Page 160 - 044
P. 160
160
่
ิ
สังเกตจากประเด็นการลงโทษเด็ก ซงมหัมมัดบนสะหนนได้ตั้งเงอนไขในการ
ู
ฺ
ื่
ุ
ึ
ี
ี
ั
ลงโทษว่าห้ามตเกินกว่าสามคร้ ัง และผู้ปกครองต้องมส่วนร่วมในการก าหนดจ านวนคร้งในการต ี
ุ
ี่
และไม่ควรทจะตมากกว่า สามคร้งนอกจากจะได้รบอนญาตจากผู้ปกครองก่อน และผู้สอนควรแจ้ง
ี
ั
ั
ื่
ี
ี
ให้ผู้ปกครองทราบเมอผู้เรยนได้ขาดเรยน
จากค ากล่าวของมหัมมัดบนสะหนนดังกล่าวจะเหนได้ว่า มหัมมัดบนสะหนน
็
ุ
ฺ
ิ
ฺ
ิ
ู
ุ
ู
เรยกรองให้มความร่วมอจากผู้ปกครองของเดกในการอบรมและสั่งสอนเด็กเพื่อการเรยนการสอน
ื
้
ี
ี
็
ี
็
ุ
ของเด็กจะได้บรรลความส าเรจ
ี
ิ
ิ
6) ตดตามและประเมนความก้าวหน้าของผู้เรยน
ิ
ื่
ู
ฺ
ิ
ุ
ิ
ี
มหัมมัดบนสะหนนได้เน้นหนักในเรองของการตดตามและประเมนผลผู้เรยนโดย
ิ
ิ
ี
ก าชับให้ผู้สอนได้ตดตามและประเมนผลผู้เรยนอย่างต่อเนองโดยท่านได้กล่าวว่า ผู้สอนควรตดตาม
ิ
ื่
ี
ผู้เรยนเมอผู้เรยนได้แยกย้ายกลับบ้าน และในเมอผู้เรยนขาดเรยนผู้สอนควรแจ้งให้ผู้ปกครองได้รบ
ื่
ั
ี
ี
ี
ื่
ทราบ
้
ิ
ึ
้
5.1.4.5) คุณลักษณะของผูสอนดานการบรหารสถานศกษา
ี
ี
ึ
่
็
ุ
การศกษาของเดกมสลมในยุคแรกนั้นได้มการจัดเรยนการสอนในอัลกุตตาบ ซง
ึ
ิ
็
เปนสถานทส าหรบสอนเด็กซงการเรยนการสอนเดกในสมัยนั้นไม่ได้จัดในมัสยิด ตามทท่าน
ึ
่
ี่
็
ั
ี่
ี
ี่
ี
ิ
ิ
อหม่ามมาลกได้กล่าวไว้ว่า หลังจากทท่านถกถามเกี่ยวกับการสอนเด็กในมัสยิด “ฉันมความคดเหน
ิ
็
ู
้
ี
็
ิ
็
ี่
ี่
ว่าเปนส่งทไม่ควรกระท า เพราะไม่สามารถทจะปองกันไม่ให้เดกท าความสกปรกได้”เพราะผู้เรยน
ึ
ี่
ี่
่
ี
คอเด็กทยังไม่บรรลนตภาวะ ซงอัลกุตตาบในสมัยก่อนนั้นจะตั้งอยู่ทบ้านผู้สอน วิชาทสอนได้แก่อัล
ื
ิ
ุ
ิ
กุรอานและหลักการศาสนาเบ้องต้นซงบางอัลกุตตาบจะมการสอนวิชาการอ่านการเขยนและ
ี
่
ี
ึ
ื
์
ภาษาศาสตร(Shalabi :1954:17)
ิ
ี
ุ
ดังนั้นผู้สอนควรมคณลักษณะในการบรหารสถานศกษาดังน้ ี
ึ
ิ
ื
1. ผู้สอนสามารถสอนผู้อนทนอกเหนอจากผู้เรยนประจ าถ้าหากว่าผู้สอนได้ปฏบัต ิ
ี
ื่
ี่
์
ภารกิจการสอนอย่างสมบูรณแล้ว
ึ
ุ
ี
ุ
2. อนญาตให้ผู้สอนออกนอกสถานศกษาพรอมกับผู้เรยนเพื่อม่งหาประสบการณ ์
้
ในการเข้าร่วมกิจกรรมกับสังคม
