Page 400 - 022
P. 400
400
ื
ุ
1- ให้การช่วยเหลอ ค้มครองและปกปองท่านนบ เหมอนกับทได้ปกปองตัวของพวกเขา
ี
้
ี่
้
ื
บรรดาภรรยาและลกๆ ของพวกเขาเอง
ู
ิ
ั
ี่
ี
2- เชอฟงและภักดต่อท่านนบ ทั้งในส่งทพอใจและไม่พอใจ
ื่
ี
ื
3- ช่วยเหลอในด้านค่าใช้จ่ายทั้งในภาวะทขัดสนและมั่งม ี
ี่
ี
4- ส่งเสรมความดและห้ามปรามความชั่ว
ิ
ิ
ิ
5- เปดเผยสัจธรรมของอัลลอฮโดยไม่สนต่อการต าหนของผู้คน
ฺ
ื
ิ
ิ
ิ
ี
ื
ุ
ึ
ิ
ี
เน้อหาการบัยอะฮ์ในคร้ ังน้มความล่มลกอย่างมากทั้งในมตทางการเมองและมตศาสนา
็
ื่
ื่
ึ
ั
็
สองประเดนแรกเปนเรองการเชอฟงและภักดต่อผู้น า ซงเปนหัวใจหลักของความมั่นคงและ
็
่
ี
็
ั
เสถยรภาพของรฐ ประเดนทสามเกี่ยวกับเศรษฐกิจและงบประมาณ ซงปฏเสธไม่ได้ว่างบประมาณ
ี่
ึ
่
ี
ิ
่
ั
้
ึ
ื
ี่
็
ี่
็
ื่
เปนเครองมอทส าคัญประการหนงในการสถาปนาและสรางความมั่นคงของรฐ ส่วนประเดนทส ี่
ุ
็
ั
ื่
ี่
และห้าเปนเรองทเกี่ยวกับคณธรรมและศาสนา โดยให้ประชาชนมส่วนร่วมและรบผิดชอบในการ
ี
ึ
่
็
ุ
ุ
สรางคณธรรมจรยธรรมระดับประชาชน ซงเปนทประจักษ์ว่าการมคณธรรมและศาสนาของ
้
ี
ี่
ิ
ั
ิ
ื
ื
พลเมองนั้นย่อมส่งผลโดยตรงต่อความสันตและความผาสกของพลเมองในรฐ
ุ
การปฏบัตตามข้อบัยอะฮ์ทั้งหมดน้ไม่ใช่เปนเรองง่าย จะต้องอาศัยความอดทน เสยสละทั้ง
ิ
ี
ิ
็
ี
ื่
ชวิตและทรพย์สน ท่มเททั้งร่างกายและจตใจ อกทั้งต้องเผชญหน้ากับอรราชศัตรและผู้ไม่หวังดต่อ
ี
ิ
ี
ิ
ิ
ู
ิ
ุ
ี
ั
ุ
อสลามอย่างแน่นอน ด้วยเหตน้อัลอับบาส อบน อบาดะฮ์ซงเปนเศาะหาบะฮ์ท่านหนงทได้เข้าร่วม
ุ
ิ
ิ
ึ
ึ
็
่
่
ี่
ี
ุ
ี
ด้วยในเหตการณคร้งน้จงเรยกการบัยอะฮ์คร้งน้ว่า “บัยอะฮ์แห่งการสงคราม” และท่านนบ ได้
ี
ั
ึ
ี
์
ุ
ี
ั
ี
สัญญาผลตอบแทนด้วยสรวงสวรรค์แก่ผู้ทยึดมั่นในบัยอะฮ์คร้งน้ (Al-Tabari, 1968: 2/363-364)
ั
ี่
ื
์
จากหลักฐานประวัตศาสตรปรากฏอย่างชัดเจนว่าเศาะหาบยาตสองท่าน คอนางอมม์ อมา
ี
ุ
ิ
ุ
ี
ุ
ุ
ุ
ี
เราะฮ์ และนางอมม์ มะนอ์ เข้าร่วมให้การบัยอะฮ์คร้ ังส าคัญน้ด้วย รายงานจากนางอมม์ อมาเราะฮ์
่
ี
ได้เล่าบรรยากาศการบัยอะฮ์ในคร้ ังนั้นว่า บรรดาพวกผู้ชายได้เข้าไปจับมอกับท่านนบ ในค า
ื
ื
็
คนบัยอะฮ์อะเกาะบะฮ์โดยมอับบาส อบน อับดลมฏฏอลบเปนผู้คอยจับมอท่านนบ ไว้ เมอทก
ี
ุ
ี
ุ
ื
ุ
ุ
ิ
ื่
ิ
ิ
ี
์
ุ
ื
ึ
คนได้ท าการบัยอะฮ์เสรจแล้ว โดยมดฉันกับนางอมม์ มะนอ์ยังคงเหลออยู่ ฆอซยะฮ์ อบน อัมร ซง
่
ี
ิ
ิ
ุ
็
้
ิ
ิ
ี
้
ฺ
่
เปนสามของดฉันได้แจ้งให้กับท่านนบ ทราบว่า “โอทานรสลุลลอฮ ผูหญงสองคนน้มาพรอมกับ
ู
้
ี
ี
็
์
้
ี่
์
้
ั
่
่
ั
ั
ี
พวกเราประสงคทจะใหการสตยาบันตอทานดวย” ท่านนบ ตอบว่า “ฉนรบการบัยอะฮของพวก
นางทงสองเหมอนกับสงทฉนไดบัยอะฮกับพวกทานทงหลาย และฉนไมจบมอกับผูหญง” (Ibn
ี่
ิ
ื
ั้
ิ่
ั้
่
ั
่
ื
้
ั
ั
้
์
ประวัตศาสตร เช่น ต ารา Al-Bidayah wa al-Nihayah ของ Ibn Kathir, 1997: 4/408-409; ต ารา Tarikh al-Rusul
ิ
์
wa al-Muluk ของ Al-Tabari, 1968: 2/362 เปนต้น
็