Page 95 - 052

80

ี
ึ
ึ่
ี่
ิ่
ั
จึงต%องมการดดแปลงอกษรอาหรับเพม เพอแทนเสียงทขาดหายไป ซงจากการศกษาพบว า การ
ื่
ั
ิ่
ั
ี
ั
ื
ู
ี
ดดแปลงอกษรในแต ละภาษาได%ใช%วิธีการเดยวกน คอ การเพมจํานวนจุดหรือขดอย างเช น ถก
ั
ั
ั
ดดแปลงมาจาก ج และ ดดแปลงจาก เป นต%น สันนิษฐานว า ชาวเปอร8เซย เป นผู%ดดแปลง
ี
ั

เป นภาษาแรก จากนั้นภาษาอน กได%ยึดแนวทางเดยวกนนี้ ไปประยุกต8ใช%กบภาษาของตน สําหรับ
ั
็
ื่
ั
ี
ภาษามลายูได%ใช%วิธีการสองแบบ คือ
1. ยืมอักษรเปอร8เซีย ที่มีเสียงเหมือนกับภาษามลายู
2. ดัดแปลงอักษรใหม โดยการเพิ่มจุด (ดูตารางที่ 9)
ั
ั
็
ั
ิ
%
เอสเอม นากบ อลอตตส (S. M. Naquib al-Attas,1969 : 27) ไดกล าวว า
ื
ั
ิ
ั
ั
ุ
ี
ึ้
ั
คนมลายูได%คดค%นอกษรใหม ขนมาอก 5 อกษร คอ غ ﭪ ส วนฮมดาน อบดลเราะห8มาน
(Hamdan Abdul Rahman, 1999 : 4) มความดดเห็นว า อกษร ﭪ غ นั้นยืมมาจากเปอร8เซย
ี
ั
ิ
ี
ส วน غ คนมลายูเป นผู%คิดค%นขึ้นมาใหม แต จากการศึกษาพบว าอักษร และ เป นอักษรที่ยืมมา
ี
ี่
ั
ี
จากอกษรเปอร8เซย เนื่องจากเป นเสียงเดยวกบทมในภาษามลายูส วนอกษร غ กบ เป นอกษรทคน
ี
ั
ั
ั
ี่
ั
ื
มลายูดัดแปลงมาจากอกษรอาหรับ โดยการเพมจุด กล าวคอ غ ดดแปลงมาจาก غ และ ดดแปลง
ั
ั
ิ่
ั
มาจาก ن ซงวิธีการนี้ยังพบในภาษาอนๆ ทใช%อกษรอาหรับเป นตวเขยน อาท ภาษาอรดอาเซอร8ไบ
ั
ิ
ึ่
ู
ี่
ื่
ุ
ั
ี
ุ
ี
ุ
จาน ตุรกีเคิร8ด หรือแม%แต ภาษาเชี่ยวเอ%อจิง (Xiaoérjing) และอยฆร (Uighur) ในตะวันตกเฉยงเหนือ
ของประเทศจีน ซึ่งสอดคล%องกับความเห็นของโอมาร8อาวัง (Omar Awang, 1978 : 3)
ตารางที่ 1
ั
เปรียบเทียบอกษรยาวีกับอักษรอาหรับ และเปอร8เซีย
ลําดับ อักษรยาว ี ชื่ออกษร อักษรเปอร*เซีย อักษรอาหรับ
ั
1 Alif ا ا
2 Ba ب ب
- - -
3 Ta ت ت
4 Tha ث ث
5 Jim ج ج
6 ha ح ح
7 Kha خ خ