Page 65 - 052
P. 65
50
ิ
ี
อักษรซาเฟยตก มรูปแบบใกล
เคยงกนมากกบอกษรลิห ยาไนต แต /
G
ี
ั
ั
ั
จะมระบบการเขยนทแตกตางกนคอ ในบางครั้งจะเขยนจากขวาไปซาย และในบางครั้งจะเขยนจาก
ี
ั
ื
/
ี
ี
ี่
ี
ซ
ายไปขวา
ี
ั
ื
ี
ั
ั
ื
โดยทั้งสามอักษร จะมรูปแบบการเขยนอกษรเหมอนกนคอ อกษร
ั
ํ
ตัวเดียวจะมีรูปแบบการเขียนหลายแบบ มรูปแบบใส/เครื่องหมายของอกษรทเป0นตวสะกดของคา แต /
ี
ี่
ั
ื
/
ั
ี
ไมมระบบสระเสียงสั้น ยาว และไมมการใส/จุด เพอแยกอกษรทเขยนเหมอนกนแตออกเสียงตางกน
ี่
ี
/
ื่
ั
ี
/
/
ั
ิ
ี
ี่
ั
ั
ดงเช/นอกษรอาหรับในปoจจุบัน อาท ي ن ب ث ت เป0นตน ครั้นในยุคทอาณาจักรนาบาเทยนเรือง
ั
ื้
ั
อานาจ และมอทธิพลครอบคลุมพนทคาบสมทรอาหรับทงหมดทางตอนเหนือตวอกษรอาหรับกได
็
ุ
ิ
ั้
ี่
ี
ํ
ี
ึ่
ิ
ั
ั
พฒนาไปใช
รูปแบบการเขยนของตวอกษรนาบาเทยนซงพฒนามาจากอกษรอาราเมอกจากจารึกนัม
ั
ั
ี
ั
5
ฺ
มาเราะฮ (Nemer) จะพบ รูปแบบการเชื่อมต/อของตัวอักษรในการเขียน ซึ่งจะต/างจากยุคแรกที่
เขียนอักษรแยกจากกัน
/
ตอมาใน ค.ศ. 512 อกษรอาหรับ ไดพฒนารูปแบบอกษรตอจาก
/
ั
ั
ั
นาบาเทียนช/วงแรก ซึ่งอาจเรียกอักษรดังกล/าวได
ว/า อักษรนาบาเทียน ช/วงที่สอง และจากจารึกซะบัด
6
ี
ี
ี
ั
และเฮารอน จะพบว/า รูปแบบตวอกษรทใช
เขยนมลักษณะใกล
เคยงกบอกษรอาหรับปoจจุบัน ใน
ั
ี่
ั
ั
ระดบหนึ่ง แตถงกระนั้นทงอกษรนาบาเทยนช/วงแรก และช/วงทสองกยังไมมการพฒนาดานการใช
ี่
ี
ึ
ั
/
็
ั้
ั
ี
ั
/
/
/
ี
ั
ตวสะกด และการใส/จุดแตอย/างใด โดยนักวิชาการส/วนใหญเห็นว/า ในช/วงนี้มพฒนาการดานรูปแบบ
ั
ั
ตัวอักษรอย/างกว
างขวางแต/อย/างไรก็ตามยังไม/มีการคนพบหลักฐานยืนยันความเห็นดงกล/าว หลังจาก
ั้
นั้นอักษรอาหรับก็ได
รับอทธิพลจากอกษรซเรอก ตงแต คริสตศตวรรษท 7 เป0นตนมา อกษรอาหรับก ็
/
ิ
ี่
ิ
ี
ั
ั
ได
ถูกพัฒนาเรื่อยมาโดยเริ่มจากการเปลี่ยนรูปแบบอกษรจากเดมทใช
เฉพาะจารึกประวัตศาสตร หรือ
ิ
ี่
ิ
ั
ี
ิ่
ี่
ั
/
/
ี่
ั
เรื่องราวตางๆ บนแผ/นหินมาเป0นอกษรหวัดทใช
สื่อสารระหว/างกน และไดเพมเสียงทไมมในภาษาเซ
มตกเหนืออก 5 เสียง คอ ث ذ ض ظ غ ซงไมเคยปรากฏในระบบของอกษรเซมตกโบราณและเริ่ม
ี
ั
ึ่
ื
/
ิ
ิ
ิ
ิ
ใช
ระบบการเตมจุด เพอแยกอกษรทมลักษณะเหมอนกนแตอานออกเสียงตางกน อาท ي ن ت ب
ั
ี่
ี
ิ
ิ
ื่
/
ั
ื
/
/
ั
ั
/
ี่
ش س خ ح ج เป0นตน แตกระนั้นกยังไมมการใช
สัญลักษณทบ/งบอกตวสะกด และการซาอกษร
้ํ
ี
ั
็
/
ั่
ั
ี
จนกระทงปลายศตวรรษท 7 ไดเริ่มมการใช
อกษร و ي ء เป0นสัญลักษณแทนสระเสียงยาว และ
ี่
ี
ั
ี
เครื่องหมาย “จุด” แทนสระเสียงสั้น ซงจะคล
ายคลึงกบระบบการเขยนของภาษาซเรอกตะวันออก
ึ่
ิ
/
ี
ู
แตอย/างไรกตามระบบการเขยนในแบบดงกล/าวถกใช
เพยงระยะเวลาสั้นๆ เทานั้น ตอมาประมาณ
/
/
ี
็
ั
ั
ั
ศตวรรษท 8 อบู อลอสวัด อดดอะลีย (’Abū al-’Aswad al-Du’alīy) ได
วางระบบ การใช
ุ
ี่
ั
ู
สัญลักษณ แทนสระเสียงสั้น และการซ้ําเสียงในแต/ละอักษร (Tashdīd) ซึ่งระบบนี้ไดถกใช
เรื่อยมาจวบ
ั
จนปoจจุบัน กล/าวคือ ท/านได
กําหนดให
อักษรอลีฟ (ا) แทนเสียง อะ โดยเขยนในแนวนอนบนตวอกษร
ี
ั
ـ
ิ
ํ
ี
ั
ั
( ) กําหนดให
อักษรยาอ (ي) แทนเสียง อ โดย เขยนกลับหลังล/างตวอกษร ( ِـ ) กาหนดให
อกษรวาว
ั
َ
5
ึ
ึ่
ั้
ื
ั
จารก Nemer ถูกคนพบในป}อมโบราณของโรมน ตงอยู/ใกลกับเมองดามสกัต ทางทศใตเขตอัศเศาะฟา ประเทศ ซเรย ซงจากจารก
ึ
ั
ี
ี
ิ
ฺ
ทราบว/าเป0นสุสานของกษัตริย อิมรุอุลกอยซ บิน อัมร ของอาณาจักร อัลฮีเราะฮ ที่ตั้งอยู/ทางตอนเหนือของคาบสมทรอาหรบ โดยจารก
ึ
ั
ุ
นี้ถูกเขียนด
วยอักษรนาบาทิค ระบุปG คริสต ศักราช 328
