Page 163 - 013
P. 163
163
5.4.4 วิธการจดการความขัดแยงของผูบรหาร
ี
้
ั
ิ
้
ิ
5.4.4.1 วิธเผชญหนา
ี
้
ี
ิ
ิ
ั
ผู้บรหารโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามในจังหวัดปตตาน พบว่า
ี
วิธการจัดการความขัดแย้งด้วยวิธเผชญหน้า เมอพิจารณาตามเกณฑ์โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก
ิ
ี
ี
ื่
ี
เมอพิจารณารายข้อ พบว่า ผู้บรหารใช้วิธการจัดการความขัดแย้งด้วยวิธเผชญหน้าอยู่ในระดับมาก
ื่
ี
ิ
ิ
ี
ึ
ี
ื
ี่
ี
ี่
ิ
ี
3 ข้อ เรยงตามล าดับค่าเฉลย ดังน้ 1) ใช้วิธปรกษาหารอในการแก้ปญหาทด 2) ผู้บรหารตั้งใจท ี่
ั
ี่
ี่
จะแก้ไขข้อขัดแย้งทเกิดข้นจนกว่าจะคลคลายไปในทางทด ี 3) เมื่อครรองทุกข์ต่อผู้บรหาร
ิ
ึ
ี่
้
ู
ิ
ิ
ผู้บรหารเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างเปิดเผย ส่วนข้อที่ผู้บรหารใช้วิธีการจัดการกับความขัดแย้งใน
ุ
ุ
ิ
ระดับปานกลาง 2 ข้อ คือ 4) น าความขัดแย้งเข้าทประชม และข้อสดท้าย 5) ผู้บรหารหยิบข้อ
ี่
ี่
ขัดแย้งข้นมาพิจารณาอย่างเปดเผยเพื่อจัดการให้คลคลาย
ึ
ิ
5.4.4.2 วิธหลีกเลี่ยง
ี
วิธีการจัดการความขัดแย้งด้วยวิธีหลีกเลี่ยง เมื่อพิจารณาตามเกณฑ์โดย
ิ
ภาพรวม อยู่ในระดับน้อย เมื่อพิจารณารายข้อ พบว่า ผู้บรหารใช้วิธีการจัดการความขัดแย้งด้วย
ิ
ี
วิธีหลีกเลี่ยงอยู่ในระดับมาก 1 ข้อ เรยงตามล าดับค่าเฉลี่ยดังนี้ คือ 1) ผู้บรหารใช้ความอดทน อด
ี่
ี่
ิ
ี
ี
กลั้น เพื่อหลกเลยงความขัดแย้ง ส่วนข้อทผู้บรหารใช้วิธการจัดการความขัดแย้งอยู่ในระดับน้อย
ื
ื
ิ
ื่
คอ 1) ผู้บรหารจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว เพื่อเมอเกิดความขัดแย้ง 2) ผู้บรหารมองความขัดแย้งเหมอน
ิ
ิ
ี
ี
ื่
ื่
ี่
ี่
ิ
เรองอนทั่วไป 3) ผู้บรหารใช้วิธหลกเลยงในส่งทท าให้ตนเองไม่สบายใจ และข้อทผู้บรหารใช้
ิ
ี่
ี่
ิ
ี่
ิ
ุ
ี
วิธการจัดการความขัดแย้งอยู่ในระดับน้อยทสด คอ ผู้บรหารหลกเลยงการแสดงความคดเหนต่อ
ี
็
ื
ั
ึ
ี่
ปญหาทเกิดข้น
5.4.4.3 วิธบังคับ
ี
ื่
ี
วิธการจัดการความขัดแย้งด้วยวิธบังคับ เมอพิจารณาตามเกณฑ์โดย
ี
ิ
ภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง เมอพิจารณารายข้อ พบว่า ผู้บรหารใช้วิธการจัดการความขัดแย้ง
ื่
ี
ด้วยวิธบังคับอยู่ในระดับมาก 2 ข้อ คอ 1) ผู้บรหารใช้ความรประสบการณของตนเองแก้ไขปญหา
์
ั
ื
ิ
ู
้
ี
ิ
ิ
ุ
ุ
ผู้บรหาร 2) ผู้บรหารมักท าทกอย่างเพื่อให้ได้ตามวัตถประสงค์เพื่อยุตข้อขัดแย้ง ส่วนข้อท ี่
ิ
ี
ี
ผู้บรหารใช้วิธการจัดการความขัดแย้งด้วยวิธบังคับอยู่ในระดับปานกลาง 3 ข้อ เรยงตามล าดับ
ี
ิ
์
ิ
ี่
ค่าเฉลี่ยดังนี้ คอ 3) ผู้บรหารจะให้มการแบ่งผลประโยชนททกคนยอมรบ 4) ผู้บรหารมัก
ั
ื
ี
ุ
ิ
