Page 126 - 049
P. 126
112
ิ
ื่
3.8 แยกกระบวนการตัดสนใจออกจากการสานเสวนา จนกว่าเมอเกิด
ึ
ี
ู
ิ
การสานเสวนาจนเข้าใจกันดแล้ว จงค่อยเดนหน้าส่กระบวนการสานเสวนาหาทางออก
้
ิ
ี
ิ
ึ
่
3.9 หากจะมการตัดสนใจต้องใช้กระบวนการสรางฉันทามต (Consensus) ซง
ื
ิ
ไม่ใช่การตัดสนใจโดยยกมอโหวต เสยงข้างมากชนะ แต่จะเกิดจากการท าความเข้าใจกัน ฟงกัน
ั
ี
ี
จนมมตทเกิดจากความพึงพอใจร่วมกัน
ี่
ิ
3.10 เคารพมมมองของทกคน
ุ
ุ
ุ
ั
็
ิ
ุ
สรปได้ว่า การสานเสวนา (Dialogue) เปนการเปดใจพูดคย และฟงกันและกันอย่าง
ื
ื่
ิ
ิ
ลกซ้ง ซงเปนเครองมออันทรงประสทธภาพในการลดความไม่เข้าใจ และส่งเสรมสรางความ
ิ
้
่
ึ
ึ
ึ
็
ั
ปรารถนาดต่อกัน อันเปนก้าวแรกทจะน าไปส่ความร่วมมอ ร่วมใจ แก้ปญหาของสังคม อันเปน
ี่
็
ื
ี
ู
็
ี
การส่งเสรมวิธคดแบบยอมรบใน “พหลักษณ” หรอความแตกต่างหลากหลาย เพื่อการอยู่ร่วมกัน
ิ
์
ุ
ื
ิ
ั
และท างานร่วมกันในครอบครว องค์กร ชมชน และสังคมได้อย่างมสันตสข
ุ
ิ
ี
ั
ุ
์
ชาติพันธุ
ุ
ี่
ความพยายามของมนษย์ทจะแยกแยะความแตกต่างทางวัฒนธรรมมมานานแล้ว
ี
ู
ี่
ในระยะแรกๆ นั้น มักจะแยกแยะกันตามลักษณะรปธรรมของวัฒนธรรมทมองเหนได้ชัดเจน เช่น
็
ความแตกต่างของภาษาพูด เครองแต่งกาย และวิธการด ารงชวิต แต่หลังจากลัทธล่าอาณานคมได้
ิ
ี
ิ
ื่
ี
ุ
ขยายตัวออกไปทั่วโลก ชาวยุโรปตะวันตกได้เร่มใช้ อคตทางชาตพันธ (Ethnocentrism)มาเปน
ิ
็
ิ
์
ิ
พื้นฐานในการแยกแยะความแตกต่างทางวัฒนธรรมมากข้น ด้วยการจัดแบ่งประชากรในโลก
ึ
ออกเปน เช้อชาตตามสผิว (Race) ซงแฝงนัยของล าดับชั้นของความยิ่งใหญ่ไว้ด้วย เพราะมักจะจัด
ึ
็
ื
ิ
่
ี
ื่
ี
ิ
ี่
ี่
ให้ชาวผิวขาวของตนเองนั้นเปนเช้อชาตทยิ่งใหญ่ทสด ส่วนชาวสผิวอนๆ ก็จะลดล าดับความส าคัญ
็
ื
ุ
ี่
ุ
ี
ู
รองๆ ลงมา แต่ชาวผิวสด าจะถกจัดให้อยู่ในล าดับต าทสดในระยะต่อๆ มา การจัดล าดับเช่นน้ก็ถก
่
ู
ี
็
ิ
็
ท าให้เปนจรงเปนจังมากข้นเรอยๆ จนยึดถอกันเสมอนว่าเปนจรงตามธรรมชาต โดยไม่มการตั้ง
ี
ึ
ื
ื
็
ิ
ื่
ิ
ี
ั
ค าถามใดๆ ทั้งตัวเหยื่อเองและผู้ได้รบประโยชน์จากการจัดล าดับเช่นน้
