Page 181 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 181
159
ที่เป็นหลักการแรกในศาสนาที่มนุษย์ทุกคนจะต้องเรียนรู้และยึดปฏิบัติ ประการทั้งปวงเป็นเหตุผลที่
1
บ่งบอกถึงความประเสริฐของเตาฮีดทั้งสิ้น
5. ความสําคัญของวิชาเตาฮีด
“ 3 خازؾصر 2 عضؾ تٜا حٜٓ٫ ؼٝغضب ٕار ًِع ٌ٦ع ٌصأ حعٛٗب تٜا حٗبغْ ”
“การพาดพิงของมัน (วิชาเตาฮีด) นั้น แท้จริงวิชาเตาฮีดเป็นรากฐานของวิชาต่าง ๆ
และสิ่งต่าง ๆ (วิชาต่าง ๆ) นอกจากวิชาเตาฮีด เป็นกลุ่มวิชาย่อยของวิชาเตาฮีด”
เตาฮีดเป็นรากฐานของศาสนาและเป็นเรื่องที่สําคัญยิ่งต่อการเป็นมุสลิมที่ถูกต้อง จะ
เห็นได้ว่าอัลกุรอานที่ถูกประทานแก่ท่านน ะบีมุฮัมมัด ในช่วงเวลา 13 ปีที่นครมักกะฮ์นั้นล้วน
กล่าวถึงเรื่องเตาฮีดโดยทั้งสิ้น และท่านน ะบีมุฮัมมัด ได้เน้นสั่งสอนบรรดาเศาะฮาบะฮ์ในเรื่อง
เตาฮีดเป็นพิเศษและเรียกร้องมวลมนุษย์ไปสู่การศรัทธาเตาฮีดที่ถูกต้องตลอดระยะเวลาของการมีชีวิต
อยู่ของท่าน นอกจากความสําคัญข้างต้นยังมีอีกหลายประการ อาทิเช่น เตาฮีดทําให้อิบาดะฮ์ของผู้
ศรัทธาได้รับการตอบรับจากอัลลอฮ ทําให้ประชาชาติมุสลิมเกิดความเป็นเอกภาพและภราดรภาพ
์
4
์
และทําให้ผู้ศรัทธาห่างพ้นจากการตั้งภาคีต่ออัลลอฮ เป็นต้น
6. ผู้ริเริ่มวิชาเตาฮีด
٘يٚأ تٛهٝػَ ؼٜ وٜضَ ٌ٦ع ٕار 5 ٣ضعؽ٫ا ٔغمحا ٛبأ تٜا ٣زٓنترٓٗػَ ؼٝغصٚأ ”
“ 7 ٣زٓنا تٛهٝػَ ؼٜ ٕار 6 ٣زٜضتالما صٛضَٓ ٛبأ ٕار ٣زٓنا ئ يرم
“ ผู้ริเริ่มวิชาเตาฮีดนั้น คือ อะบู อัลฮะสัน อัลอัชอะรีย์และบรรดาผู้ที่ติดตามท่าน
และอะบู มันศูร อัลมาตุรีดีย์และบรรดาผู้ที่ติดตามท่าน ”
ด้วยเหตุผลข้างต้นทําให้อุละมาอ์อะกีดะฮ์ได้ศึกษาค้นคว้าพร้อมกับได้คิดค้นศาสตร์
หนึ่งที่เกี่ยวข้องกับเตาฮีดคือ วิชาเตาฮีด โดยมีอีมามอะบู อัลฮะสัน อัลอัชอะรีย์ ซึ่งได้ขนานนามเป็นผู้
8
ริเริ่มวิชาเตาฮีด ประวัติศาสตร์ได้บันทึกไว้ว่า แนวทางเตาฮีดของท่านแบ่งออกเป็น 3 ช่วงสมัย ได้แก่
ได้แก่
9
์
1) แนวทางมุอฺตะซิละฮ จนถึงอายุ 40 ปี
1
:
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมใน อาแว แมะอูมา, 2552 53-62
ر
ع
ف
2 คําว่า “ ” เป็นคําภาษาอาหรับที่แปลว่า ย่อย หรือ กลุ่มย่อย
3
Tuan Mināl, n.d.: 5.
4
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมใน อาแว แมะอูมา, 2552 76-84
:
5
ดูอธิบายหน้า 78
6
ดูอธิบายหน้า 79
7
Tuan Mināl, n.d.: 5.
8 Ἰbn Kathīr, 1985 : 11/199 ; Abū Sahl al-Maghrawiy, n.d.: 5/86.
9
คือ แนวทางที่แยกออกและเอนเอียงจากแนวทางอะฮฺลิสสุนนะฮฺ กล่าวคือ ปฏิเสธบรรดาคุณลักษณะของอัลลอฮฺและการมองเห็น
