Page 278 - 022
P. 278

278







                              4) ดานการคาขาย
                                        ้
                                 ้
                                                  ุ
                                                                                         ี่
                              การค้าขายหรอการท าธรกิจเปนหัวใจหลักของเศรษฐกิจโดยรวม ดังทมรายงานจากนอัยม์
                                                       ็
                                                                                                      ุ
                                                                                          ี
                                         ื
                        ิ
                           ุ
                               ุ
                                      ์
                                                ี
                       อบน อับดลเราะหมานท่านนบ  กล่าวว่า
                                                                                      ))
                                                              ้
                              ความว่า “สเจาจงด าเนนธรกจ เพราะเกาจากสบสวนของแหลงรายไดนั้นมาจาก
                                       ู
                                         ้
                                                ิ
                                                     ิ
                                                   ุ
                                                                                       ้
                                                                      ่
                                                                   ิ
                                                                                ่
                                                                      1
                              กจกรรมทางธรกจ” (Al-Haddad, 1987: 2/1020)
                                            ิ
                                         ุ
                               ิ
                                ็
                                                      ิ
                              เปนททราบกันดว่าท่านหญงคอดญะฮ์ภรรยาท่านแรกของท่านนบ  เปนนักธรกิจและ
                                                                                                  ุ
                                            ี
                                                                                       ี
                                   ี่
                                                           ี
                                                                                            ็
                       เปนนายทนทมชอเสยงท่านหนงในนครมักกะฮ์ ท่านนบ  เองก่อนทจะประกาศศาสนาอสลามก็
                                                 ่
                        ็
                                                 ึ
                                     ื่
                                                                                                   ิ
                                                                                  ี่
                                  ี่
                                   ี
                                                                      ี
                               ุ
                                        ี
                                                            ิ
                                                                               ี่
                           ั
                                              ิ
                       เคยรบจ้างน ากองคาราวานสนค้าของท่านหญงคอดญะฮ์ไปค้าขายทประเทศชาม นอกจากท่านหญง
                                                                 ี
                                                                                                         ิ
                       คอดญะฮ์แล้ว ยังมสตรอาหรบมักกะฮ์คนอนๆ อกด้วยทร่วมกันลงห้นในกองคาราวานสนค้ามักกะฮ์
                                                          ื่
                                                                     ี่
                                      ี
                                                               ี
                          ี
                                                                               ุ
                                                                                               ิ
                                              ั
                                          ี
                                          ื
                       ทออกไปค้าขายไปยังเมองต่างๆ นอกนครมักกะฮ์ (Al-Waqidi, n.d.: 1/27)
                        ี่
                                                                    ื
                                                              ี่
                                                               ี
                                                      ึ
                                             ์
                                                                                          ่
                                                                                          ึ
                              ในประวัตศาสตรได้กล่าวถงตลาดทมการซ้อขายอย่างคับคั่งแห่งหนงในนครมะดนะฮ์
                                                                                                      ี
                                       ิ
                        ี
                                                                                                 ็
                                             ึ
                                             ่
                                       ุ
                                                ็
                                                                                      ี
                       เรยกว่า ตลาดก็อยนกออ์ซงเปนตลาดของชาวยิวเผ่าก็อยนกออ์ ตลาดแห่งน้ไม่เพียงแต่เปนตลาดท ี่
                                                                        ุ
                                               ิ
                                                                                               ี่
                              ี
                                                                                              ี่
                       ชาวมะดนะฮ์ออกมาจับจ่ายสนค้าความจ าเปนประจ าวันเท่านั้น หากแต่เปนสถานททจัดมหกรรม
                                                                                     ็
                                                            ็
                                   ี
                       สนค้าประจ าปนานาชาตเหมอนกับตลาดอกาซในนครมักกะฮ์ด้วย (Hamidullah, 1993: 1/572) เมอ
                                                          ุ
                        ิ
                                                                                                        ื่
                                               ื
                                           ิ
                                          ุ
                           ุ
                                                        ึ
                                                                                                 ี่
                                                                 ี
                                       ิ
                                                                               ิ
                                                                                            ุ
                       อับดลเราะหมาน อบน เอาฟอพยพมาถงนครมะดนะฮ์ใหม่ๆ ด้วยจตวิญญาณนักธรกิจทมอยู่ในตัว
                                 ์
                                              ์
                                                                                                  ี
                                                                                                      ี
                                                       ี่
                                                        ี
                       ของท่านจงได้ถามชาวมะดนะฮ์ว่า “ทน้มตลาดทสามารถท าคาขายหรอไม ?” มคนตอบว่า “ม คอ
                                                                                      ่
                                                                                  ื
                                                          ี
                                                                ี่
                                                                                           ี
                                                                                                        ื
                                                                           ้
                                              ี
                               ึ
                                    ์
                       ตลาดก็อยนุกออ” (Bukhari, 1400: 2/94; Al-Kattani, n.d.: 2/8)
                                                                ์
                                                                                                   ิ
                                                                                               ี
                                      ึ
                                                                                      ี
                              จากการศกษาหลักฐานทางประวัตศาสตรพบว่าในสมัยของท่านนบ  มีสตรมสลมเข้าไป
                                                          ิ
                                                                                                ุ
                                                       ิ
                                                                                 ี
                                                                             ื่
                                                 ี
                                                            ิ
                       ท าค้าขายในตลาดก็อยนกออ์น้ด้วย อบน ฮชามได้รายงานในเรองน้ไว้ว่า รายงานจากอับดลลอฮ
                                                          ุ
                                                                                                          ฺ
                                            ุ
                                                                                                    ุ
                                                                               ์
                       อบน ญะอ์ฟร อบน อัลมสวัร อบน มัครอมะฮ์ ซงเล่าจากอบู เอาน (       ) ว่า มสตรชาวอาหรบ
                                       ุ
                                                                                                        ั
                        ิ
                                    ิ
                           ุ
                                                 ิ
                                                                                                ี
                                 ั
                                                    ุ
                                           ิ
                                                               ึ
                                                               ่
                                                                                            ี
                             2
                            ่
                            ึ
                                                                   ุ
                                  ิ
                       คนหนง  น าสนค้าของนางมาจ าหน่ายในตลาดก็อยนกออ์ นางไปนั่งอยู่ใกล้ๆ กับช่างทอง  พวกเขา
                                                                                   ึ
                       รบเราขอให้นางเปล้องผ้าคลมใบหน้าออกเสย แต่นางปฏเสธ ช่างทองจงกลั่นแกล้งนางโดยการน า
                                                            ี
                           ้
                                               ุ
                                        ื
                                                                       ิ
                                                                                                    ู
                                                                                    ุ
                                                                                      ึ
                                            ิ
                            ื
                                ุ
                                                                                                ุ
                                                                                                      ั
                                                                         ู
                       ชายเส้อคลมของนางผูกตดไว้กับผนังด้านหลังโดยทนางไม่รตัว เมอนางลกข้นยืนเส้อคลมก็ถกร้งลง
                                                                              ื่
                                                                                            ื
                                                                  ี่
                                                                         ้
                                                                                              ้
                                             ื
                                                                                                    ้
                                                                                       ี
                       ไปท าให้ร่างของนางเปลอยเปล่า พวกเขาพากันหัวเราะชอบใจ และสตรคนนั้นรองไห้รองห่ม
                                                                                        ึ
                                                                                      ์
                                          ี
                                                               ึ
                                                                  ิ
                                         ี
                                                    ุ
                                                       ิ
                                                              ่
                                                 ุ
                                                                            ็
                                                                                 ุ
                               ี
                       ออกมาเสยงดัง พอดมชายหน่มมสลมคนหนงเดนผ่านมาเหนเหตการณ จงกระโจมเข้าไปหา

                       1   อัลอรอกีย์ (  ) กล่าวว่าเปนหะดษมรสัล ซงตามทัศนะของอบ หาตม อัลรอซย์ และอบน หบบาน เหนว่า
                                                      ุ
                                                    ี
                           ิ
                                                                                                      ็
                                               ็
                                                                                               ิ
                                                                                              ุ
                                                                              ิ
                                                                                           ิ
                                                                          ู
                                                           ่
                                                           ึ
                                                                                     ี
                                    ุ
                        นอัยม์ อบน อับดลเราะหมานนั้นเปนคนในร่นตาบอย์ (Al-Haddad, 1987: 2/1020)
                                ุ
                         ุ
                              ิ
                                                 ็
                                                             ิ
                                                        ุ
                                                              ี
                                          ์
                       2  ในรายงานของอัลวากิดย์กล่าวว่านางเปนภรรยาของมุสลมชาวอันศอรท่านหนง (Al-Waqidi, n.d.: 1/176)
                                                                                ึ
                                                                                ่
                                                                 ิ
                                                    ็
                                                                           ์
                                         ี
   273   274   275   276   277   278   279   280   281   282   283