Page 173 - 013
P. 173
173
ิ
ี่
ี
วิธการจัดการกับความขัดแย้งของผู้บรหารสถานศกษาขั้นพื้นฐาน ช่วงชั้นท 1-2 สังกัดส านักงาน
ึ
ี
ื
ี
ุ
ึ
ี่
เขตพื้นทการศกษาสพรรณบร เลอกใช้วิธการจัดการกับความขัดแย้งอยู่ในระดับมาก เรยง
ี
ุ
ิ
ตามล าดับ คอ วิธประนประนอม วิธไกล่เกลย ตามล าดับ เสรมศักด์ วิศาลาภรณ (2534:104-105)
ื
ี่
ี
ี
ิ
ี
์
ิ
ี
ิ
ได้เสนอวิธจัดการความขัดแย้ง ตามแนวคดของ โทมัสและคลแมนน์ (Thomas, Kenneth.) ไว้ว่า
ี่
็
ิ
ิ
์
ึ
ิ
เปนการจัดการกับความขัดแย้งทตั้งอยู่บน 2 มต คอ มตแห่งการยืดประโยชนส่วนตน หมายถง
ื
ิ
ิ
ิ
ั
การยืนยันรกษาผลประโยชน์ให้เปนไปตามความต้องการและความพอใจของตน กับมตแห่งการยึด
็
์
ประโยชนของผู้อน หมายถง มตแห่งการร่วมมอร่วมใจพยายามให้เปนไปตามความต้องการและ
ึ
ื่
ื
็
ิ
ิ
ิ
ื
ี
ี
ิ
ิ
ี
็
ื่
พอใจของผู้อน ทั้งสองมตน้ได้ก าหนดเปนแนวคดในการเลอกใช้วิธจักการความขัดแย้งไว้ 7 วิธ
ี
ี
ี่
ี
ิ
ี
ี
ึ
ี่
ซงได้แก่ วิธบังคับ วิธหลกเลยง วิธไกล่เกลย วิธเผชญหน้า วิธประนประนอม วิธปรองดองและวิธ ี
่
ี
ี
ี
ื
ร่วมมอ
ี่
ี
็
ุ
ี่
็
ผลการวิจัยทเปนเช่นน้ การทผู้บรหารใช้วิธประนประนอมมากทสด อาจเปน
ิ
ี่
ี
ี
ี่
เพราะการประนประนอมเปนวิธการทผู้บรหารพยายามเดนสายกลางในการด าเนนงาน เปดใจกว้าง
ิ
ิ
็
ี
ิ
ี
ิ
ั
ั
ี
ี
ั
็
่
ุ
ยินดรบฟงข้อเสนอแนะของทกฝายยอมเปนทั้งผู้ให้และผู้รบ ยอมเสยสละส่วนน้อยเพื่อประโยชน ์
็
่
ื
ของส่วนรวม ต้องการท าให้ทั้งสองฝายได้รบความพึงพอใจ ไม่ต้องการเหนผู้แพ้ ผู้ชนะ หรอผู้ด ี
ั
ี่
ี
ิ
ี
ิ
ั
ี
ใจ ผู้เสยใจ ส าหรบวิธการจัดการกับความขัดแย้งทผู้บรหารโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามใน
ี
ี
จังหวัดปตตาน เลอกใช้ในอันดับรองลงมา คอ วิธไกล่เกลย เปนวิธทผู้บรหารต้องการย ้าให้ค่กรณ ี
ี่
็
ี่
ี
ู
ื
ิ
ื
ั
ึ
ค านงถงความส าคัญขององค์กร ผู้บรหารส่วนหนงใช้วิธน้อาจเปนเพราะจะสามารถช่วยแก้ไขข้อ
ิ
ี
ี
็
ึ
ึ
่
ุ
ี
ี
ิ
ู
ุ
ี
ี่
ขัดแย้งในระยะเร่มแรกได้ดช่วยลดความรนแรงของปญหา อย่างน้อยทสด ค่กรณก็พยายามเข้าใจอก
ั
ี
ั
ิ
ฝายหนงเปนการยุตปญหาทยืดเยื้อ เพื่อให้เกิดผลดต่อตนเองและองค์กร และถ้าหากวิธการน้ไม่
ึ
่
ี
ี
ี่
็
่
็
สามารถจะยุตปญหาหรอลดระดับความขัดแย้งได้สอดคล้องกับความคดเหนของ
ิ
ิ
ื
ั
์
พรนพ พุกกะพันธ (2542 : 297 - 301) ได้ให้ข้อแนะน าในการจัดการกับความขัดแย้ง โดยให้
ิ
ุ
ึ
็
์
ผู้บรหารวางตัวเปนผู้ไกล่เกลย วิเคราะหถงสาเหตสภาพของปญหาแล้วร่วมกันหาทางออกท ี่
ี่
ั
ี่
ุ
ี่
ี่
ี
ื
ี
ี
ิ
เหมาะสมระหว่างผู้น ากับผู้ใต้บังคับบัญชา ส่วนวิธทผู้บรหารเลอกใช้น้อยทสดคอวิธหลกเลยง
ื
ี
็
ั
ั
ี
็
ื่
เปนวิธทผู้บรหารไม่ยอมรบว่ามปญหาและเหนว่าความขัดแย้งเปนเรองเล็กน้อย ผู้บรหารจะ
ี่
ิ
ิ
็
พยายามหลกเลยง เพิกเฉย ไม่เข้าไปเกี่ยวข้องไม่มการโต้แย้ง ไม่ยอมรบรปญหาต่าง ๆ ทเกิดข้น
ึ
ี่
ี
ี
ั
ั
ี่
้
ู
ิ
็
ิ
แสดงให้เหนว่าผู้บรหารโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามในจังหวัดปตตาน เข้าใจสภาพความ
ี
ี
ั
็
ี
ิ
็
่
ึ
ี่
ขัดแย้ง เพราะในการด าเนนงานของโรงเรยนเอกชน ซงเปนหน่วยงานทมคนมาท างานร่วมกันเปน
ี
จ านวนมาก โอกาสทจะเกิดความขัดแย้งย่อมมมาก
ี
ี่
