Page 133 - 053
P. 133
112
“ผู้สอนบางคนไม่ได้เรียนภาษาอาหรับแต่ก็สอนภาษาอาหรับแบบงูๆปลาๆ
สอนไม่ค่อยเป็น บางศูนย์ไม่มีผู้สอนที่เรียนภาษาอาหรับเลย แต่ก็ต้องสอน
เพราะไม่มีใคร”
(ผู้สอนมาซีเตาะ เซ็ง, 8 สิงหาคม 58)
“ผู้สอนไม่มีความเขาใจในเนื้อหาหลักสูตรอิสลามศกษาฟัรฏอีนประจ า
ึ
ู
้
มัสยิด พ.ศ.2548 ฮ.ศ.1426 ผู้สอนไม่มีความรู้ทางด้านการสอนภาษา
อาหรับ ผู้สอนไม่มีความพร้อมในการสอน ผู้เรียนไม่ได้ให้ความส าคญกับ
ั
การเรียนการสอนภาษาอาหรับ”
(ผู้สอนนุรไอนี บาโด, 2 กันยายน 58)
่
่
“ผู้สอนไม่มีความรู้ ความเข้าใจ ในเนื้อหาของหลักสูตร ไม่ใชแคไม่มีความ
้
ู
เขาใจในหลักสูตรฟัรฏอีนประจ ามัสยิด พ.ศ.2548 ฮ.ศ.1426 แต่ไม่
เข้าใจทุกหลักสูตรเลย ผู้สอนส่วนใหญ่รู้จักสอนอย่างเดียว ผมคดวาผู้สอน
่
ิ
ภาษาอาหรับที่สอนอยู่นั้น มีกี่คนที่เข้าใจเนื้อหาอย่างแท้จริง และสอนตรง
์
ตามวัตถุประสงค”
(ผู้ทรงคุณวุฒิดร.อัดนัน สือแม , 17 พฤศจิกายน 58)
้
“ส าหรับผู้สอนเองตัวหลักสูตรมีไวครอบครองแล้ว แต่ไม่เคยได้เปิดอ่าน
เลย จึงสอนไม่ตรงตามหลักสูตร บางที่เราจะโทษหลักสูตรไม่ได้ ต้องโทษ
ผู้สอนบาง”
(ผู้ทรงคุณวุฒิดร.ซอฮีบูลบะห์รี บินโมง, 17 พฤศจิกายน 58)
4.2.2 ด้านวิธีการและกิจกรรมการเรียนกานสอน
ี
ิ
์
จากการสังเกตและสัมภาษณปัญหาด้านวธการและกิจกรรมการเรียนกานสอนใน
ิ
ศูนย์การศึกษาอิสลามประจ ามัสยิด(ตาดีกา)อ าเภอจะแนะ จังหวดนราธวาส เป็นปัญหาที่เกิดขนใน
ึ้
ั
ลักษณะเดียวกัน ผู้วิจัยขอจ าแนกผลการศึกษาออกเป็นข้อๆ ดังนี้
ั
ึ
ขาดทักษะทางด้านภาษา จากการศกษาพบวา ทักษะทางด้านภาษาเป็นสิ่งส าคญ
่
มากในการเรียนการสอนภาษาอาหรับและภาษาอื่นๆ เพื่อเป็นการสื่อสารที่ถูกต้อง และเกิดประโยชน์
สูงสุด ประกอบด้วยทักษะ ฟัง พูด อ่าน และเขียน
