Page 395 - 022

395

ื่
ี
ั
ุ
็
อัลกุรฏบย์กล่าวว่า เมอผู้น าได้รบการแต่งตั้งโดยเหนพ้องต้องกันของบรรดาอะฮ์ลลหัล วัล
ุ
ี
ุ
ั
ิ
ื่
อักด์ จงวาญบส าหรบทกคนจะต้องให้การบัยอะฮ์ในการเชอฟงและภักดต่อผู้น าคนนั้น ผู้ใดไม่ให้
ึ
ั
ื่
ั
การบัยอะฮ์อันเนองจากมีข้อขัดข้องบางประการเขาจะได้รบการอภัย แต่ถ้าผู้ใดไม่ให้การบัยอะฮ์
โดยปราศจากข้อขัดข้องใดๆ จะต้องบังคับเขาให้การบัยอะฮ์ ทั้งน้เพื่อไม่ให้เกิดความราวฉานใน
้
ี
็
ิ
ุ
ความเปนเอกภาพของประชาชาตมสลม (Al-Qurtubi, 2006: 1/407)
ิ
ี่
นอกจากน้ยังมหะดษศอฮหหลายบททก าชับให้ท าการบัยอะฮ์และภักดต่อผู้น า ดังเช่นมี
ี
ี
ี
์
ี
ี
รายงานจากอบน อมัร ท่านนบ  ได้กล่าวไว้ความว่า
ี
ิ
ุ
ุ
้
้
่
้
่
ี
้
่
ี
“ผูใดถอนตัวออกจากการภักดตอผูน า เขาจะไมมขออางใดๆ ตอการกระท าของเขา
ี่
่
้
้
์
ั
ิ
ฺ
์
ี
ิ
้
ี
ในวันทเขาเขาพบพระองคอลลอฮในวันกยามะฮ ผูใดเสยชวตในสภาพทไมไดให ้
ี่
ี
การบัยอะฮ เขาจะเสยชวตในสภาพทเปนญาฮลยะฮ” (Muslim: 1851)
์
ิ
ี
์
ิ
็
ี่
ี
ี
ี
ิ
และมรายงานจากอบน อับบาส ท่านนบ  ได้กล่าวไว้ความว่า
ุ
“ผูใดไมพอใจบางอยางในผูน าของเขา จงอดทนเสย แทจรงแลวผูใดไดหนออก
ิ
่
้
้
้
้
ี
้
ี
่
้
ื
ี
ิ
หางจากอ านาจของผูน าออกไปหนงคบ แลวเขาเสยชวต เขาจะเสยชวตในสภาพท ี่
ี
ี
้
้
ิ
่
ี
ึ่
1
์
เปนญาฮลยะฮ ” (Bukhari: 7053)
ิ
็
ี
ื่
ู
ี
ี
เมอส ารวจดปรากฏการณการบัยอะฮ์ในยุคสมัยของท่านนบ  พบว่ามบัยอะฮ์สอง
์
ประเภทดังน้ ี
ี่
ิ
ี่
ึ
ิ
ี
็
1- บัยอะฮ์ทเปนวาญบ อัยนย์ ( ) หมายถงการบัยอะฮ์ทมสลมทกคนทั้งชาย
ุ
ุ
ิ
ิ
ื่
ิ
และหญงจะต้องกระท า เช่น การบัยอะฮ์ในเรองอะกีดะฮ์ และเรองจรยธรรมทางสังคมอสลาม ดังท ี่
ื่
ี
ี
ั
ิ
ื่
ี
ท่านนบ  ได้จัดให้มการบัยอะฮ์ในเรองน้ ีก่อนการสถาปนารฐอสลามแห่งมะดนะฮ์ และ
ิ
ู
ี
ี
การบัยอะฮ์ในลักษณะดังกล่าวน้ในประวัตศาสตรรจักกันในนาม “บัยอะฮ์สตร ( )”
้
์
ึ
ิ
็
็
ิ
ี
2- บัยอะฮ์ทเปนวาญบ กิฟายะฮ์ ( ) หมายถงบัยอะฮ์ทมลักษณะเปนวาญบ
ี่
ี่
ั
็
็
ส าหรบมสลมบางกล่มและไม่วาญบส าหรบอกบางกล่ม ซงเปนเรองทเกี่ยวกับภารกิจทเปนฟรฎ ู
ี่
ื่
ี่
ี
ั
ุ
ิ
ุ
ิ
ั
ุ
ึ
่
ุ
กิฟายะฮ์ เช่น การบัยอะฮ์ในเรองการญฮาดในเหตการณบัยอะตรรฎวาน เปนต้น (‘Izzat, 1995: 122-
ุ
็
ิ
ิ
์
ื่
123)
ี่
ี
ื
เปนทประจักษ์ชัดว่าการให้การสัตยาบันหรอการบัยอะฮ์ต่อท่านนบ  เปนกิจกรรมทาง
็
็
ึ
่
การเมองทโดดเด่นทสดประการหนงของบรรดาเศาะหาบยาตในยุคสมัยของท่านนบ  ในต ารา
ี
ุ
ี่
ื
ี่
ี

1
ี
ี่
ี
ี่
ิ
ิ
ุ
ึ
ี
อบน หะญัรได้อธบายค าว่า “เสยชวิตในสภาพทเปนญาฮลยะฮ์” หมายถงเสยชวิตในสภาพทหลงทางเหมอนกับ
ี
็
ื
ี
ิ
ี่
ี
ื
่
็
้
คนในยุคญาฮลยะฮ์ทไรผู้น า ไม่ได้หมายความว่าเสยชวิตในสภาพทเปนกาฟร แต่เสยชวิตในสภาพทเปนผู้ฝาฝน
ี
ิ
็
ี่
ี
ิ
ี่
ี
ี
(Ibn Hajar, 2005a: 16/438)