Page 267 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 267
245
ﰗ ﰖ ﰕ ﰔﰓ ﰒ ﰑ ﰐ ﰏ ﰎ ﰍ ﰌ ﰋ ﰊ ﭽ
ﭼ ﰘ
19 ) ةيأ : دمعػ ةروس (
ความว่า : “ฉะนั้นพึงรู้เถิดว่าไม่มีพระเจ้าอื่นใด (ที่ถูกกราบไหว้โดยเที่ยงแท้)
นอกจากอัลลอฮ์และจงขออภัยโทษต่อความผิดเพื่อตัวเจ้าและบรรดาผู้
ศรัทธาชายและบรรดาผู้ศรัทธาหญิง และอัลลอฮ์ทรงรู้ดียิ่งถึงพฤติกรรมของ
พวกเจ้าและที่พํานักของพวกเจ้า”
์
(สูเราะฮมุฮัมมัด : อายะฮ 19)
์
อุละมาอ์มีความเห็นว่า ไม่มีความเมตตาใดของอัลลอฮ์ ที่ได้ทรงมีต่อบ่าวคน
หนึ่งๆ ที่เมตตายิ่งหรือยิ่งใหญ่ไปกว่าการที่พระองค์ทรงให้พวกเขารู้จักกับคําว่า “ลาอิลาฮะ
์
์
(
)
อิลลัลลอฮ” للها ٫ا ٘يا ٫ แท้จริงคําว่า “ลาอิลาฮะอิลลัลลอฮ” للها ٫ا ٘يا ٫ ( สําหรับชาวสวรรค์แล้ว
)
เปรียบเสมือนดั่งน้ําเย็น (อันชุ่มชื่น) สําหรับชาวดุนยา (Ἰbn Rajab, 1397 : 53).
1
จากอายะฮ์ที่ 19 สูเราะฮ์มุฮัมมัดอิมามอัลบุคอรียฺ ได้ตั้งหัวข้อในหนังสือเศาะฮีฮ
ของท่านว่า “บทที่ว่าด้วยวิชาความรู้นั้นต้องมาก่อนการพูดและการปฏิบัติ ” (al-Bukhāriy,.1997.:
2/458).
์
ในฮะดีษบทหนึ่งท่าน เราะสูลุลลอฮ ได้กล่าวกับมุอาษ เบ็น ญะบัล ขณะที่ท่าน
ส่งมุอาษไปเป็นผู้ปกครองเมืองเยเมนว่า :
ً ً و ً
ً
ً
فىأ اكد شي فىأ ى إ م عداف م ػ ئج اذ ف با لهىأ اموػ ٍ س نَّ ً (( نإ
ٍ ٍ
ى ٍ
ٍ ي ىٍ ى ى
ى
ٍ يي ٍ ى
ىى ى
ى
ٍ نٍ
ي ى ى
ى
نَّ نًَّ ً
نَّ
ن نَّ ىي
)) ً هللا ي ؿوسر ادمعػ نَّ فىأك هللا إ هى لإ
ى
ى ي
ي ى
) 1496 : 1997 , مراخبلا اكر (
ความว่า : “แท้จริงท่านกําลังจะแสดงตัวต่อกลุ่มชนชาวคัมภีร์ ในเมื่อท่าน
ได้มาถึงกับพวกเขา แล้ว ท่านจงเชิญชวนพวกเขาคือ ให้พวกเขากล่าวคํา
ปฏิญาณว่า แท้จริงไม่มีพระเจ้าอื่นใดที่เที่ยงแท้นอกจากพระองค์อัลลอฮ ์
และแท้จริงมุฮัมมัดคือ ศาสนทูตของอัลลอฮ”
์
(บันทึกโดย al-Bukhāriy, 1997 : 1496).
สิ่งที่ถูกต้องสิ่งแรกที่วาญิบสําหรับมุกัลลัฟ คือ กล่าวคําปฏิญาณว่าไม่มีพระเจ้าอื่นใด
ที่แท้จริงนอกจากอัลลอฮ์โดยไม่ต้องพิจารณาและสงสัยเหมือนกับคําพูดของบางคนที่ถูกตําหนิ ยิ่งไป
1 ท่านมีชื่อเต็มว่า คือ อะบูอับดุลลอฮ์ มุฮัมมัด เบ็น อิสมาอีล เบ็น มุฆีเราะฮฺ อัลญะอฺฟียฺ เป็นตาบิอีนที่รายงานฮะดีษของท่านเราะสุล
มากมายคนหนึ่ง ท่านเกิดเมื่อปี ฮ.ศ.194 เสียชีวิตในปี ฮ.ศ. 256 ท่านเป็นนักวิชาการฮะดีษที่เลื่องลือในด้านเศาะฮีฮจนทําให้หนังสือ
ฮะดีษของท่านถูกจัดให้เป็นหนังสือฮะดีษอันดับหนึ่งจากบรรดาหนังสือฮะดีษด้วยกัน (al-„Asqalāniy,1380 : 2/146).
