Page 68 - 052

53

ั
ี่
ิ
ั
ี
ี
/
ี

ั้

ั
เป0นอกษรทมส/วนเส
นตงยาว และแทบจะไมมเส
นล้ําใตบรรทด อบนุ อลเบาวาบได พฒนาการเขยน
ั
ี่
v
ุ

ี่

/
ิ่

ี
ั
ึ่
ื้
อกษรมหักกอก ไดแบบทสมบูรณทสุด ซงมลักษณะเส
นโคงถางตน และเพมความสูงของเส
นแนวตง ั้
มากขน และแบบอกษรทไดรับความนิยมถงสี่ศตวรรษทใช
คดลอกอลกรอาน โดยเฉพาะกลุ/มอสลาม
ี่
ั
ิ

ี่
ั
ึ้
ุ
ั
ึ
ั
ี
ซกตะวันออกระหว/างศตวรรษท 13 และ 14 อยิปตในสมยราชวงศมมลูvก (Mamlūk) ในอิรัก และ

ั
ี่
ี

เปอร เซีย ในราชวงศ โมกุล
ภาพที่ 12
อักษรมูหักก็อก

ที่มา : https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%B7_%D8%B9%D8

อกษรแบบร็อยหานีย (Rayḥānīy) เป0นรูปแบบอักษรที่พัฒนา
ั
ั
ี
ุ
ี
ฺ
และผสมผสานระหว/างแบบนัสค (Naskh) และแบบษลูษ (Thuluth) และมลักษณะใกล
เคยงกบแบบ
v
มหักกอก (Muḥaqqaq) แต/มีลักษณะเส
นเล็ก ขอบบางกว/า ซึ่งนิยมจารึกด
วยปากกา ปากตัดขนาด
ุ
กว
างครึ่งหนึ่งของแบบมหักกอก สันนิษฐานว/า อาจมาจาก ชื่อของผู
ประดษฐ แบบอกษรคนแรก คอ
ิ
ุ
ั
ื
็
ั
/
อลี อบนุอบัยดะฮ อลร็อยหานีย (‘Alīy ’Ibn ‘Ubaydah al-Rayḥānīy) แตอลกรอานทคดลอกดวย

ิ
ุ
ี่
ฺ
ั
ั
ุ
ั
ู
ึ่
ั
ื
อกษรแบบร็อยหานีย ทสวยงามทสุด ซงยังคงอยู/ในปoจจุบันนั้น จารึกโดยลายมอของยากต อลมส
ุ
ี่
ี่
8
ตะอฺศิมีย
ภาพที่ 13
อักษรร็อยหานีย

ที่มา : https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%B7_%D8%B9%D8
อักษรแบบเตาก (Tawqīy) เป0นแบบอักษรที่พัฒนา มาจากลายมือ
ี
/
ี
ั
ฺ

ของสุลตานแห/งราชวงศอบบาสียะฮ มลักษณะใกล
เคยงกบอกษรในแบบษลูษ (Thuluth) แตมเส
น
/
ั
ุ
ั
ี
ี

8 มูหัมมัดมันซูร หมัดเรvาะ, 2551 : 98