Page 156 - 044
P. 156
156
“ฉันได้นั่งใกล้กับ สะอัด อัลเคาะฟาฟ แล้วลกเขาได้มาหาเขาใน
ู
ั
ขณะทรองให้ โดยสะอัดได้ถามว่า โอ้ลกรก อะไรเล่าท าให้เจ้ารอง
ู
้
ี่
้
ู
ู
ให้ ลกเขาตอบว่า ครได้ตฉัน ขอสาบานต่ออัลลอฮฉันจะบอก
ี
ฺ
ุ
พวกเจ้าในวันน้หะดษทมการรายงานจากอบนอับบาส โดยได้
ี
ี
ี่
ิ
ี
ิ
ี่
ี่
ี
ุ
กล่าวว่า ท่านนบ ได้กล่าวว่า “คนทเลวทสดในประชาชาตของ
ี
็
ี
ฉัน คอผู้สอนทมความเมตตาต่อเดกน้อยสด และรนแรงต่อผู้
ื
ุ
ุ
็
้
ี
ยากไรอันเนองจากการรองเรยนจากผู้คนมากมายเกี่ยวกับการตเดก
้
ี
ื่
ุ
ี่
้
ู
ึ
ิ
ี
ทรนแรงเพื่อรถงบทบัญญัตของศาสนาเกี่ยวกับการตเด็ก”
(Ibn Sahnun, 1972 : 89)
้
2.หนาที่การลงโทษ
ี่
็
็
ฺ
ู
ี่
ุ
มหัมมัดบนสะหนนพยายามทจะบอกว่าการลงโทษเดกนั้นเปนหน้าทของผู้สอน
ิ
ึ
ั
ี
ั
ื่
็
ผู้สอนและครอบครวของเขาต้องรบผิดชอบกับอันตรายทเกิดข้นกับตัวเดกอันเนองมาจากการต ท ี่
ี
ี
ิ
ไม่ได้ยึดตามหะดษของท่านนบ โดยท่านได้เสนอ บทบัญญัต หลังจากนั้นได้เสนอส่งได้ท าการ
ี
ิ
ิ
ิ
วินจฉัย และการวินจฉัยของของทัศนะส านักคดมาลกีย์ดังกรณต่อไปน้ ี
ี
ิ
ิ
ึ
ี
่
ี่
กรณทหนง
็
ถ้าผู้สอนได้ลงโทษเดกโดยได้ลงโทษตามสทธ์ ิของผู้สอน แต่เกิดการผิดพลาด ท า
ิ
ให้ดวงตาเสยหรอถงขั้นเสยชวิตซงผู้สอนต้องจ่ายกะฟาเราะฮ(ค่าปรบ)โดยผู้สอนต้องจ่ายดยะฮ ฺ
ฺ
่
ื
ึ
ี
ี
ึ
ิ
ี
ั
็
ิ
ิ
ี
(สนไหม)ถ้าเกินขอบเขตในการต แต่ถ้าไม่เกินขอบเขตก็ไม่จ าเปนต้องจ่ายดยะฮ ฺ
ี
ี่
กรณทสอง
ี
ถ้าผู้สอนได้ตผู้เรยนตามสทธ์ ิของผู้สอน และถ้าหากว่าผู้เรยนได้เสยชวิต หรอเกิด
ื
ิ
ี
ี
ี
ี
ี่
็
อันตรายต่อร่างกาย ผู้สอนไม่จ าเปนทตองจ่ายกะฟาเราะฮ ฺ
ี
ี่
กรณทสาม
ี
ี่
ิ
ิ
ถ้าผู้สอนลงโทษเด็กเกินสทธ์ของผู้สอนในการลงโทษ และรว่าผู้สอนมเจตนาทจะ
้
ู
ิ
ี่
ู
ี
็
็
ฆ่าเดก ผู้สอนต้องถกกิศอศ(ประหารชวิต) ถ้าไม่เจตนาในการทจะฆ่าเดก ผู้สอนก็ต้องจ่ายดยะห ฺ
ั
ให้กับครอบครวของผู้ตาย
