Page 72 - 001
P. 72

61





                                         ุ
                                                                                       ุ
                          ลัทธิสำคัญของพทธฝ่ายมหายาน คือ ลัทธิตันตระ ซึ่งเกิดขึ้นในราวพทธศตวรรษที่ 12
                                        ื่
                   ลัทธินี้วิวัฒน์ขึ้นมาเพอที่จะแข่งขันกับศาสนาฮินดู จึงมีการเน้นในเรื่องของเวทมนตร์
                                                                                         ิ
                   คาถาอาคม ของขลัง พธีเป่าเสก และเลขยันต์ต่างๆ รวมถึงมีการนับถือเทพผู้พทักษ์และพระ
                                        ิ
                   โพธิสัตว์ต่างๆมากมาย พระโพธิสัตว์ที่สร้างขึ้นมีทั้งปางใจดี ปางดุร้าย ปางโกรธ เหมือนกับเทพ
                                                                               ื่
                                                     ิ่
                   เจ้าของศาสนาฮินดู อีกทั้งยังเพิ่มกร เพมเศียรให้กับพระโพธิสัตว์ เพอความน่าเกรงขามมากขึ้น
                   อีกด้วย อย่างไรก็ตาม ศาสนาพุทธมหายาน ลัทธิตันตระเริ่มเสื่อมลงในประเทศอินเดียตั้งแต่ราว
                                                          ุ
                    ุ
                   พทธศตวรรษที่ 17 เป็นต้นมา เป็นเพราะพทธศาสนิกชนยุคนั้น ให้ความสำคัญกับเวทมนตร์
                   คาถา และพิธีกรรมต่างๆจนเกินไป ไม่ใส่ใจจะใช้วิจารญาณเพื่อการบรรลุมรรคผล นอกจากนี้ยัง
                   มีปัจจัยอื่นๆอีกที่ทำให้พระพุทธศาสนาอับแสงลงในประเทศอินเดีย ดังนี้

                          1.  พระภิกษุแตกความสามัคคี
                          2.  ประชาชนเสื่อมศรัทธาในตัวพระภิกษุสงฆ์ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป ภิกษุสงฆ์ต่างไม่

                                                                                  ุ่
                   ตั้งอยู่ในสุจริตธรรม ที่จะเผยแพร่พระธรรมกลับไปดำเนินชีวิตอย่างฟมเฟอย เมื่อเป็นเช่นนี้
                                                                                      ื
                   พระสงฆ์จึงไม่สามารถอ้างได้ว่าดีกว่าพราหมณ์ ประชาชนจึงหมดความนับถือ
                          3.  การฟื้นฟูศาสนาพราหมณ์ ทำให้ศาสนาพุทธคลายความสำคัญลงไปมาก จึงทำให้

                   ศาสนาพุทธขาดความมั่นคง
                          4.  ศาสนาพราหมณ์ใหม่หรือฮินดูได้ปรับปรุงหลักคำสอน โดยนำหลักปรัชญาในศาสนา

                   พราหมณ์รวมกับหลักคำสอนในศาสนาพุทธ เพื่อให้คำสอนใหม่เป็นที่สนใจของประชาชน
                          5.  ในช่วงตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 14-18 บริเวณภาคเหนือมีการรบ เพื่อขยายดินแดน
                   หลายครั้ง หลักอหิงสา (การไม่เบียดเบียน)ในพระพทธศาสนาไม่เป็นที่ยอมรับของบรรดา
                                                                   ุ
                   ผู้ปกครองของรัฐในภาคเหนือ ผู้ปกครองรัฐต่างๆสนับสนุนศาสนาพราหมณ์-ฮินดูที่มีหลักคำ
                   สอนในเรื่องการประกอบกิจกรรมของกษัตริย์ว่า การรบเป็นปกติวิสัยของสิ่งที่กษัตริย์ควร

                                         ุ
                   กระทำ ด้วยเหตุนี้พระพทธศาสนาจึงค่อยๆสูญหายไปจากอินเดียเหนือ ส่วนผู้ปกครองรัฐใน
                                                                 ุ
                   อินเดียใต้มีความศรัทธาในศาสนาฮินดูอยู่แล้ว พระพทธศาสนาจึงไม่ได้วางรากฐานอยู่ในภาคใต้
                   ยกเว้นเพียงบางเมืองเท่านั้น

                          6.  การโจมตีของพวกมุสลิม ทำให้ศาสนาอิสลามแผ่เข้ามาในอินเดีย


                                                      ุ
                          ด้วยสาเหตุดังกล่าวทำให้พระพทธศาสนาเสื่อมโทรมลง และถึงกาลอวสานในที่สุดใน
                   ดินแดนที่เป็นต้นกำเนิด แต่กลับไปเจริญรุ่งเรืองอยู่นอกประเทศ เช่น ศรีลังกา ไทย และพม่า

                   เป็นต้น

                   ทัศนะของศาสนาพุทธต่อศาสนาพราหมณ์

                          1. ในเรื่องเกี่ยวกับอาตมัน ศาสนาพราหมณ์ยึดมันในอาตมัน แต่พระพุทธเจ้าทรงแสดง
                   ธรรมอนัตตลักขณสูตร เพอให้เลิกยึดมั่นในอาตมันเสีย โดยทรงแสดงธรรมว่า สิ่งทั้งปวงใน
                                           ื่
                   จักรวาลนี้ประกอบด้วยขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ
                             • รูป ได้แก่ สิ่งที่สามารถสัมผัสได้ด้วยประสาททั้ง 5 ประกอบไปด้วยธาตุที่เรียกว่า
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77