Page 64 - 052

49

ู
ั
ั

ั
G
อกษรฟนีเชียน ไดถกพฒนาไปเป0นอกษรฮบรูโบราณ และพฒนา
ิ
ั
ั
ิ
ั
ู
ิ
ั
ต/อมาเป0นอกษรฮบรูคลาสสิก ซงใช
อยู/ในปoจจุบัน และถกพฒนาตอเป0นอกษรปาล ไมราอก และนาบา
ึ่
/
ู
ี
ิ
ั

ี
ั
ิ
ู
็
/
ั
ั
ิ
ี
เทยน จากอกษรปาล ไมราอก ไดถกพฒนาตอเป0นอกษรซเรอก และจากอกษรซเรอก กถกใช
เป0น
อักษรมองโกล และแมนจูเรียน ส/วนอักษรนาบาเทียน-ซีเรอิกก็ถูกพัฒนา ต/อเป0นอักษรอารบิก
G
นอกจากนั้นอกษรฟนีเชียน ยังเป0นตนแบบของอกษรอาราเมอก
ั
ั
ิ

/
ั
/
ี่
ั
ิ
ตอมาไดกลายเป0นตนแบบของอกษร อนโด-บัคเตอเรียน (Indo - bacteriens) หรืออกษรตางๆ ทใช

ี
ิ
ี่
ั

ั
ั
ั
ั
ในชมพททวีป และจากอกษรดงกล/าว ไดกลายมาเป0นอกษรทใช
กนในประเทศอนเดย ไทย กมพชา
ู
ู
และมลายูในส/วนของอักษรไทยนั้น ศาสตราจารย
ึ
ี่
/
ั
ื
ี่
อร ช เซเดส กล/าวถง ทมาของอกษรไทยว/า “อกษรเกาทสุดคอ
ั
ื่
ั
G
ี่
ั

อกษรพราหมของพระเจ
าอโศก เมอประมาณ พ.ศ. 300 โดยไดแบบอย/างมาจากอกษรฟนีเชียนทอยู/
ี
ั้
G
ิ
ทะเลเมดเตอร เรเนียน อกษรกรีก ละตน รวมทงอนเดย และตวอกษรฟนีเชียนเป0นตน สกลของ
ิ
ั
ี
ั
ุ

ั
ิ
ั
ั้
ี

ิ
ตัวอักษร ซึ่งใช
ในสยามประเทศกบทงประเทศใกล
เคยงดวย (พจนานุกรม ฉบับมตชน, 2547 : 1003-
1004)
3.1.6.2 อักษรอาหรับ
ํ
ี
ั
ั
ประวัต และการกาเนิดตวเขยนในภาษาอาหรับ พฒนามาจาก
ิ

ั
ึ่
อกษรรูปภาพ (Ideography) เพอสื่อความหมาย ลําดบตอมาเป0นสัญลักษณแทนความหมาย ซงเชื่อ
ั
ื่
/
ู
ี่
ํ

กันว/า จุดเริ่มต
นของอักษรอาหรับในยุคแรกนั้น มาจากเครื่องหมายหรือสัญลักษณ (Wasms) ทถกทา
ิ

ู
ู
ขึ้น โดยพวกเบดอน เพอเป0นสัญลักษณของเผ/าเบดอน นักวิชาการคาดว/า ภาษาเขยนของพวกเซไมต
ี
ื่
ิ
4
ั้
ี่
ิ
ดงเดมนั้น อยู/ทโมอาบ จากการค
นพบจารึกบริเวณคาบสมุทรซีนาย ในช/วงปG ค.ศ. 1900 ได
มีการ
ึ่
ั
ค
นพบ จารึกที่เขียนด
วยอักษรที่มีลักษณะใกล
เคยงกบอกษรฟนีเชียนอย/างมาก ซงอายุของอกษรนี้อยู/
G
ั
ั
ี
/
ี
ั

ี่
/
ระหว/างศตวรรษท 15-20 กอนคริสตศกราช ตอมาในปG ค.ศ. 1923 นักโบราณคดไดคนพบ จารึกท ี่
ั
ิ

ี่
ั
ี
ี
ั
ี
เขยนดวยอกษรเซมตก มอายุราว 1300 ปG กอนคริสตศกราช โดยจารึกดงกล/าว มความเกยวของกบ
/
ั
ิ

ุ
สุสานของกษตริย อาฮรอม (Ahiram) ของŽไบล ซงเป0นเมองสําคญของชาวฟนีเชียน เมองหนึ่งจาก
ื
ั
G
ื
ั
ึ่
ี
/
/
ิ
ี่
ั

ิ
ู
ั้
หลักฐานทคนพบบ/งชี้ว/า อกษรเซมตกนั้นถกใช
อย/างแพร/หลายมาตงแตกอนศตวรรษท10 กอน
ี่
/
คริสต ศักราช
ั
อักษรอาหรับโบราณที่เก/าแก/สุดซึ่งถูกค
นพบได
แก อกษรทใช
กนใน
ี่
ั
/
ิ
ึ่
ั
แถบตอนเหนือของฮญาซในคาบสมทรอาหรับทตาบลไตมาอ ฮจร และอลอลา ซงอกษรดงกล/าว ม ี
ั
ิ
ุ

ํ
ี่
ุ
ั
ั
ั
ิ
ี่
ั
ุ
ี

ั
พฒนาการมาจากอกษรมสนัดของพวกมะอนในอาหรับตอนใต ทพฒนามาจากอกษรยูการิตก
(Ugaritic) ของพวกโฟนีเชียน
ี

ี
อักษรลิห ยาไนตมรูปแบบใกล
เคยงกนกบอกษรมสนัดและจะเขยน
ั
ั
ั
ี
ุ
จากขวาไปซ
าย
อกษรษะมดกเป0นอกษรทพฒนามาจากอกษรมสนัด เช/นเดยวกน
ั
ั
ิ
ู
ุ
ั
ี่
ั
ี
ั
แตจะมระบบการเขยนและความสวยงามน
อยกว/า อกษรลิห ยาไนต โดยสังเกตไดจากรูปแบบการ
ี

/

ั
ี
เขียนที่ไม/แน/นอน ซึ่งส/วนมากจะเขียนจากบนลงล/าง

4

เป0นเมืองโบราณตั้งอยู/ทางทิศตะวันออกเฉียงใต ของทะเลสาบเดดซี