เป็นองค์การสิ่งมีชีวิต และเป็นปัจจัยส าคัญปัจจัยหนึ่งในการผลักดัน

ให้องค์การขับเคลื่อนได้เป็นอย่างดี

นักบริหารและนักวิชาการได้กล่าวถึงการเกิดวัฒนธรรมองค์การไว้หลายความ
คิดเห็นและมีความคิดเห็นที่ต้องพ้องกันว่า วัฒนธรรมเป็นสิ่งที่คนสร้างขึ้นแล้วยึดถือปฏิบัติสืบต่อ

กันมา จากรายงานการวิจัยของนงนุช วิชญะเดชา (2550 : 28) พบว่า ตัวแบบขององค์การแห่ง

การเรียนรู้ในเชิงระบบ (System Learning Organization Model) ซึ่งเป็นแนวคิดของ Marquardt
(1996) ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบย่อย คือ องค์การ คน ความรู้ การเรียนรู้ และเทคโนโลยี

แท้จริงองค์ประกอบดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมองค์การที่ครอบอยู่ หมายความว่า

วัฒนธรรมองค์การได้แทรกซึมเข้าไปในบริบทขององค์ประกอบย่อยนั้น ๆ เป็นเสมือนแบบแผน

แนวปฏิบัติที่สะท้อนออกมาในรูปของแนวทางปฏิบัติของบุคลากร (คน) รูปโครงสร้างองค์การ
(องค์การ) ระบบความคิด ความเข้าใจ (ความรู้) ลักษณะความทันสมัยของเครื่องมือ (เทคโนโลยี)

และระบบการถ่ายทอด (การเรียนรู้)

การสร้างวัฒนธรรมองค์การที่มีการจัดการความรู้ในองค์การที่เป็นระบบเป็นการ

ปรับเปลี่ยนองค์การสู่กระแสขององค์การแห่งการเรียนรู้ โดยมุ่งหวังในการเพิ่มประสิทธิภาพให้แก่
องค์การ การที่ต้องมีการปรับเปลี่ยนวัฒนธรรมองค์การให้มีการเรียนรู้ เพื่อให้องค์การสามารถอยู่

์
รอดได้ในกระแสโลกาภิวัตน ที่เต็มไปด้วยความกว้าหน้าของเทคโนโลยี การปฏิรูป และปรับ
ู้
ั
เปลี่ยนแบบแผนการท างาน ล้วนได้รับอิทธิพลจากความรและการเรียนรู้ที่ได้กลายเป็นสินทรพย์ที่
ส าคัญขององค์การ การเรียนรู้ในฐานะองค์การนั้นมีประโยชน์ต่อการวางแผนเชิงกลยุทธ์และต่อ
ความส าเร็จขององค์การอย่างแท้จริง

จากที่กล่าวมาข้างต้น สามารถสรุปได้ว่า บรรยากาศและวัฒนธรรม หมายถึง
บรรยากาศและวัฒนธรรมองค์การที่มีสภาพแวดล้อมที่ส่งเสริมคุณภาพของบุคลากร เพื่อให้ได้

พัฒนาศักยภาพของตนได้อย่างเต็มที่ เคารพซึ่งกันและกัน เป็นกันเอง และมีการสร้างวัฒนธรรม

องค์การที่ตระหนักถึงความส าคัญของการเรียนรู้ มีนิสัยใฝ่เรียนรู้ ค้นคว้าและเผยแพร่ต่อกัน ซึ่งมี
ื
อิทธิพลอย่างมากต่อการบริหารงานโรงเรียน ในฐานะที่เป็นเครองมือหรอวิธีการที่ท าให้โรงเรียน
ื่
บรรลุเป้าหมาย เป็นกฎเกณฑ์และแนวทางการปฏิบัติงานของครู และเป็นการบอกทิศทางตามที่

ก าหนดในเป้าหมาย โดยผ่านกระบวนการเรียนรู้ของแต่ละคนในองค์การ กลายเป็นความเชื่อและ