Page 240 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 240
218
์
์
(สูเราะฮ์อันนิสาอ : ส่วนหนึ่งจากอายะฮ 164)
อายะฮ์นี้เป็นหลักฐานยืนยันคุณลักษณะของอัลลอฮ ที่ทรงพูด การยืนยันคํากริยา
์
ً
نَّ
ا
ن
“กัลละมะ” ( مل ) ด้วยคํามัศดัร “ตักลีมา” ( ميلٍ ) บ่งบอกว่านะบีมูซานั้นได้ยินคําพูดของอัลลอฮ ์
ى
ٍ ى
ى
โดยแท้งจริง (Ἰbn al-Jawziy, 1422 : 1/499).
1
หลักฐานจากอัลฮะดีษ จากท่านะบีมุฮัมมัด กล่าวว่า
ً
ً
ك ىمعىأ ك مصىأ فوعد مي نَّن ف مي س ػنىأ ىى لع اوعػبرا سانَّ نلا ا قُّ ػيى (( أ
يٍ
ى
ى ي ٍى ى
ٍ
ى نَّ
ى ى
ى
ى ى
ٍ
ٍ
ى يىٍ ي
ً
ً
ً
نًَّ
) ) ملى م يرلب يزش وه نم فوعد انَّإ ى ك مى بىأ
ى ي ٍى ى
ه ى ه ى
ى ٍ
ىي
ىي ٍ ى
ه
ความว่า : “โอ้ มนุษย์เอ๋ยพวกท่านจงเบา ๆ อย่าส่งเสียงดังกับตัวของพวก
ท่าน แท้จริงพวกท่านไม่ได้วิงวอนขอกับผู้ทรงหนวก ผู้ทรงบอดและผู้ทรงใบ้
และแท้จริงพวกท่านกําลังวิงวอนขอกับผู้ทรงได้ยิน ผู้ทรงเห็น ผู้ทรงพูด”
ฮะดีษข้างต้นผู้วิจัยยังไม่พบว่าใครเป็นผู้รายงาน บันทึกโดยใครและสถานภาพเป็น
เช่นไร แต่ที่พบสํานวนฮะดีษมีดังนี้ จากอะบี มูซา อัลอัชอะรีย์ จากนะบีมุฮัมมัด กล่าวว่า
نًَّ ً
ً
ً
انَّإ ابئاغ ك مصىأ فوعد مي نَّن ف مي س ػنىأ ىى لع اوعػبرا سانَّ نلا ا قُّ ػيىأ اي ((
ى
ى ى نَّ
ى
ى ي ٍى ى
يٍ
ى ى
ٍ
ن
ى ى
ٍ
ى يىٍ ي
ً
ً
)) ايرلب اعيزش فوعد
ن ى ن ى ى ي ٍى
) 6610 : 1997 ، مراخبلا ق جرخأ (
ความว่า : “โอ้ มนุษย์เอ๋ยพวกท่านจงเบา ๆ อย่าส่งเสียงดังกับตัวของพวก
ท่าน แท้จริงพวกท่านไม่ได้วิงวอนขอกับผู้ทรงหนวก ผู้ทรงไม่อยู่ แต่พวก
ท่านกําลังวิงวอนขอกับผู้ทรงได้ยิน ผู้ทรงเห็น”
(บันทึกโดย al-Bukhāriy, 1997 : 6610).
เมื่อเปรียบเทียบตัวบทฮะดีษที่ปรากฏในเอกสารวิจัยพบว่ามีความแตกต่างจาก
สํานวนที่ปรากฏในหนังสือริวายะฮฺโดยเพิ่มคําว่า “มุตะกัลลิม”
หลักฐานจากอิจมาอ ฺ
บรรดาอุละมาอ์มีความเห็นรวมกันว่า อัลลอฮ์ทรงได้ยิน ทรงเห็นและทรงพูด ( Tuan
Mināl, n.d. : 67).
หลักฐานทางสติป๎ญญา
หลักฐานที่บ่งบอกว่าวาญิบสําหรับอัลลอฮ์ต้องมีศิฟ๎ตสัมอฺ บะศัรและกะลาม คือ ถ้า
หากว่าพระองค์ไม่ได้มีศิฟาตทั้งสามประการดังกล่าว แน่นอนพระองค์ต้องมีคุณลักษณะที่ตรงกันข้าม
การที่พระองค์มีคุณลักษณะที่ตรงกันข้ามนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่โมฆะ (Tuan Mināl, n.d. : 67).
1
Tuan Mināl, n.d. : 67.
