Page 243 - 022
P. 243

243








                                                                  ั
                                        ี
                                                                          ี
                                                                       ี
                                                                                            ็
                                                                        ี่
                                                    ็
                             ุ
                       และสมนไพรค็อฏมย์ (        ) เปนต้น และส าหรบสตรทมฐานะมักใช้น ้าหอมเปนส่วนประกอบ
                                                        ่
                                                           ็
                                                                                   ้
                                                                   ์
                                                              ุ
                                                        ึ
                       ด้วย (‘Ali, 1993: 4/622)  นอกจากหวีซงเปนอปกรณส าคัญในการจัดเสนผมแล้ว ในรายงานพบว่า
                                                        ู
                                                   ี
                       เศาะหาบยาตในสมัยของท่านนบ  รจักใช้กระจกเงาในการแต่งตัวอกด้วย (Malik  Ibn  Anas:
                                                                                   ี
                               ี
                                                        ้
                       1673)
                            1
                                                  ี่
                                                                        ั
                                                           ื
                                                                                                  ็
                              การใช้ผงแร่ในการทาทขอบตาหรอในภาษาอาหรบเรยกว่า อัลกุหล์ (        ) ก็เปนวิธการ
                                                                           ี
                                                                                                      ี
                                                            ี
                       เสรมสวยอกประการหนงทบรรดาเศาะหาบยาตในยุคสมัยของท่านนบ  ใช้ แม้ว่าอัลกุหล์ใช้เพื่อ
                                ี
                          ิ
                                           ่
                                              ี่
                                                                                  ี
                                           ึ
                                                           2
                                                                                                         ี
                                                                         ิ
                                                                                   ็
                       ประโยชนต่อสขภาพตา (Al-Nasa’i:  5113)  แต่ก็ไม่อาจปฏเสธได้ว่าเปนการเพิ่มความสวยงามอก
                                   ุ
                               ์
                                                                                ุ
                                                                            ี
                                    ี
                                                                                             ี
                                                                                          ี
                                                                                                       ี
                       ประการหนง มรายงานจากอมม์ อะฏยะฮ์กล่าวว่า ในช่วงทสตรไว้ทกข์ต่อการเสยชวิตของสามนั้น
                                                      ี
                                               ุ
                                                                        ี่
                                 ึ
                                ่
                                                                           ื
                                                                                ี่
                       ไม่อนญาตให้พวกนางทาผงขอบตา ใช้น ้าหอม และสวมใส่เส้อผ้าทสวยงาม (Bukhari:  5341) ซง
                                                                                                         ึ
                                                                                                         ่
                            ุ
                                                                         ี
                                                                       ิ
                                            ี
                              ี
                                       ี
                                                                                 ี
                                                                                                ี่
                                                                                     ี่
                       จากหะดษอมม์ อะฏยะฮ์น้สามารถเข้าใจได้ว่าในภาวะปกตมเศาะหาบยะฮ์ทใช้ผงแร่ทาทขอบตาเพื่อ
                                ุ
                       ความสวยงาม
                                                                                                ี
                              นอกจากน้พบรายงานจากท่านหญงอาอชะฮ์ทกล่าวถงการโภชนาการของสตรทไม่ท าให้
                                                                ิ
                                                           ิ
                                                                                                  ี่
                                                                     ี่
                                                                           ึ
                                       ี
                                                                                  ็
                                             ึ
                                                                                             ี
                       พวกนางเพิ่มน ้าหนักมากข้น (Al-Tabari, 1968:  2/611) ซงแสดงให้เหนว่าเศาะหาบยาตในยุคสมัย
                                                                       ่
                                                                       ึ
                                                           ุ
                                                                      ู
                                                                       ี
                                                        ู
                                 ี
                       ของท่านนบ  ให้ความส าคัญในการดแลห่นตัวเองให้ดดสวยงามและไม่อ้วนจนเกินไป
                                                                                                   ี
                                                         ุ
                              จากรายงานทกล่าวมาทั้งหมดสรปได้ว่าเศาะหาบยาตในยุคสมัยของท่านนบ  มบทบาท
                                         ี่
                                                                                              ี
                                                                       ี
                       ส าคัญในการสบทอดวัฒนธรรมเสรมความงามอันเปนธรรมชาตอันบรสทธ์         ิของสตร พรอมกับ
                                   ื
                                                                                     ิ
                                                                               ิ
                                                                                                 ี
                                                      ิ
                                                                                      ุ
                                                                     ็
                                                                                                    ้
                                                               ิ
                                                                                                        ี
                                                                            ุ
                                                              ิ
                                  ั
                                                                                            ี
                       พัฒนาและปรบแต่งให้สอดคล้องกับบทบัญญัตอสลามอย่างสมดลภายใต้กรอบชะรอะฮ์ดังต่อไปน้
                                                  ื
                              1. การเสรมความงามหรอใช้เครองประดับทไม่ขัดกับค าสั่งห้ามของชะรอะฮ์อย่างชัดเจน
                                                                                         ี
                                                        ื่
                                                                   ี่
                                      ิ
                                                                                  3
                                                   ื
                                                         ี
                                          ี่
                              2. ไม่มเจตนาทจะให้เหมอนสตรผู้ปฏเสธ (Abu Dawud: 4031)
                                    ี
                                                             ิ
                                                  ื
                                                       ื่
                                                                         ื
                                                                                ื
                                      ็
                                                                                     ุ
                                                                     ุ
                              3. ไม่ใช่เปนความงามหรอเครองประดับของบรษหรอให้เหมอนบรษ (Bukhari: 5885)
                                                                    ุ
                                                                                     ุ
                                                                            ้
                                                           ิ
                                                              ี่
                                     ็
                              4. ไม่เปนการเปลยนแปลงในส่งทพระองค์ทรงสราง และไม่ผิดแผกจากความเปน
                                              ี่
                                                                                                        ็
                                ธรรมชาต (Bukhari: 5931)
                                         ิ
                                    ็
                                          ่
                              5. ไม่เปนการฟมเฟอย (Bukhari: 5975)
                                           ุ
                                              ื
                              6. ไม่เปนการเสยเวลาโดยใช่เหต (Al-Tirmidhi: 2417)
                                                         ุ
                                    ็
                                                                           4
                                           ี
                                                                               1
                                                          ุ
                              7. ไม่เกิดอันตรายต่อร่างกายและสขภาพ (Ibn Majah: 2340)

                       1  อบ อุสามะฮ์วินจฉัยว่าเปนหะดษเมากูฟ ศอฮห (Malik Ibn Anas, 2003: 4/161)
                                         ็
                                                        ี
                                              ี
                          ู
                                                         ์
                                   ิ
                       2  อัลอัลบานย์วินจฉัยว่าเปนหะดษหะสัน (Al-Albani, 1998b: 2/504)
                                         ็
                                              ี
                                   ิ
                               ี
                       3
                                         ็
                                              ี
                                                        ี
                                                         ์
                               ี
                                   ิ
                        อัลอัลบานย์วินจฉัยว่าเปนหะดษหะสัน ศอฮห (Abu Dawud, 1424: 721).
                       4
                                         ็
                                   ิ
                               ี
                                                    ์
                                                  ี
                                              ี
                        อัลอัลบานย์วินจฉัยว่าเปนหะดษศอฮห (Al-Tirmidhi, n.d.: 544)
   238   239   240   241   242   243   244   245   246   247   248