Page 299 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์

277

ٕار ٕاضداػؾ ٕار ِهس حلمارر ارا ٌٝنجا ٕار ٠اصٛت ٕار ٕآضق ئاي ٜٔا باتن ٧ٝت ؼٜ وَ "

تٜا ٠اصٛت ٔغر ؼ٦ؾبرػٜ ٕار ٢ْاضضْ ٣زٓنأ 1 ٢ٜانمر تٜا ٌٝنجا ٔغر ؼ٦ؾبرػٜ ٕار ١ضق

ٔغر ؼ٦ؾبرػٜ ٕار باتهيا ٌٖأ ٣زٓنأ ٢ٜانمر تٜا خاٚزن ٕار ٣رٜٛٗ ٣زٓنأ ٢ٜانمر

تٜا ٕآضق ٔغر ؼ٦ؾبرػٜ ٕار 2 باتن ٘بؽ ٣زٓنأ ٢ٜانمر تٜا ـشص ٌ٦ع ٕار صٛبط

" ٜٔزَ ٕار ًِغَ ٕار َٔ٪َ ٣زٓنأ ٢ٜانمر
แปลว่า “แล้วทั้งสามคัมภีร์นี้ กล่าวคือ อัลกุรอาน และเตารอต และอินญีลมีในนั้น

ฮุกุ่ม (บทบัญญัติ) และบทเรียน และเรื่องราว และผู้ยึดถือกับอินญีลนั้นเรียกกับเขา

ว่านัศรอนีย์ (คริสเตียน) และผู้ยึดถือกับเตารอตนั้นเรียกกับเขาว่ายะฮูดีย์ (ยิว) และ
ทั้งสองนั้นเรียกกับเขาว่าอะฮฺลุลกิตาบ และผู้ยึดถือกับซะบูรและบรรดาสุฮุฟนั้นเรียก

กับเขาว่าชิบฺฮุกิตาบ และผู้ยึดถือกับอัลกุรอานนั้นเรียกกับเขาว่ามุอ์มินและมุสลิม

และมุดัยยิน”
การอธิบายของผู้แต่งในเรื่องนี้เหมือนกับการอธิบายของชัยคฺดาวูดในหนังสือ
3
อัดดุร อัษษะมีน ที่กล่าวถึงเนื้อหาหลักสําคัญของคัมภีร์ทั้งสามเล่มคือ เกี่ยวกับฮุกุ่ม บทเรียน และ
เรื่องราวต่าง ๆ

4.9.4 จํานวนอายะฮ์ของอัลกุรอาน
ผู้แต่งได้กล่าวถึงจํานวนอายะฮ์ของอัลกุรอานว่า
4

نمأ ػتاص نمأ ٕار بٜص نمأ تاٜآ زؾصر تٜا ٕآضق لمارر ؼٝغضب ْٔٛؿُٖضؾ ٔغمحا ٞبأ زؾصر "

خازؾصر بٜضع ٕار ٢ْٗ خازؾصر بٜضع ٕار ضَأ خازؾصر بٜضع تاٜآ نمأ ٘يٛؾ نمأ ٘يٛؾ

ٕار ٔناغهجَ ٔغر ٢ذٓد حٝتصأ زٝعٚ خازؾصر بٜضع ٕار ٬ٗؾ ٣برمم ٢ذٓد حٝتصأ زعٚ

م ل م ( حْاَضؾ ٠ضؿع تاٛع ٔغر تاٛع ٔهػٜزٓبَ حٝتصأ ؿا م ا ٠صابع خازؾصار بٜضع

ػتاص ِٝي ٕار برخ ٕار ١ضق خازؾصر بٜضع ٕار رخ آ ٧ػٖ 5 ) اصاْ زقٛتعا ٣شيا ل م

خازؾصر نمأ ٘يٛؾ نمأ ٕار حٝبغت ٕار ٤اعر خازؾصر ػتاضع ٕار ّاضس ٕار ٍ٬س خازؾصر

" خاتن خوسنم ٕار خسان

1 ค าสะกดใหม่ทถกต้องคอ ىئانَّد "
ื
ี
่
ู
"
2
ี่
ื
ู
ทถกต้องคอ “باتهيا ٌٖأ ٘بؽ” อ่านว่า “ชิบฮฺ อะฮฺลิลกิตาบ”แปลว่า คล้ายคลึงกับอะฮฺลิลกิตาบ
3 Dawūd al-Fatāniy, n.d. : 90).
4 Tuan Mināl, n.d. : 99.
5 อัลบะเกาะเราะฮฺ อายะฮฺที่ 17