Page 371 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์

349

ความดีจากพวกเขาจะได้ให้กับเขา ทุกอย่างจากการริยาอ์และสุมอะฮฺนั้นทําให้ผล
บุญของอะมาลเป็นโมฆะและอะมาลนั้นถูกต้อง ซึ่งแตกต่างกับทัศนะส่วนใหญ่จาก

มาลีกียะฮ์ว่า แท้จริงมันทําให้อิบาดะฮ์เป็นโมฆะ”
การห่างไกลจากริยาอ์และสุมอะฮ์เป็นสิ่งจําเป็นต่อมุอ์มินทุกคนที่จะต้องระมัดระวัง

อยู่ตลอดเวลา ทั้งนี้เพื่อไม่ให้เกิดการภาคีและศูนย์เสียผลบุญอะมาลต่างๆ ที่กระทําไว้

“ริยาอ์” ) ءاير ( เป็นคําภาษาอาหรับอาการนามมาจากรากศัพท์ของคําว่า لءار
ى ى
ً
ءاير ل رػي ا ئ อ่านว่า รออา ยุรออี ริยาอัน หมายถึง การโอ้อวด การกระทําการงานเพื่อให้คนดู
ىي
ن ى
(Ἰbrāhīm Musṭafā et al, 1972 : 1/320).
)
อุละมาอ์ได้ให้ความหมาย“ริยาอ์” ءاير ( เชิงวิชาการดังนี้
1. การกระทําภายนอกเป็นการอิบาดะฮ์เพื่ออัลลอฮ์แต่ภายในมีความประสงค์ให้คน

สรรเสริญยกย่องกับเขา (al-Ṭabariy, 2000 : 5/522).

2. การปรารถนาสิ่งในดุนยาด้วยกับการทําอิบาดะฮ์ (al-Qurṭubiy, 1964 : 20/212)
3. การแสดงอิบาดะฮ์ที่มีเจตนาให้คนดูแล้วเกิดการสรรเสริญต่อผู้กระทํา
1
(al-Khāzin, 1415: 2/477) .
“สุมอะฮ” ةعزش ( เป็นคําภาษาอาหรับมาจากรากศัพท์ของคําว่า مسي نَّ زش
)
์
ِّ
ىٍي
ى
ي ى ي
ى
ً
ن اعيمس อ่านว่า สัมมะอะ ยุสัมมิอุ ตัสมีอัน หมายถึง การเปิดเผยให้ได้ยิน การให้มีชื่อเสียง (Ἰbn
ى
ٍ ٍ
Manẓūr,1414 : 8/165-166 ; Ἰbrāhīm Musṭafā et al, 1972 : 1/450).
)
อุละมาอ์ได้ให้ความหมาย “สุมอะฮ” ةعزش ( เชิงวิชาการดังนี้
์
ىٍي
1. การแสดงอิบาดะฮ์ที่มีเจตนาให้คนฟ๎งแล้วเกิดการสรรเสริญต่อผู้กระทํา
(al-„Asqalāniy, 1379 : 11/336 ; Sulaiman bin „Abdullāh, 2002 : 452).
2. การยกย่องในการงานเพื่อให้ผู้อื่นได้ยินกับมัน (al-Qastalāniy, 1323 : 9/286 ;
al-Manāwiy, 1356 : 2/122).
นิยามของริยาอ์และสุมอะฮ์ทั้งหมดที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างของทั้ง
สองมีดังนี้

1. ริยาอ์เป็นการกระทําที่เกี่ยวพันธ์กับการมอง ในขณะที่สุมอะฮ์เป็นการกระทําท ี่
เกี่ยวพันธ์กับการฟ๎ง

2. ริยาอ์จะเกิดขึ้นพร้อมกับการอิบาดะฮ์เท่านั้น ส่วนสุมอะฮ์นั้นจะเกิดขึ้นพร้อมกับ
การอิบาดะฮ์หรือหลังจากการอิบาดะฮ์แล้วก็ได้

์
ริยาอ์และสุมอะฮ์เป็นชิริกเล็กประเภทหนึ่งที่ทําให้การงานไร้ผล อัลลอฮ  ตรัสว่า :
ﭼ ﯭ ﯬ ﯫ ﯪ ﯩ ﯨ ﯧ ﯦ ﯥ ﯤ ﯣ ﯢ ﯡ ﭽ

1 ดูเพิ่มเติม (Ἰbn al-Jawziy, 1422 : 2/216 ; al-„Asqalāniy, 1379 : 11/336).