Page 292 - 050
P. 292
270
บทนา
้
การศกษาขั้นพื้นฐานเปนรากฐานส าคัญในการสรางความมั่นคงความ
็
ึ
ุ
ุ
เจรญก้าวหน้าแก่บคคล ครอบครว สังคม และชมชน โดยความม่งหมายของการจัดการศกษานั้นเน้น
ิ
ึ
ุ
ั
์
ั
ให้คนเกิดการพัฒนาตนเองอย่างเต็มศักยภาพทั้งในด้านร่างกาย อารมณ สังคม และสตปญญา ตั้งแต่
ิ
็
่
ึ
ุ
แรกเกิดไปจนถงวัยแห่งการพัฒนาศักยภาพ ซงโรงเรยนเปนหน่วยงานทส าคัญทสดในการน าเอา
ี
ี่
ึ
ี่
ี
ู
นโยบายและหลักสตรไปปฏบัตเพื่อพัฒนาโรงเรยนและคณภาพนักเรยน
ิ
ิ
ุ
ี
ิ
ในปจจบันต้องยอมรบว่าสภาพแวดล้อมของโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามม ี
ี
ั
ุ
ั
การเปลยนแปลงและแข่งขันกันตลอดเวลา ประสบปญหาและอปสรรคหลายประการอาจเนองจาก
ั
ื่
ุ
ี่
ี
ุ
ี่
ี
ื
สภาพท้องถ่นและขนาดของโรงเรยนมความแตกต่างกัน เช่นโรงเรยนทตั้งอยู่ในเขตชมชน เขตเมอง
ิ
ี
หรอเขตเทศบาลมการคมนาคมสะดวกกว่าโรงเรยนทอยู่ในชนบท ด้านขนาดของโรงเรยน โรงเรยน
ี
ี
ี่
ื
ี
ี
ขนาดใหญ่มบคลากรมากกว่าย่อมท าให้เกิดปญหาในการบรหารได้มาก ผู้บรหารโรงเรยนเอกชน
ั
ิ
ี
ี
ุ
ิ
ุ
ึ
สอนศาสนาอสลาม ได้แก่ ผู้รบใบอนญาต ผู้จัดการ และครใหญ่ขาดวิสัยทัศนในการจัดการศกษา
ู
ิ
ั
์
ู
ู
ิ
และขาดความรทางการบรหารการศกษาเนองจากมความรวิชาสามัญศกษาน้อยและขาดความ
ี
ื่
้
ึ
ึ
้
กระตอรอรนในการพัฒนาตนเอง (ส านักงานคณะกรรมการการศกษาเอกชน,2543:18 ) อกทั้ง
้
ื
ึ
ี
ื
ิ
ื
็
ื่
ี
ุ
ั
คณภาพของนักเรยนในโรงเรยนเอกชนสอนศาสนาอสลามยังไม่เปนทน่าพอใจ สบเนองจากปญหา
ี
ี่
ิ
ู
ี
ี
ี
ู
ด้านการบรหารจัดการโรงเรยน หลักสตรและการจัดการเรยนการสอน ไม่มระบบฐานข้อมล
ี่
้
งบประมาณไม่เพียงพอ ขาดความพรอมด้านสภาพแวดล้อมสถานท (มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา,2549
อ้างถงใน นเลาะ แวอเซง และคณะ,2552 : 743) และปญหาทเกี่ยวกับกระบวนการบรหารเชงกลยุทธ ์
ี่
ิ
็
ุ
ิ
ึ
ิ
ั
์
ี
ี
ี
ื
ในโรงเรยนส่วนใหญ่ทพบคอโรงเรยนบางแห่งไม่มการวิเคราะหสภาพแวดล้อมของโรงเรยนอย่าง
ี
ี่
ุ
ุ
ิ
จรงจัง บคลากรทกฝายไม่มส่วนร่วมในการวางแผนกลยุทธและในทกด้านของกระบวนการบรหาร
ุ
ิ
่
ี
์
ิ
ิ
ู
ี
เชงกลยุทธในโรงเรยน เนองจากขาดความรความเข้าใจและมภาระงานทต้องปฏบัตมาก โรงเรยน
ี่
ี
์
ื่
้
ี
ิ
ิ
ิ
ุ
ิ
ขนาดเล็กขาดแคลนงบประมาณในการบรหารจัดการ ท าให้การปฏบัตงานไม่สามารถบรรลตาม
ี่
ื
ิ
ี่
เปาหมายทก าหนด ขาดระบบและเครองมอทใช้ในการตดตามและประเมนผลทชัดเจนและต่อเนอง
ื่
้
ื่
ี่
ิ
ี
ี
ิ
ี
ิ
ิ
(พิมลพรรณ ดษยาม,2550:125 ; ทรงศักด์ ศรวงษา,2550 ; กาญจนา ศรวงค์, 2552; วิเชยร เวลาด ี
ิ
ุ
ิ
ี
ิ
,2547:83-107;เสรมศักด์ นลวิลัย,2549, ; นตยา เงนประเสรฐศร, 2553 )
ิ
ิ
ิ
ิ
็
ั
ปญหาต่างๆทได้กล่าวมาข้างต้นนับเปนปญหาทเกี่ยวข้องโดยตรงกับการ
ั
ี่
ี่
ิ
ี
ึ
ิ
บรหารงานในโรงเรยน ดังนั้นกระบวนการบรหารเชงกลยุทธจงมความส าคัญเพื่อเปนการก าหนด
ิ
ี
็
์
ี
วิสัยทัศน ทศทาง ภารกิจและวัตถประสงค์ของโรงเรยนให้มทศทางและเปาหมายทชัดเจน เปน
ี
ุ
็
์
ี่
ิ
ิ
้
ี
ตัวก าหนดแนวทางในการด าเนนงานและกิจกรรมต่างๆของโรงเรยน
ิ
