Page 210 - การศึกษาวิเคราะห์หนังสืออะกีดะฮฺ อันนาญีน ฟี อิลมฺ อุศูล อัดดีน ของชัยคฺ ซัยนฺ อัลอาบิดีน เบ็น มุฮัมมัด อัลฟะฏอนีย์
P. 210

188






                                                                        1
                                           (สูเราะฮ์อาละอิมรอน : อายะฮ์ 31)
                                     การปฏิบัติกิจการศาสนาทั้งหมดจะไม่ถูกต้องเว้นแต่ต้องปฏิบัติตามท่านนะบีมุฮ้มมัด

                       ไม่ว่าจะเป็นคําพูดหรือการกระทํา ล้วนแล้วต้องสอดคล้องกับท่านนะบีมุฮัมมัดทั้งสิ้น   (Ἰbn  Kathīr,
                       1999 : 2/32 ; al-Baghawiy, 1997 : 2/27).
                                     5)  ฟาสิด   زعاؾ  แปลว่า ไม่ถูกต้อง เสียหาย ผิดพลาด  หมายถึง การกระทําที่เป็น
                                              )
                                                   (
                       โมฆะโดยไม่มีผลแต่อย่างใด กล่าวคือ สิ่งที่อัลลอฮ์บัญชาให้มุกัลลัฟกระทําหรือสิ่งที่กฎหมายอิสลามได้
                       บัญญัติไว้สําหรับมุกัลลัฟนั้น เมื่อมุกัลลัฟได้กระทําขึ้นมาแล้ว ถือว่าไม่ถูกต้องหากมีความบกพร่องใน

                       องค์ประกอบส่วนใดหรือขาดเงื่อนไขก็ตาม การกระทํานั้นจะถือว่าไม่มีผลหรือเป็นโมฆะ ดังที่ อัลลอฮ  ์

                        ตรัสว่า

                                                                         ﭼ ﭶ  ﭵ  ﭴ  ﭳ  ﭲ         ﭽ
                                            )    221   ةيأ  نم ضعب    :  ةرقبلا ةروس (



                                     ความว่า “และพวกเจ้าจงอย่าแต่งงานกับหญิงมุชริกจนกว่านางจะศรัทธา”

                                                             (สูเราะฮ์อัลบะเกาะเราะฮ : ส่วนหนึ่งจากอายะฮ์ 221
                                                                                                 )
                                                                          ์
                                     การแต่งงานกับหญิงที่ตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์เป็นสิ่งไม่ถูกต้อง เนื่องจากอัลลอฮ์ได้ทรง
                       ห้ามบรรดามุอ์มินแต่งงานกับพวกเขาจนกว่าจะศรัทธา (Ἰbn Kathīr, 1999 : 1/582)

                              4.3.5   ศัพท์เทศนิค
                                     ผู้แต่งได้กล่าวถึง ศัพท์เทศนิคที่ใช้ในการเขียนหนังสืออะกีดะฮ์อันนาญีนหลายคํา

                       ด้วยกัน เช่น

                                     คําว่า “กือตะฮฺวี อูเลฮฺม” ) مطعكا مو    ( แปลว่า พึงทราบเถิด จงรู้เถิด การใช้
                                                        ู
                                             ู
                       ประโยค “กือตะฮฺวี อูเลฮฺม” เพื่อจะเน้น พร้อมให้ความสําคัญต่อประโยคที่จะกล่าวต่อไป
                                     คําว่า “เบอรมูลา”  ؿومرب ( แปลว่า การเริ่มต้น  การใช้ประโยค “เบอรมูลา”เพื่อจะ
                                                     )
                       เน้นว่าประโยคต่อไปนี้เป็นประโยคใหม่

                                                             (
                                                     )
                                                                                                 ์
                                     คําว่า “ฟาอิดะฮ”  ةدئاف แปลว่า ประโยชน์  การใช้ประโยค “ฟาอิดะฮ” เพื่อจะ
                                                  ์
                       บอกถึงผลที่ได้รับจากสํานวนประโยคที่ได้กล่าวมาก่อนหน้านี้
                                     คําว่า “อะดอปน” ) فوف ادا ( แปลว่า ส่วน  – นั้น การใช้ประโยค “อะดอปน”
                       เพื่อที่จะให้เหตุผลอีกอย่างซึ่งจะแตกต่างกับเหตุผลที่กล่าวมาก่อนหน้านี้

                                                         (
                                                  )
                                     คําว่า “ตันบีฮ”  هيبن  แปลว่า การเตือน ข้อสังเกต การใช้ประโยค “ตันบีฮ” เพื่อใช้
                       เป็นการตักเตือน ให้ระมัดระวัง หรือสังเกตกับเรื่องต่อไปนี้



                       1  ความหมายเดียวกันปรากฏในฮะดีษบันทึกโดย (al-Buhkariy, 1422 : 7280).
   205   206   207   208   209   210   211   212   213   214   215