Page 302 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 302

280







                                     การที่ได้เรียกชื่อด้วยวันอาคิเราะฮ์นั้น เนื่องจากว่าเป็นวันสุดท้ายของโลกหรือเป็น
                       เวลาสุดท้ายที่ถูกกําหนด (al-„Asqalāniy, 1379 : 1/118 ; al-Tībiy, 1997 : 2/426).

                                     การศรัทธาต่อวันอาคิเราะฮ์ หมายถึง การเชื่อมั่นและการยืนยันอย่างสมบูรณ์ถึงการ
                       บังเกิดขึ้นจริงของวันกิยามะฮ์รวมถึงศรัทธาต่อทุกสิ่งทุกประการที่อัลลอฮ   ทรงบอกไว้ในอัลกุรอาน
                                                                                  ์
                       ที่ท่านเราะสูล  กล่าวไว้ถึงสิ่งต่างๆ ที่จะบังเกิดขึ้นมาหลังความตาย ตลอดถึงการเข้าพํานักอยู่ในสวน

                       สวรรค์ของชาวสวรรค์และการเข้าสู่นรกของชาวนรก  (al-Tībiy, 1997: 2/426 ;   al-Baiḍawiy, 2012:
                       1/30 ; al-Athariy, 1422 : 83).
                                           ์
                                     อัลลอฮ   ทรงยืนยันถึงการบังเกิดขึ้นจริงของวันกิยามะฮ์ไว้ในอัลกุรอานและทรง
                       เน้นย้ําถึงความสําคัญของมันไว้ในโอกาสต่างๆ อีกทั้งทรงกล่าวถึงเรื่องนี้ไว้อย่างมากมาย และทรงให้

                                                                       ์
                       การศรัทธาต่อวันอาคิเราะฮ์ผูกพันธ์กับการศรัทธาต่ออัลลอฮ  ดังที่พระองค์ตรัสว่า :
                                                                        ﭼ ﭠ ﭟ  ﭞ  ﭝ  ﭜ  ﭛ   ﭚ   ﭽ

                                             )      177 ةيأ     نم ضعب    :  ةرقبلا   ةروس (
                                                                                                ์
                                     ความว่า “แต่ทว่าคุณธรรมนั้นคือ ผู้ที่ศรัทธาต่ออัลลอฮ์และวันอาคิเราะฮ”
                                                                                                 1
                                                                                            ์
                                                            (สูเราะฮ์อัลบะเกาะเราะฮ์ : ส่วนหนึ่งจากอายะฮ 177)



                                     ผู้แต่งได้กล่าวถึงทัศนะของอุละมาอ์เกี่ยวกับการเริ่มต้นของวันกิยามะฮ์มีดังนี้ คือ

                                                                          ์
                                     ก. การเริ่มจากการเป่าสังข์ครั้งที่สอง อัลลอฮ  ตรัสว่า :
                                                                            ﭼ        ﮄ  ﮃ   ﮂ   ﮁﮀ   ﭿ  ﭾ  ﭽ

                                                                         ؽ   :   ةيأ   20 )      ةروس (
                                     ความว่า “และสังข์จะถูกเป่าขึ้น นั่นคือวันแห่งการสัญญา”

                                                                                            (สูเราะฮ์ก็อฟ : อายะฮ์ 20)
                                     การเป่าสงข์แห่งการฟื้นคืนชีพหรือวันกิยามะฮ์ นั่นคือ วันที่อัลลอฮ์ทรงสัญญากับ

                       พวกกุฟฟารในการลงโทษ (al-Ṭabariy, 2000 : 22/347 ; Ἰbn Kathīr, 1999 : 7/400).

                                                                           ์
                                     ข. การเริ่มจากการรวมตัวที่ทุ่งมะฮชัร อัลลอฮ  ตรัสว่า :
                                                                             ﭼ ﭪ  ﭩ  ﭨ  ﭧ  ﭦ      ﭽ
                                                  ةيأ   47 )       نم ضعب    :  ف      ؿا  ةروس    (

                                     ความว่า “และเราจะชุมนุมพวกเขา ดังนั้น เราจะไม่ให้ผู้ใดออกไปจากพวก

                                     เขาเลย”




                       1  อายะฮ์ความหมายเดียวกันมีปรากฏในสูเราะฮ์อัลบะเกาะเราะฮ์ อายะฮ์ 62 และสูเราะฮ์อัตเตาบะะฮ์ อายะฮ์ 29
   297   298   299   300   301   302   303   304   305   306   307