Page 114 - 052
P. 114
99
ู
ิ
ึ่
ื
ั
ั
ู
%
ั
ี
ุ
คอ มชละหฺ (Mishlah) ซงนิยมเรียกกน ในกลุ มประเทศซาอดอาระเบีย (อางใน มหัมมดมนซร
หมัดเรSาะ, 2551 : 194) ส วนภาษากลางเรียกว า “อะบาอะฮ” (‘Abā ’ah)
ฺ
บิชต8 หรือมชละหฺ เป นเสื้อคลุมยาวผ าหน%าตลอด ตดเย็บโดยไมมแขน จะใช%
ิ
ั
ี
ั
%
ฺ
ุ
วิธีเปtดด%านข%างเอาไว% สําหรับสอดมือออกเวลาสวมใส โดยจะสวมเขาชุดกบฆตเราะฮ หรือ ชุมาฆ และ
ู
ิ
เสวียนคาดศีรษะ หรืออาจไม ใช%เสวียนก็ได% สําหรับการสวมใส ชาวอาหรับเบดอน จะสวมเสื้อคลุมนี้อยู
ั
ตลอดเวลา โดยเฉพาะช วงเดินทางในทะเลทรายนั้น เสื้อคลุมสามารถเปนเครื่องปองกนความร%อนจาก
%
แสงแดดไดเป นอย างด และในยามพกผ อน กสามารถใช%ปูเป นเสื่อสําหรับรองนั่ง และตอนกลางคน ก ็
ื
ั
ี
็
ี่
ยังสามารถใช%เป นผ%าห ม ยิ่งไปกว านั้น บางคนยังใช%เสื้อคลุมกางเป นเต%นท ทพกส วนตวระหว างเดนทาง
ั
8
ิ
ั
ในตอนกลางวัน รวมถึงเป นเครื่องปองกันอันตรายที่เกิดจากพายุทราย ให%ชาวอาหรับเบดูอินด%วย
ส วนชาวอาหรับในเมอง ในอดตเสื้อชนิดนี้ผู%คนทวไปไมว าจะเป นเดก หรือ
็
ี
ื
ั่
ผู%ใหญ นิยมสวมกันอย างแพร หลาย แตในปnจจุบันเสื้อคลุมชนิดน กลายเป นเสื้อคลุมทใช%เฉพาะสําหรับ
ี้
ี่
19
ผู%มีตําแหน งหน%าที่ทางสังคม อาทิ กษัตริย8 รัฐมนตรี คณะทูต และนักการศาสนา เป นตน ซึ่งเสื้อคลุม
%
เป นเครื่องแสดงถงฐานะทางสังคม แตสําหรับประชาชนทวไป สวมเสื้อคลุมเฉพาะ ในช วงเทศกาล
ึ
ั่
ั้
ี่
ุ
%
สําคญเทานั้น อาท วันอด พธีแตงงาน เป นตน ทงนี้เป นทนิยมเฉพาะประเทศบนคาบสมทรอาหรับ
ั
ิ
ี
ิ
เช น ซาอุดีอาระเบีย โอมาน คูเวต กาตาร8 บาห8เรน สหรัฐอาหรับเอมิเรตส8เท านั้น ส วนประเทศอาหรับ
20
อื่น ๆ พบได%ในกลุ มนักการศาสนา
ุ
ึ่
ี
ฺ
8
ชาวมลายูสตลเรียกว า “เบาะฮ” ซงเป นการเรียกตามแบบชาวอยิปต ใน
ู
ึ
ี่
ี
ี่
จังหวัดสตูลจะพบว า การสวมใส เสื้อคลุมเพยงแคบางสถานท เฉพาะกลุ มนักศกษาทจบจากประเทศท ี่
21
ี
ี
ิ
ี
ใช% ในพิธีแต งงาน แต ปnจจุบันไม มให%พบเห็นนัก พธีการมอบประกาศนียบัตรบางสถาบัน และมเพยง
22
ุ
ุ
ึ้
็
ี่
บางมสยิดทนํามาใช%สําหรับคอเตบสวมเวลาขนกล าวคฏบะฮในวันศกร8 ซึ่งสาเหตุที่ไม ได%รับความ
ฺ
ั
ึ่
ึ้
ั่
ั
ี
ั
นิยมอาจ เนื่องจากเสื้อดงกล าวมราคาสูงซงจะขนอยู กบเนื้อผ%า ลายปnก และสี โดยทวไปราคาอยู
ี
ึ
ี่
ู
ื่
ระหว าง 600-1000 บาท ซึ่งแตกต างจากเครื่องแตงกายชนิดอน ทมราคาถกกว ามาก รวมถงบางชนิด
ยังสามารถผลิตได%เองในท%องถิ่น อาทิ เสื้อโตSบ เป นต%น
4.3 วัฒนธรรมทางด%านอาหาร
ู
ํ
อาหารพื้นบ%าน หรืออาหารท%องถิ่นของชาวสตูลของชาวอาเภอเมองสตลกเหมอนกบ
ั
ื
็
ื
ื่
ชุมชนอน ในจังหวัดสตล มรสชาตทโดดเดนเป นเอกลักษณ มการผสมผสานทางวัฒนธรรมระหว าง
ี
ี่
ิ
ู
8
ี
ี
ชาวไทยมุสลิม กับชาวไทยพุทธ จึงกอเกดวัฒนธรรมดานอาหารการกนทหลากหลาย มให%เลือกลิ้มชิม
ิ
%
ี่
ิ
19 ดูภาคผนวกที่ 9
20
มูหัมมัดมันซูร หมัดเรSาะ. 2551: 194
21 ดูภาคผนวกที่ 10
22
ํ
S
สัมภาษณ8 ราซี ฮับยุโสะ
