Page 174 - 013
P. 174
174
ิ
ี
ิ
ส่วนการจัดการความขัดแย้งของผู้บรหารโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามใน
็
ื
็
ี
ิ
ี
ื
ั
ี่
ี
็
ี่
จังหวัดปตตาน ทใช้มากเปนล าดับทสาม คอวิธร่วมมอ ทั้งน้อาจเปนเพราะผู้บรหารเหนว่าจะเปน
็
ึ
ั
ุ
ี
์
ี
็
ผลดกับสถานศกษาเพราะเปนวิธการททกคนจะได้รบประโยชนในการได้มส่วนร่วมในการแสดง
ี
ี่
่
ิ
่
ี
็
์
ความคดเหนและเปนวิธการทจะพยายามหาผลลัพธททกฝายยอมรบ เปนวิธททั้งสองฝายต่างก็ได้ม ี
็
ุ
ี่
ั
็
ี่
ี
ี่
ส่วนร่วมในการแก้ไขหรอหาทางออกทเหมาะสมเพื่อให้โรงเรยนเกิดการพัฒนา ดังท
ี่
ี่
ื
ี
ุ
ี่
สเทพ พงศ์ศรวัฒน์ (2544 : 226) ได้กล่าวถง การร่วมมอ เปนวิธการทบคคลม่งทเปาหมายตนเอง
ี
็
ุ
ี
ี่
้
ื
ุ
ึ
่
ี่
และให้ความร่วมมอต่อการแก้ปญหาโดยทกฝายทเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งต่างพยายามตอบสนอง
ั
ื
ุ
ี่
ุ
ุ
ี่
่
ความต้องการของทกฝายให้ได้มากทสด การผ่อนปรนเปนวิธทให้ทกฝายแก้ปญหาด้วยการมองหา
ั
็
ุ
่
ี
ิ
ี่
ุ
้
็
่
ี่
ึ
่
็
จดต่างมากกว่าการเปลยนประเดนหลักทเปนเปาหมายของแต่ละฝาย ซงได้แก่ การหาข้อยุตททก
ุ
ี่
ุ
็
ุ
้
่
ิ
ั
็
่
ี่
ฝายเปนผู้ชนะ สามารถบรรลเปาหมายของตนและทั้งเปนทยอมรบเชงเหตผลของทั้งสองฝาย
์
ี
อย่างไรก็ตาม วิธการจัดการความขัดแย้งควรใช้ให้เหมาะสมกับสถานการณ และ
ี
ผลทเกิดตามมาจะได้ดเพียงไรก็ข้นอยู่กับการวิเคราะหประเด็นปญหาของความขัดแย้ง และการ
ี่
ึ
์
ั
เลอกใช้วิธการจัดการความขัดแย้งได้เหมาะสม รวมทั้งผู้บรหารจะต้องมทักษะความสามารถใน
ื
ี
ี
ิ
็
ั
ด้านต่าง ๆ เช่น ในการวิเคราะหปญหา การคด การกระจายความเปนธรรม การใช้อ านาจ การใช้
ิ
์
ิ
ภาวะผู้น า และความสามารถในการเผชญกับปญหา เปนต้น ดังนั้นวิธการจัดการความขัดแย้งท ี่
ั
ี
็
ี
ิ
็
ี
ผู้บรหารควรใช้อยู่ในระดับมาก ควรจะเปนวิธการประนประนอม วิธการไกลเกลย วิธการร่วมมอ
ี่
ื
ี
ี
ี่
วิธการปรองดอง ส่วนวิธการเผชญหน้า วิธการบังคับ และวิธการหลกเลยงอยู่ในระดับน้อย เพราะ
ี
ี
ี
ิ
ี
ี
ี
ี่
ี่
ั
ิ
ึ
ึ
่
็
เปนวิธทท าให้ยุตความขัดแย้งลงชั่วคราวเท่านั้น ซงปญหาทตามมาอาจเกิดข้นใหม่
วัตถุประสงคขอที่ 3 เพื่อเปรยบเทยบการจัดการความขัดแย้งของผู้บรหาร
ี
ิ
์
ี
้
โรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามในจังหวัดปตตาน จ าแหนกตามอายุ ต าแหน่ง วุฒทางการศกษา
ึ
ิ
ั
ิ
ี
ี
์
ประสบการณในต าแหน่งบรหาร และขนาดของโรงเรยน
ิ
ี
3.1 เปรยบเทยบค่าเฉลยของวิธการจัดการความขัดแย้งของผู้บรหาร
ี
ี
ี
ิ
ี่
ี
ิ
ี
ี่
ี
จ าแนกตามอายุ พบว่า ผู้บรหารทมอายุแตกต่างกันมวิธการจัดการความขัดแย้งไม่แตกต่างกัน
ี
ยกเว้นวิธประนประนอมและวิธไกลเกลยแตกต่างกัน น่าจะเปนเพราะอายุมความสัมพันธโดยตรง
ี่
ี
ี
็
ี
์
์
ิ
ึ
์
ื่
ิ
กับพัฒนาการและวุฒภาวะ ประสบการณ โดยเมอมอายุมากข้น ระดับวุฒภาวะ ประสบการณ จะ
ี
ึ
มากข้น
ี
ิ
ุ
็
็
อาจเปนเพราะสภาพของคนในสังคมมสลมเปนคนอ่อนน้อมถ่อมตน ถ้อยทถ้อยอาศัย ม ี
ี
ื่
ื
็
ื้
็
็
ความเอ้อเฟอเผื่อแผ่และมความเหนอกเหนใจผู้อน ไม่ต้องการเหนผู้แพ้ ผู้ชนะ ไม่ชอบวิธการท ี่
ี
ั
ี
ี
ั
ุ
รนแรงในการแก้ปญหา ประกอบกับโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามในจังหวัดปตตานส่วนใหญ่
ิ
