Page 202 - 022
P. 202
202
์
ิ
ั
ฺ
่
ี
ั้
ี
ิ
ื่
้
้
์
ั
่
ู
หางไกล แรนแคนแหงอบสสเนย ทงน้เพอพระองคอลลอฮและรสลของพระองค ฉนขอสาบานวา
่
่
่
ื่
ิ
่
้
่
่
้
ทราบ พวก
ฺ
ู
ุ
ี่
ื่
ี
ั้
่
จะไมกนและไมดมจนกวาจะไดบอกเรองทคณวามาทงหมดน้ใหแกทานรสลุลลอฮ
่
้
ั
ั
่
ี
ฟงและจะถามทานดวย ฉนขอสาบานวาฉนจะ
่
่
ั
ฉนเคยถูกรงแกและถูกขมขู ฉนจะเลาใหทานนบ ั ่ ้ ั ่ ั
ี
ิ่
่
ั้
ิ
ื
ื่
ไมโกหก จะไมตกแตงเรอง หรอเพมเตมใดๆ ทงสน” นางอัสมาอ์ จงเข้าไปหาท่านนบ และเล่า
ึ
่
่
้
ิ
่
ื่
ี
ั
ิ
ี
ี
ึ
เรองทเกิดข้นระหว่างนางกับอมัรทั้งหมดให้ท่านนบ ฟง ท่านนบ กล่าวว่า “พวกเขาไมมสทธ ิ
ุ
ี่
ในตัวฉนมากกวาพวกเธอเลย ส าหรบเขาและสหายของเขาจะไดแคหนงฮจเราะฮ แตส าหรบเธอและ
่
ั
่
้
ั
่
ิ
ึ่
ั
์
ิ
์
ิ
ิ
ื
ิ
ื
้
ี
ี
ชนชาวเรอนั้นจะไดสองฮจเราะฮ (คอฮจเราะฮ์ไปยังอบสสเนยและฮจเราะฮ์มายังมะดนะฮ์)” นางอัส
ิ
่
่
ี
ั
มาอ์เล่าอกว่า “ดิฉนเหนอบู มูซา และบรรดาชาวเรอเขามาหาดิฉนอยางหนาแนนเพอทจะถาม
ี่
ื
้
ื่
ั
็
่
ิ
ี
เกยวกับหะดษบทน้ ส าหรบพวกเขาแลวไมมอะไรในโลกน้ทจะดใจและยงใหญในจตใจของพวก
ี
ี่
้
ิ่
ี
่
ี
ั
ี่
ี
ี
่
ื่
ี
เขาเทากับค าพูดของทานนบ ในเรองน้” (Bukhari: 4230-4231)
่
ี
่
ี
ุ
ี
ี
ึ
นอกจากน้มรายงานในศอฮหบคอรย์อกว่า มสตรผู้หนงเข้ามายับยั้งการแต่งงานระหว่าง
ี
ี
์
ี
ิ
ิ
ิ
ุ
ุ
ุ
ิ
อกบะฮ์ อบน อัลหารษกับบตรสาวของอบู อฮาบ อบน อะซซ ทั้งน้เพราะทั้งสองเปนพี่น้องร่วมแม่
ี
็
ี
ุ
ุ
ุ
ิ
ุ
ิ
ี
ึ
ิ
่
นมเดยวกัน รายงานจากอบ มลัยกะฮ์ ซงรบรายงานจากอกบะฮ์ อบน อัลหารษเล่าว่า อกบะฮ์ อบน ุ
ั
ุ
ี
ี
1
อัลหารษได้แต่งงานกับบตรสาวของอบ อฮาบ อบน อะซซ ต่อมามสตรผู้หนง เข้ามาบอกว่า นาง
ุ
ี
่
ุ
ึ
ี
ิ
ิ
ิ
ี
2
ุ
่
ู
้
ุ
ุ
่
็
ั
่
เคยเปนแม่นมให้แก่ทั้งอกบะฮ์และภรรยาของเขา อกบะฮ์กล่าวว่า “ฉนไมเคยรมากอนวาคณเคยให ้
ี
ั
ิ
่
่
ี่
ื่
ี
่
้
ั
นมแกฉน และไมมใครบอกเรองน้ใหแกฉนเลย” อกบะฮ์จงเดนทางไปหาท่านนบ ทนครมะด ี
ุ
ึ
ี
ี
นะฮ์เพื่อทจะถามเรองน้ ท่านนบ ได้หย่าทั้งสองและภรรยาของเขาก็ได้แต่งงานกับสามคนใหม่
3
ี
ี่
ี
ื่
(Bukhari: 88)
็
ี
จากรายงานทกล่าวมาทั้งหมดข้างต้นแสดงให้เหนว่าบรรดาเศาะหาบยาตในยุคสมัยของ
ี่
ี
ี
ิ
ู
ี่
ี
ท่านนบ มบทบาทอย่างชัดเจนในการยับยั้งและห้ามปรามในส่งทไม่ถกต้องตามหลักชะรอะฮ์
ี
ี่
ิ
ของอสลามตามศักยภาพและบรบททเอ้ออ านวยแก่พวกนาง นอกจากน้มเศาะหาบยาตบางท่านรบ
ี
ั
ี
ื
ิ
ิ
หน้าทในต าแหน่งหสบะฮ์ ( ) โดยตรง ดังเช่น นางสัมรออ์ บนต์ นฮัยก์ และนางอมม์ สไลมาน
ุ
ี่
ิ
ุ
ุ
้
ิ
ี
อบน อบ หัษมะฮ์ ทั้งน้เพื่อสรางสรรค์สังคมทผาสกและปกปองจากส่งทชั่วรายต่างๆ
ุ
ุ
ี่
ิ
ี่
ี
้
้
1
ี
ิ
ื
นางมชอว่าฆอนยะฮ์ ( ) หรอ อุมม์ ยะหยา (Ibn Hajar, 2005a: 1/323)
ื่
์
2
ื
ี
ี
ึ
ี
ผู้รายงานหะดษไม่บอกชอแต่ในหะดษบทอนใช้ค าว่า หมายถงสตรผิวด า (Bukhari: 2052) หรอ
ื่
ื่
ึ
หมายถงทาสหญงผิวด า (Bukhari: 2659)
ิ
3
สามคนใหม่ของนางมชอว่าซรอยบ์ ( ) (Ibn Hajar, 2005a: 1/323)
็
ื่
ี
ุ
ี
