Page 61 - GL004

บทที่ 2

รากฐานและแนวทางการพัฒนาของสิ่งแวดลอมศึกษา

เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนในประเทศไทย

เปนเวลากวา 15 ป ที่สิ่งแวดลอมศึกษาไดดําเนินงานตอเนื่องมาในประเทศไทย สังคมยอมจะ
สั่งสมประสบการณและตนทุนดานตางๆ เอาไวในเนื้อในตัวมิใชนอย แตสิ่งที่ตกเปนผลึกอยูก็มิได
หมายถึงเฉพาะดานที่เปนบวกเทานั้น หากยังรวมเอาไวดวยสิ่งที่ขาดตกบกพรองและสวนที่เปนปญหา
หรืออุปสรรคดวยเสมอไป
การพัฒนาสิ่งแวดลอมศึกษาในระยะตอไปจากนี้จึงมิไดตั้งตนจากฐานที่วางเปลา แผนหลัก
สิ่งแวดลอมศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน พ.ศ. 2551 – 2555 จะมีประสิทธิผลอยางแทจริงได จําเปน
ตองคํานึงถึงบริบทรากเหงาที่เกี่ยวของในอดีตและปจจุบัน ทั้งสวนที่เปนจุดแข็ง จุดออน ปจจัยที่จะเอื้อ

สูความสําเร็จหรือประตูแหงโอกาส รวมทั้งเงื่อนไขที่เปนขอจํากัดหรือกําแพงที่ขวางกั้น ไปพรอมกัน

ปจจัยเกื้อหนุนและอุปสรรคบั่นทอนของสิ่งแวดลอมศึกษาฯ ในประเทศไทย

ปจจุบัน แมประเทศไทยจะยังไมมีนโยบายและยุทธศาสตรดานสิ่งแวดลอมศึกษาที่ชัดเจน
แตโครงสรางเชิงสถาบันบางอยาง เชน กฎหมาย นโยบาย และยุทธศาสตรสําคัญของประเทศ
ที่สนับสนุนและเอื้ออํานวยตอการพัฒนาสิ่งแวดลอมศึกษาฯ ก็ปรากฏใหเห็นเปนเคาลางในเรื่องนี้อยู

60 ¡ÒÃà´Ô¹·Ò§ÊÙ‹ÊÔè§áÇ´ÅŒÍÁÈÖ¡ÉÒà¾×èÍ¡ÒþѲ¹Ò·ÕèÂÑè§Â×¹