Page 86 - 020
P. 86

86






                                         ็
                         2.2. การประพฤติเปนแบบอยาง
                                                 ่
                                                                            ี่
                                               ุ
                         แบบอย่างเปนสภาพของบคลกของคน เปนเอกลักษณเฉพาะทมความแตกต่างของแต่ละบคคล
                                                                                                   ุ
                                                                              ี
                                   ็
                                                           ็
                                                                     ์
                                                 ิ
                                                         ู
                                                                                             ี่
                        ็
                                     ี
                                                                               ี่
                                                                          ึ
                                                                                  ็
                                                                ิ
                                                                                                      ็
                                                                                              ี
                  ผู้พบเหนจะสามารถเลยนแบบได้ถ้าพอใจ   ครและผู้บรหารสถานศกษาท เปนแบบอย่างทดเด็กจะเหน
                                                                            ู
                                                 ุ
                                                                                                   ื่
                                          ี
                  และนําไปเปนแบบอย่างได้ดมากทสด   ทั้งน้เนองจากระยะเวลาทครอยู่กับนักเรยนมากกว่าคนอนๆ
                                                          ื่
                                                        ี
                                                                          ี่
                             ็
                                                                                      ี
                                               ี่
                                               ุ
                                                                              ี
                                  ี่
                  ยกเว้นครอบครวทบ้าน การสอนคณธรรม จรยธรรม ให้กับเด็กจงใช้วิธการให้ดเปนแบบอย่างเปนวิธ   ี
                                                                         ึ
                               ั
                                                         ิ
                                                                                                   ็
                                                                                     ู
                                                                                       ็
                                                                ุ
                     ่
                                                      ึ
                  หนง สภรณ สภาพงษ์ (2544: 22) กล่าวถง การสอนคณธรรม จรยธรรมตรงๆจงไม่ได้ผลเท่ากับการ
                                                                          ิ
                        ุ
                                                                                      ึ
                             ์
                     ึ
                                       ี
                  อบรมบ่มเพาะไปในวิถชวิตและการทํางานการสั่งสมค่านยมและความดงาม  จะต้องเกิดจากการเข้าถง
                                                                                                      ึ
                                                                              ี
                                                                  ิ
                                      ี
                                          ั
                                                                                          ี
                                                                     ึ
                  ความจรงในเรองนั้น คนจะรบผิดชอบได้จะต้องเกิดจากการฝกฝนใน  การทํางานให้มความรบผิดชอบ
                         ิ
                                                                                               ั
                              ื่
                                                                                                      ึ
                                           ู
                                                                                ุ
                                                                                    ี
                                                   ็
                  ผู้ใหญ่ต้องสอนให้จํา ทําให้ด อยู่ให้เหน คอผู้ใหญ่ตัวอย่าง เสรมวิทย์ ศภเมธ (2531: 295) กล่าวถง
                                                                        ิ
                                                       ื
                                         ุ
                                        ี่
                                                                                         ิ
                                                                                  ้
                                                                          ี
                  พื้นฐานทางจรยธรรม  ทบคคลจะพัฒนาทางจรยธรรมได้   ย่อมมความพรอมทางจตใจเปนเบ้องต้น
                                                                                                 ื
                                                                                              ็
                              ิ
                                                          ิ
                    ี
                             ี
                  เสยก่อนดังน้
                                                ี่
                                                                                                  ู
                                                            ั
                                                               ้
                                                                       ์
                                                                         ี่
                                                  ี
                                                               ู
                                                                  ุ
                                                                             ึ
                                           ุ
                                   ี
                         1. ความเฉลยวฉลาดบคคลทมความสนใจรบรเหตการณทเกิดข้นได้อย่างครบถ้วนและถกต้อง
                                                         ้
                                                         ู
                                     ้
                                                  ื่
                                                      ี
                            ู
                                 ี
                                                                            ี
                                     ู
                                                                                ู
                                             ุ
                  แล้วนาไปส่การเรยนรเกี่ยวกับบคคลอน เรยนรกฎเกณฑ์ต่าง ๆ และเรยนรเรองของสังคมได้อย่าง
                                                                                 ื่
                                                                                ้
                  ถกต้อง
                    ู
                                     ี
                                                                      ู
                                                                      ้
                                  ิ
                                                                                          ั
                         2. สขภาพจตด เปนบคคลทไม่ค่อยวิตกกังวลมากนัก รจักปรบตัว สามารถแก้ปญหาต่าง ๆ ได้
                                          ุ
                                                                           ั
                            ุ
                                               ี่
                                       ็
                  อย่างมประสทธภาพ
                        ี
                             ิ
                                ิ
                                        ์
                                                                                 ็
                         3. มประสบการณทางสังคมกว้างขวาง รจักและเข้าใจสภาพความเปนอยู่และปญหาความ
                            ี
                                                                                          ั
                                                          ้
                                                          ู
                              ุ
                                                                                      ู
                                   ื่
                  ต้องการของบคคลอน เพื่อช่วยให้เกิดความสามารถเอาใจเขามาใส่ใจเราได้อย่างถกต้อง
                                                                          ิ
                                                                     ึ
                         ภารกิจราชการสวัสดการ   สํานักงานปลัดกระทรวงศกษาธการ   (2548:  364)   กล่าวถง  การ
                                          ิ
                                                                                                  ึ
                                                        ี
                  บรหารกิจการบ้านเมองทดตามพระราชกฤษฎกา ว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธการบรหารกิจการบ้านเมอง
                                         ี
                                                                                ี
                                                                                      ิ
                                                                                                     ื
                                       ี่
                     ิ
                                    ื
                                                                                             ้
                                                                           ิ
                                                                             ิ
                                                                                           ุ
                  ทด พ.ศ. 2546 ผู้บรหารสถานศกษาในฐานะเปนข้าราชการต้อ งปฏบัตราชการให้บรรลเปาหมาย  โดย
                     ี
                                             ึ
                                                         ็
                    ี่
                                   ิ
                                                    ี
                                  ิ
                                                      ื
                  ให้ข้าราชการดําเนนภารกิจราชการ ดังน้ คอ
                                        ุ
                         1. เกิดประโยชน์สขของประชาชน
                                                    ั
                                       ิ
                              2. เกิดผลสัมฤทธ์ต่อภารกิจของรฐ
                         3. มประสทธภาพและเกิดความค้มค่าในเชงภารกิจของรฐ
                            ี
                                    ิ
                                                                       ั
                                 ิ
                                                            ิ
                                                    ุ
                         4. ไม่มขั้นตอนการปฏบัตเกินความจาเปน
                                                          ็
                               ี
                                              ิ
                                           ิ
                            ี
                                      ุ
                                  ั
                                                                             ์
                         5. มการปรบปรงภารกิจของส่วนราชการให้ทันต่อสถานการณ
                                                                   ั
                         6. ประชาชนได้รบการอานวยความสะดวกและได้รบการตอบสนองตามความต้องการ
                                       ั
                                                               ่
                                                  ิ
                                     ิ
                                               ิ
                                                                        ิ
                            ี
                         7. มการประเมนผลการปฏบัตราชการอย่างสมํา เสมอ นตยา วีระพันธ (2536: 41) ได้กล่าวว่า
                                                                                    ์
                                                      ี่
                                                                              ุ
                                                                                 ็
                                          ็
                            ี่
                                     ู
                                                                                                ี่
                                                                   ้
                    ิ
                             ี
                                                       ี
                  จรยธรรมทดงาม   ครต้องเปนแบบอย่างทด   และควรสรางควา มอบอ่นเปนกันเอง   และทสําคัญจัด
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91