Page 217 - 022

217

้
ี่
ี่
่
ิ
้
่
ุ
หญงในหมูพวกเราทไมมผาคลุมจะท าอยางไร?” ท่านรสล  ตอบว่า “พนองของเธอควรจะตอง
้
่
ี
้
ื
ึ
้
่
่
ี
้
์
ี
่
ุ
ใหยมผาคลุมของตนใหแกหลอน (Muslim: 8/12; Bukhari: 351) ในศอฮหบคอรย์ซงรายงานจาก
ี่
ื
ุ
นางอมม์ อะฏยะฮ์เช่นกันเล่าว่า ผู้หญงทมาประจ าเดอนนั้นจะอยู่ท้ายของผู้คนทั้งหมด พวกนางจะ
ี
ิ
ี่
ี่
้
ี่
กล่าวค าตักบรพรอมกับผู้ทกล่าวตักบร ร่วมกันขอดอาอ์พรอมกับผู้ทขอดอาอ์ และพวกเขาหวังทจะ
ี
ุ
้
ี
ุ
ี
ได้รบความประเสรฐและการอภัยโทษแห่งวันอด (Bukhari: 971)
ิ
ั
ู
่
ิ
ึ
ุ
ั
ี
รายงานจากอบน อับบาสเล่าว่า คร้งหนงฉันได้ร่วมละหมาดอดกับรสล  ขอสาบานได้ว่า
ิ
ี่
ุ
็
ึ
็
ุ
ท่านละหมาดก่อนทจะกล่าวคฏบะฮ์ หลังละหมาดเสรจท่านได้กล่าวคฏบะฮ์ ซงเหนว่าพวกผู้หญง
่
ื
ไม่ได้ยิน ท่านนบ  จงเดนไปหาพวกเธอพรอมกับกล่าวแนะน าและตักเตอนพวกเธอ รวมทั้งก าชับ
ึ
ี
้
ิ
ิ
ื่
ิ
ิ
ึ
่
ให้พวกเธอบรจาคทาน บลาลได้กางผ้าของตนออก ผู้หญงคนหนงได้โยนแหวนและเครองประดับ
ี่
ื่
รวมทั้งส่งอนๆ ใส่ผ้าทกางไว้ (Muslim: 8/2)
ิ
ฺ
ี
ิ
์
ิ
ั
ิ
ุ
่
ึ
รายงานจากอบน สะอด์ ซงรบสายรายงานจากอสมาอล อบน อับดลเราะหมาน อบน อะฏี
ุ
ุ
ิ
ุ
ึ
ี
ี
ยะฮ์ ซงรบจากยายของเขาคอ นางอมม์ อะฏยะฮ์เล่าว่า เมอท่านรสล  อพยพมาถงนครมะดนะฮ์
ื่
ุ
่
ู
ั
ื
ึ
ุ
ิ
ี่
ได้สั่งให้รวบรวมบรรดาสตรชาวอันศอรทบ้านหลังหนง หลังจากนั้นท่านนบ  ได้ส่งอมัร อบน ุ
ี
ึ
ี
่
์
ึ
ี่
ุ
ื่
อัลค็อฏฏอบไปยังพวกนางทบ้านหลังนั้น เมออมัรไปถงหน้าบ้านของพวกนางก็ให้สะลามแก่พวก
์
้
ั
ี
็
นางโดยกล่าวว่า “อสสะลามุอะลัยกุนน” พวกนางก็ตอบรบสะลาม อมัรกล่าวอกว่า “ขาพเจาเปน
ั
้
ุ
ตัวแทนของรสล  ่ ิ ี ้ ั ่ ู ฺ
มายังพวกทาน” พวกนางกล่าวว่า “ยนดตอนรบทานรสลุลลอฮและตัวแทน
ู
่
่
์
่
ี
้
ู
ฺ
ุ
่
ของรสลุลลอฮ” อมัรกล่าวว่า “พวกทานจงใหการบัยอะฮ (สัตยาบัน)วาจะไมตั้งภาคใดๆ ตอ
่
่
ิ
่
่
้
่
ึ่
พระองคอลลอฮ จะไมลักขโมย จะไมผดประเวณ จะไมฆาลูกๆ ของพวกเจา และจะไมน ามาซงการ
ฺ
ั
์
ี
้
่
่
้
้
้
ใสรายโดยการเสกสรรลูกหลงพอใหเปนลูกของพวกเจา” พวกนางกล่าวว่า “พวกเราขอใหการ
็
ั
ี
ุ
ื
ื
ี
ุ
สตยาบันตามนั้น” อมม์ อะฏยะฮ์กล่าวอกว่า อมัรได้ยืนมอจากนอกบ้าน และพวกเราก็ยืนมอออกมา
ี
ุ
้
จากในบ้าน แล้วอมัรกล่าวว่า “โอพระเจา จงเปนพยาน” และนางกล่าวอกว่า อมัรได้สั่งให้พวกเรา
้
ุ
็
ุ
ี
ู
อนญาตให้หญงสาววัยร่นและสตรทขณะมระดออกไป (ยังมศ็อลลา) ในวันอดทั้งสอง แต่ไม่ได้สั่ง
ี่
ี
ุ
ุ
ิ
ี
์
ุ
ให้พวกเราไปละหมาดญมอัต (ละหมาดวันศกร) และสั่งห้ามพวกเราเดนตามส่งศพ (ไปยังสสาน)
ุ
ุ
ิ
(Ibn Sa‘d, 1990: 8/4-5)
ุ
ี่
ี
ี่
ี
ี
ี
นอกจากน้ในศอฮหบคอรย์ ในบทท 13 ว่าด้วยการละหมาดอดทั้งสอง มบทย่อยส่วนท 15
ี
์
ว่าด้วยการออกไปยังมศ็อลลาของสตรและหญงทมาประจ าเดอน ส่วนในศอฮหมสลม ในบทท 8 ว่า
ิ
ิ
ี่
ี่
ี
ุ
ี
ื
์
ุ
ี่
ี
ด้วยการละหมาดอดทั้งสอง มบทย่อยส่วนท 1 ว่าด้วย การอนญาตให้สตรออกไปละหมาดอดทั้ง
ี
ุ
ี
ี
ั
ุ
ุ
ั
สองทมศ็อลลาและร่วมรบฟงคฏบะฮ์ จากหะดษทกล่าวมาทั้งหมดข้างต้นน้ สามารถสรปได้ว่า
ี่
ี่
ี
ุ
ี
ี
ิ
ี
ี
เศาะหาบยาตมส่วนร่วมในการออกไปละหมาดอด ทั้งอดอัลฟตรและอดอัลอัฎฮา
ี
์
ี