Page 70 - 001
P. 70
59
ความสำคัญของพระเจ้าและเทพเจ้า ไม่มีคำสอนเรื่องพระเจ้าสร้างโลก ควบคุมโลก หรือพระ
เจ้าเป็นเป้าหมายสูงสุดของชีวิต แม้ในคำสอนจะพบการกล่าวถึงเทพต่างๆ แต่ก็มิได้แสดง
บทบาทและอิทธิพลของเทพเหล่านั้นเหนือชีวิตมนุษย์ ทั้งมนุษย์และเทพเจ้ายังคงอยู่ภายใต้กฎ
แห่งกรรมเช่นเดียวกัน จึงไม่มีใครมีอำนาจเหนือใครได้อย่างแท้จริง แม้ชาติตระกูลจะสูงส่งหรือ
ร่ำรวยมหาศาลปานใดก็ไม่ได้เป็นเครื่องรับประกันความดีความชั่วของแต่ละคน เพราะคนดี
หรือคนเลวไม่ได้อยู่ที่ชาติกำเนิด แต่อยู่ที่การกระทำของบุคคลนั้นๆ
6
7
ุ
ุ
ศาสดาของศาสนาพทธ คือ พระพทธเจ้า เดิมพระนามว่าเจ้าชายสิทธัตถะ เป็น
ั
เจ้าชายแห่งราชวงศ์ศากยะ แคว้นกบิลพสดุ์ เป็นโอรสของพระเจ้าสุทโธทนะ และพระนางสิริ
ิ
มหามายา ประสูติ ณ ตำบลลุมพนีวัน เมื่อทรงมีพระชนมายุได้ 16 พรรษา ได้อภิเษกสมรสกับ
เจ้าหญิงยโสธราพิมพา ต่อมามีพระโอรสองค์หนึ่ง ทรงพระนามว่า ราหุล เมื่อพระชนมายุได้ 29
พรรษาได้ละทิ้งชีวิตที่สะดวกสบายภายในพระราชวังออกผนวช ทรงใช้เวลา 6 ปี ในการทรมาน
ตนเองด้วยหวังจะค้นพบสัจธรรมสูงสุด ในที่สุดจึงตระหนักว่า วิธีการทรมานตนเองและการ
บำเพญทุกขกริยานั้น ไม่ได้นำมาซึ่งความหลุดพน ดังนั้น จึงเลิกการปฏิบัติดังกล่าวและใช้วิธี
้
็
็
บำเพญทางสมาธิจิต จนบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณในวันเพ็ญเดือน 6 ในขณะที่ทรงประทับนั่งใต้
ต้นโพธิ์ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา หลังตรัสรู้แล้วได้ทรงประทับเสวยวิมุตสุขอยู่ถึง 49 วัน แล้วจึง
ประกาศพระศาสนา ได้ทรงใช้เวลา 45 ปี จาริกประกาศหลักธรรมอันนำไปสู่การหลุดพนใน
้
ประเทศอินเดีย
หลักธรรมคำสอน
ุ
พระพทธเจ้าทรงรับรู้ถึงสภาวะแห่งการเปลี่ยนปลง ซึ่งเป็นธรรมชาติของโลก ไม่มีสิ่งใด
คงทนถาวร มนุษย์ไม่อาจพบความถาวร ณ ที่ใดเลย ความไม่คงทนถาวรนั้น ย่อมนำมาซึ่งความ
เศร้าโศกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้น พระพทธเจ้าจึงแสวงหาหนทางแห่งความหลุดพนด้วยการ
ุ
้
้
สละความรู้สึกแห่งตัวตน จนความรู้สึกนั้นหมดสิ้นไป หนทางแห่งการหลุดพน คือ นิพพาน อัน
้
เป็นหนทางแห่งการดับทุกข์ โดยหลักธรรมที่สำคัญในการนำไปสู่การหลุดพนแห่งความทุกข์
เรียกว่า อริยสัจ 4 หรือความจริงอันประเสริฐ 4 ประการ คือ
1. ทุกข์ อันได้แก่ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย การประสบสิ่งที่ไม่เป็นที่รัก การพลัดพราก
จากสิ่งที่เป็นที่รัก ความปรารถนาที่ไม่สมหวัง
2. สมุทัย คือ เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ประกอบด้วยความอยาก 3 ประการ คือ (1)
6 คำว่า พุทธ แปลว่า ผู้รู้ ผู้ตื่นจากความลุ่มหลงเพราะอำนาจของกิเลส ดังนั้น จึงเป็นผู้ที่มีความเบิกบาน เพราะไม่มีกิเลสใน
ใจ
7 พระพุทธเจ้าไม่ใช่ชื่อเฉพาะของพระศาสดา แต่เป็นสมญานามที่ใช้หมายถึง บุคคลผู้ไม่มีกิเลส ปราศจากความลุ่มหลง
เปรียบเหมือนบุคคลผู้ตื่นและมีปัญญารู้แจ้งความเป็นจริงแล้ว ดังนั้น เจ้าชายสิทธัตถะเมื่อทรงตรัสรู้และค้นพบความจริงของโลกและ
ชีวิต จึงได้สมญานามว่า “พระพุทธเจ้า”
