Page 77 - 020

77

ี
ู
และอัลลอฮ ฺ ตรสเตอนการขอดอาอ์ของท่านนบนห ในอายะฮ ถัดมาว่า
ื
ั
ฺ
ฺ
ุ

ً
ً
ً مٍ وٍإ ه ً ًً وب لع كى ل يى ى ام ل ً نٍ لى ست ى ى ى لاف و حلاص رػي لمع ي ى ً نَّمَ فإ ق كلىى ٍ ٍ ً نم أ يى ي ٍ ً ونَّمَنإ ل حون ي ى اي ى  ى ؿاق
ى
ى
ى
ى
يٍ
ٍ
ي
ٍ
ه ى
ى
ى
ً
ًً
: 46 ) دوى  ( ينلىالجا ى ً نم ٍ فوي فىأ كت كي ظعىأ
ى ى
ى
ى
ى

ความว่า “พระองค์ตรสว่า ‚โอ้นห เอย! แท้จรงเขามได้เปนคนหนงใน
ั
่
็
ู
ิ
๋
ึ
ิ
ฺ
ิ
้
ั
ี
ี
ครอบครวของเจ้า แท้จรงการกระทําของเขาไม่ด ดังนั้นเจ้าอย่ารองเรยนต่อข้าในส่งท ี่
ิ
ิ
ู
้
ี่
ี
เจ้าไม่มความร แท้จรงข้าขอเตอนเจ้าทเจ้า(เกรงว่าเจ้า) จะอยู่ในหมู่ผู้งมงาย” (ฮูด: 46)
ื

ึ
็
ดังนั้นผู้บรหารสถานศกษาจะต้องตระหนักความสําคัญของเรองราวทจะนํามาเสนอเปน
ิ
ื่
ี่
ิ
ี
์
ู
ี
ี
ื
อทาหรณในการปลกฝงคณธรรม จรยธรรมแก่นักเรยนด้วยว่ามตัวอย่างทดมากน้อยเพียงใด หรอมความ
ุ
ุ
ี่
ี
ั
ื่
ี
ื
เหมาะสมกับนักเรยนหรอไม่ เพื่อให้สอดคล้องกับการนําเสนอเรองราวต่างๆของอัลกุรอาน ตาม
ุ
ั
ิ
ี
ื่
วัตถประสงค์ในการปลูกศรทธาและคณธรรม จรยธรรมดงามแก่พวกเขา ด้วยการบอกเล่าเรองราวของ
ุ
็
ิ
บรรดาศาสนทูต และประชาชาตก่อนหน้าเรา เพื่อเปน การเตอนสอนใจ และให้พวกเขาไตร่ตรอง
ื
ี
ื่
ิ
็
ี
เรองราวดังกล่าว นําไปเปนบทเรยนในการดําเนนชวิตของพวกเขาในอนาคต

ั
อัลลอฮ ฺ ตรสว่า

ًً
ً
ً
نَّمَ
 ينملسمٍ ى ً ً نِّنَّمَ نم لا ً نإ ى ؿاقك امحاص لمعك ً وللا ً ى لىإ اعد ننَّمَ مِّ ن لاوػق نسحى أ نمك 
ى
ى
ى ى
ى
ي ى ٍ
ن ى
ٍ ي
ى ى
ى ى
ٍ ىى
ٍ
تلصف (
: 33 )

ฺ
ความว่า “และผู้ใดเล่ าจะมคําพูดทดเลศยิ่งไปกว่าผู้เชญชวนไปส่อัลลอฮ
ิ
ู
ี
ิ
ี
ี่
และเขาปฏบัตงานทด และกล่าวว่า แท้จรงฉันเปนคนหนงในบรรดาผู้นอบน้อม”
ิ
ิ
็
่
ี่
ี
ิ
ึ
ิ
ุ
(ฟศศลัต: 33)

ี
ี
ั
การปลูกฝงคณธรรม จรยธรรมแก่นักเรยนมวัตถประสงค์เพื่อหล่อหลอมให้นักเรยนเปนมนษย์
็
ิ
ุ
ุ
ุ
ี
่
์
ี
ี่
ั
ุ
ู
็
ี
ี
ี่
ิ
ทสมบูรณ ผ่านวิธการปล กฝงคณธรรม จรยธรรม ทมลักษณะเปนขั้นตอน และมความสมําเสมอ
ู
ี
ุ
ุ
เช่นเดยวกับวิธการประทานอัลกุรอานลงมาในรปแบบทยอยลงมาผ่านเหตการณ และการกําหนดหก่ม
ี
์
ต่างๆตามช่วงเวลา เปนระยะเวลานานถง 23 ป จนกระทั่งการ เผยแผ่ศาสนาของท่านเราะสล เสรจ
ู
็
ึ
็
ี
์
สมบูรณ