Page 148 - 001
P. 148
137
ื้
นอกจากนี้ ยังมีงานเขียนประเภทนิทาน และนิทานพนบ้าน ซึ่งวรรณกรรมประเภท
นิทานที่มีชื่อเสียงคือ ปัญจตันตระ ประพนธ์โดยพราหมณ์วิษณุศรมัน มีเนื้อหาสรรเสริญวีรบุรุษ
ั
แทรกคติสอนใจ สอนศีลธรรมและเชิดชูคนทำคุณงามความดี ปัญจตันตระมีหลักคำสอนสำคัญ
36
5 ประการ ได้แก่ 1) การยุยุงให้มิตรแตกแยก 2) วิธีการผูกมิตร 3) สงครามและสันติภาพ 4)
การสูญเสียสิ่งที่ได้มา 5) สิ่งเลวร้ายที่เกิดจากการกระทำที่ไม่รอบคอบ ทั้งนี้ ปัญจตันตระมี
อิทธิพลต่อวรรณกรรมประเภทนิทานในอินเดียและนานาชาติในเวลาต่อมา ถือกันว่าเป็นต้น
กำเนิดของนิทานอาหรับราตรี นิทานกริมม์ และอื่นๆอีกมากมาย
ในขณะที่วรรณกรรมเนื่องในศาสนาที่โดดเด่นในสมัยนี้คือ คัมภีร์ปุราณะในศาสนา
พราหมณ์-ฮินดู ซึ่งมีการเขียนขึ้นใหม่หลายตอน รวมไปถึงมหากาพย์มหาภารตะฉบับที่รู้จักกัน
ในปัจจุบัน ได้ถูกต่อเติมขึ้นในสมัยนี้ด้วยเช่นกัน ส่วนวรรณกรรมในศาสนาพุทธที่สำคัญที่ปรากฏ
ขึ้นในช่วงเวลานี้ได้แก่ ทีปวงศ์ (Dipavamṣa) และมหาวงศ์ (Mahāvamsa) ซึ่งเป็นพงศาวดาร
ุ
ลังกา นอกจากนี้ พระเถระที่มีชื่อเสียงคือ พระพทธโฆษะ (Buddhaghoṣa) ได้แต่งคัมภีร์ชื่อ
วิสุทธิมรรค (Visuddimagga) เพื่อเป็นการอธิบายถึง ศีล (Sila) สมาธิ (Samadhi) และปรัชญา
(Prajna) คัมภีร์นี้ได้สร้างชื่อเสียงให้กับพทธโฆษะเถระเป็นอย่างมาก เนื่องจากสามารถอธิบาย
ุ
แก่นธรรมในพระไตรปิฎกได้ทั้งหมด และส่งอิทธิพลให้แก่งานเขียนอรรถกถาในสมัยต่อมาด้วย
36 ดนัย ไชยโยธา. ประวัติศาสตร์เอเชียใต้ยุคโบราณ, หน้า 360.
