Page 381 - 022
P. 381

381







                                                 ู
                                                                                                 ึ
                                                                     ์
                                                    ี่
                                       ี
                              1.1  อะฮ์ลยะฮ์ อัลวุญบทบกพร่องไม่สมบูรณ (                   ) หมายถงขอบเขต
                                     ี่
                                                         ี่
                                               ุ
                                                             ื
                                                                                ิ
                                                                                                       ิ
                       ความเหมาะสมทอ านวยแก่บคคลในอันทจะถอยืนยันการเปนผู้ทรงสทธ์   ิแก่ตนเองเท่านั้น เช่น สทธ ิ
                                                                        ็
                                        ี่
                       ในมรดกของทารกทอยู่ครรภ์มารดา
                                      ี
                                                  ี่
                                                         ์
                                               ู
                                                                                    ึ
                              1.2 อะฮ์ลยะฮ์ อัลวุญบทสมบูรณ (                 ) หมายถงขอบเขตความเหมาะสม
                        ี่
                                   ุ
                                                              ็
                                                                                         ิ
                                              ี่
                                                  ื
                                                                       ิ
                                                                                                       ิ
                       ทอ านวยแก่บคคลในอันทจะถอยืนยันการเปนผู้ทรงสทธ์     ิของตนเองและสทธ์  ิต่อตนเอง สทธ ิ
                                                                     ี
                                                                  ึ
                               ี
                                               ็
                                      ู
                                                                       ี
                                                    ุ
                       ดังกล่าวน้อยู่ควบค่กับความเปนมนษย์ตั้งแต่เกิดจนถงเสยชวิต
                                                                                         ี่
                                     ี
                              2. อะฮ์ลยะฮ์ อัลอะดาอ์ (     ) หมายถง ขอบเขตความเหมาะสมทอ านวยแก่บคคลใน
                                                                   ึ
                                                                                                   ุ
                                                                           ี่
                                               ิ
                           ี่
                                                                                       ี
                                                                                             ึ
                       อันทจะแสดงออกทางพฤตกรรมทั้งค าพูดและการกระท าทมผลทางชะรอะฮ์ ซงสามารถแบ่ง
                                                                             ี
                                                                                             ่
                            ็
                                        ื
                       ออกเปน 2 ประเภทคอ
                                      ี
                              2.1 อะฮ์ลยะฮ์ อัลอะดาอ์ทบกพร่องไม่สมบูรณ (                )  หมายถง ขอบเขต
                                                     ี่
                                                                      ์
                                                                                                 ึ
                       ความเหมาะสมทอ านวยแก่บคคลในอันทจะแสดงออกทางพฤตกรรมเฉพาะบางอย่างโดยละเว้น
                                                                              ิ
                                                ุ
                                     ี่
                                                          ี่
                                                                                                       ้
                                                                                                        ึ
                                                                                                       ู
                                               ี่
                                                                               ี
                                                                                   ั
                                                                                                 ์
                                  ื
                                                                                          ี่
                                                                                  ิ
                       บางอย่างหรอการกระท าทข้   ึนอยู่กับการช่างน าหนักว่าใครมสตปญญาทสมบูรณกว่า รถง
                        ุ
                                                                             ี่
                       คณประโยชน์และโทษมากกว่า เช่น การกระท านตกรรมสัญญาทเกี่ยวทรพย์สนของผู้เยาว์
                                                                                       ิ
                                                               ิ
                                                                 ิ
                                                                                   ั
                                      ี
                                                          ์
                                                                                  ึ
                              2.2 อะฮ์ลยะฮ์ อัลอะดาอ์ทสมบูรณ (             ) หมายถง ขอบเขตความเหมาะสมท    ี่
                                                    ี่
                                             ี่
                                 ุ
                                                                 ิ
                       อ านวยแก่บคคลในอันทจะแสดงออกทางพฤตกรรมบนพื้นฐานศาสนาโดยไม่ได้ข้            ึนอยู่กับ
                                                                     ี่
                                                               ุ
                                                                                     ี
                                     ึ
                                     ่
                                                                                        ิ
                                                                                                     ้
                             ็
                                ื่
                                                        ี
                       ความเหนอนๆ ซงเปนความสามารถทมอยู่กับบคคลทบรรลศาสนภาวะ มสตสัมปชัญญะ พรอมท            ี่
                                                                          ุ
                                                       ี่
                                        ็
                                                                                               1
                                                                                          ี
                                       ี่
                       จะแบกภาระหน้าททางศาสนาและเปนผู้ตอบสนองพระบัญชาของผู้ทรงสรางชะรอะฮ์
                                                     ็
                                                                                     ้
                                                                  ี่
                                                        ี
                                                               ็
                                                             ี
                              กรอบความเข้าใจเกี่ยวกับอะฮ์ลยะฮ์น้เปนทสนใจของบรรดานักวิชาการในการน ามาใช้ใน
                           ึ
                                                                                     ุ
                       การศกษาอะฮ์ลยะฮ์ของสตรในการด าเนนกิจกรรมทางการเมองในสังคมมสลม บรรดานักกฎหมาย
                                                        ิ
                                    ี
                                              ี
                                                                         ื
                                                                                       ิ
                       อิสลามต่างเหนพ้องต้องกันและยืนยันถงการมอะฮ์ลยะฮ์ทสมบูรณของสตรทั้งต่อตนและต่อ
                                                                                   ์
                                                                           ี่
                                   ็
                                                                                          ี
                                                                ี
                                                                      ี
                                                          ึ
                                 ี
                                                                             ู
                                                                               ็
                             ิ
                         ั
                                                                                                  ็
                       ทรพย์สน มอ านาจปกครอง (      ) ต่อผู้อน เช่น การดแลเล้ยงดเดก การท าพินัยกรรม เปนต้น แต่
                                                                          ี
                                                                     ู
                                                           ื่
                       นักกฎหมายอสลามส่วนใหญ่สงวนท่าทเกี่ยวกับความสามารถในการด าเนนกิจกรรมทางการเมอง
                                                                                      ิ
                                                         ี
                                  ิ
                                                                                                       ื
                                     ่
                              ี
                                                                                                        ่
                                                                                                        ึ
                       ของสตรประหนงว่าพวกนางมสภาพความเปนอะฮ์ลยะฮ์ทบกพร่องและไม่สมบูรณในเรองน้ ซง
                                                                    ี
                                                             ็
                                                                                              ์
                                                                                                      ี
                                                                                                   ื่
                                                                         ี่
                                                 ี
                                     ึ
                                                             ์
                                                                            ี
                                                                                                      ุ
                                                                    ี
                                              ึ
                                                                                                        ี
                       ส่วนใหญ่ได้อ้างหลักฐานถงความไม่สมบูรณของสตรจากหะดษทรายงานโดยอบู สะอด อัลคฎรย์
                                                                               ี่
                                                                                                ี
                       กล่าวไว้ความว่า
                              “วันหนงท่านรสล  ออกไปละหมาดอดอัลอัฎหา หรออดอัลฟตรทมศ็อลลาของ
                                           ู
                                                                                   ิ
                                                                                      ์
                                                                           ื
                                                                              ี
                                                               ี
                                    ึ
                                                                                         ุ
                                                                                       ี่
                                    ่
                                                                                        ้
                                                   ี
                                                         ิ
                                                                 ุ
                                                                          ี
                              ท่าน หลังจากนั้นท่านนบ  เดนไปยังกล่มของสตรโดยกล่าวว่า “โอบรรดาสตร  ี

                       1
                                                            ิ
                                                               ิ
                                              ี
                               ี
                        ดรายละเอยดเกี่ยวกับอัลอะฮ์ลยะฮ์ (  ) ได้เพ่มเตมได้ใน Al-Zuhayli, 1999: 156-159; Wazarah al-’Aawqaf
                         ู
                        wa al-Shu’un al-Islamiyah, 1986: 7/152-154.
   376   377   378   379   380   381   382   383   384   385   386