Page 379 - 022
P. 379

379







                                                                          ั
                                                                      ี
                                                                                            ็
                                                                               ิ
                               ิ
                                                  ึ
                                      ิ
                                                           ็
                                                              ี่
                                  ุ
                              อบน ตัยมยะฮ์ได้กล่าวถงความจ าเปนทจะต้องมผู้น ารฐในอสลามว่า การเปนผู้น าในกิจการ
                                    ุ
                       การงานของมนษย์นั้นเปนภารกิจทางศาสนาทส าคัญยิ่ง ทั้งน้เพราะว่าทั้งกิจการศาสนาและกิจการ
                                           ็
                                                              ี่
                                                                          ี
                                               ์
                                                                                  ู
                                                                             ์
                       ทางโลกไม่อาจท าให้สมบูรณได้หากปราศจากผู้น า ผลประโยชนของลกหลานนบอาดัมจะสมบูรณ      ์
                                                                                           ี
                                                                                       ึ
                       ได้ก็ต่อเมอมการรวบรวมความต้องการของแต่ละคนโดยร่วมกันช่วยเหลอซงกันและกันในการดง
                                                                                                         ึ
                                                                                       ่
                                                                                    ื
                               ื่
                                 ี
                                                     ็
                       ผลประโยชนเข้ามาและก าจัดส่งทเปนโทษออกไป ล าพังคนเดยวไม่สามารถทจะดงผลประโยชน        ์
                                  ์
                                                                                             ึ
                                                 ิ
                                                                                         ี่
                                                                            ี
                                                    ี่
                                                                                  ุ
                                     ็
                                                                ี่
                       และก าจัดส่งทเปนโทษทั้งหมดได้ และแน่นอนทสดการรวมตัวเปนกล่มก้อนนั้นย่อมจะต้องมผู้น า
                                                                                                      ี
                                                                              ็
                                   ี่
                                                                  ุ
                                ิ
                                          ี
                                                             ื่
                                                                            ่
                       ดังทหะดษของท่านนบ  ได้กล่าวไว้ว่า “เมอมบุคคลสามคนรวมออกเดนทาง จงแตงตั้งคนหนง
                          ี่
                                                                                               ่
                                                                                     ิ
                                                                                                         ึ่
                              ี
                                                                ี
                                                                 1
                                                                    ื่
                                                                                             ี
                                            ้
                                                                            ี
                                         ็
                       คนใดในหมูพวกเขาเปนผูน า” (Abu Dawud: 2608)  เมอท่านนบ  ได้ก าหนดให้มการแต่งตั้งผู้น า
                                 ่
                                         ี่
                                                                                      ี
                                                        ่
                                                                   ็
                                                        ึ
                                                                                    ี่
                                                                               ื่
                                                 ิ
                                 ุ
                       แม้แต่ในกล่มเล็กๆ ทจะออกเดนทาง ซงแสดงให้เหนว่าการงานอนๆ ทมการรวมตัวในจ านวนท       ี่
                                                              ี
                                     ิ
                                                 ี่
                                                                                        ี
                       มากกว่าและด าเนนไปในเวลาทนานกว่าย่อมมความจ าเปนมากกว่าทจะต้องมผู้น า พระองค์อัลลอฮ ฺ
                                                                      ็
                                                                                ี่
                                                                                ึ
                                                                                ่
                                             ิ
                       ทรงบัญชาให้มการส่งเสรมในความดและห้ามปรามในความชั่ว ซงภารกิจน้ไม่อาจท าให้ส าเรจ
                                                                                                        ็
                                                       ี
                                    ี
                                                                                         ี
                        ุ
                                                                                 ี่
                                                                                               ื่
                                                                 ี
                       ลล่วงได้หากปราศจากอ านาจและผู้น า เฉกเช่นเดยวกันกับภารกิจทเปนภาคบังคับอนๆ เช่น การ
                                                                                  ็
                        ิ
                                                                ี
                       ญฮาด การผดงไว้ความยุตธรรม การประกอบพิธฮัจญ์ การละหมาดญมอัต การละหมาดวันอด การ
                                                                                 ุ
                                  ุ
                                             ิ
                                                                                                    ี
                                                              ิ
                                                                                    ่
                                                                                    ึ
                       ให้ความช่วยเหลอผู้ทถกอธรรม และการด าเนนคดลงโทษทัณฑ์ต่างๆ ซงล้วนแต่ต้องอาศัยอ านาจ
                                                                  ี
                                         ี่
                                          ู
                                     ื
                                       ี
                                                               ิ
                                                                          ็
                                           ี
                                                                                                   ฺ
                                      ุ
                                        ึ
                       และผู้น า ด้วยเหตน้จงมรายงานกล่าวว่า “แท้จรงอ านาจนั้นเปนร่มเงาของพระองค์อัลลอฮบนหน้า
                       แผ่นดน” (Ibn Taymiyah, n.d.: 232-233)
                            ิ

                       6.2 สตรกับการเมืองในทัศนะอิสลาม
                             ี
                                   ี่
                                                                                                       ็
                                        ั
                                                                               ี
                                                                                              ็
                                                        ็
                                                                                       ื
                                               ุ
                                             ั
                                                                ี่
                                ็
                              เปนทยอมรบว่าปจจบันประเดนต่างๆ ทเกี่ยวข้องกับสตรกับการเมองยังเปนความเหนท     ี่
                                                                                ี่
                       แตกต่างกันอย่างแพร่หลายในหมู่นักวิชาการมสลมกันเอง ซงเปนทประจักษ์ว่าบางประเทศมสลม
                                                              ุ
                                                                          ึ
                                                                          ่
                                                                             ็
                                                                                                      ุ
                                                                 ิ
                                                                                                        ิ
                                             ี
                                                                              ุ
                                                                            ู
                                    ี
                                                            ื
                       อนญาตให้สตรสามารถมบทบาททางการเมองถงระดับผู้น าสงสดของประเทศได้ ในขณะทบาง
                                                                ึ
                                                                                                      ี่
                         ุ
                                               ิ
                                             ิ
                       ประเทศสตรมสลมไม่มสทธทางการเมองแม้กระทั่งการลงเสยงเลอกตั้ง  นอกจากน้สังคมมสลม
                                                                                     2
                                                                               ื
                                                                                                        ิ
                                                        ื
                                                                                                     ุ
                                                                                               ี
                                   ุ
                                      ิ
                                                                           ี
                                           ี
                                 ี
                                                                                    ื
                       ส่วนใหญ่ในอดตค้นเคยกับแนวคดการแบ่งภาระหน้าททางสังคม กล่าวคอ ภาระหน้าททเหมาะสม
                                                                                                ี่
                                                                                                 ี่
                                      ุ
                                                                     ี่
                                                   ิ
                                    ี
                                                                   ี
                         ุ
                                                                         ี่
                                          ู
                        ี่
                                    ื
                                                              ี่
                                                                ุ
                                   ี
                                                               ุ
                       ทสดของสตรคอการดแลงานบ้าน ในขณะทบรษมหน้าทในด้านเศรษฐกิจและการเมอง และท              ี่
                                                                                                 ื
                                                                ี่
                                                                                                 ื่
                                      ี
                                                                      ึ
                                                                          ี
                                                                                   ี่
                                                                              ็
                                               ี
                       ส าคัญยิ่งกว่านั้นมตัวบทหะดษของท่านนบ  ทกล่าวถงสตรว่าเปนผู้ทบกพร่องทั้งในเรองศาสนา
                                                           ี

                       1
                                              ี
                                                         ์
                               ี
                                         ็
                                                       ี
                                   ิ
                        อัลอัลบานย์วินจฉัยว่าเปนหะดษหะสันศอฮห (Al-Albani, 1998b: 2/125)
                       2  ดเพ่มเตมเหตุผลของนักวิชาการทปฏเสธการด าเนนกิจกรรมในทางการเมองของสตรใน Al-Siba‘i, 1999, 121-
                                                             ิ
                             ิ
                                                 ี่
                                                   ิ
                          ิ
                                                                              ื
                                                                                       ี
                         ู
                        123.
   374   375   376   377   378   379   380   381   382   383   384