Page 39 - 033
P. 39
16
ํ
2.1.3 ความสาคัญของการประกันคุณภาพการศกษา
ึ
่
้
ี
ี
ิ
โลกแหงยุคปจจบันเปนยุคไรพรหมแดน ทมความเจรญก้าวหน้าทางเทคโนโลยี
็
ุ
ั
ี
็
ี
ี
ึ
ึ
็
ิ
่
ู
ี
ี
้
สารสนเทศและการเปลยนแปลงทเกดขนอย่างรวดเรว จงจําเปนทแตละประเทศต้องเรยนรทจะ
ี
ิ
ี
ึ
ปรบตัวให้ทันกับการเปลยนแปลงทเกดขนอยู่ตลอดเวลา และเตรยมพรอมทจะเผชญกับความท้า
ั
ี
ิ
ี
้
ิ
ี
ี
ั
ทายจากกระแสโลก โดยปจจัยสําคัญทเผชญการเปลยนแปลงและความท้าทายดังกลาว ได้แก ่
่
็
คณภาพของคน การจัดการศึกษาเพื อพัฒนาคนให้มีคณภาพ จงเปนเรองทมีความจําเปนอย่างยิ งโดย
็
ี
ึ
ื
ุ
ุ
ุ
็
ั
จะต้องเปนการศึกษาทมีคณภาพเพื อทําให้ศักยภาพทมีอยูในตัวคนได้รบการพัฒนาอย่างเต็มท ทําให้
่
ี
ี
ี
ิ
ิ
ู
้
ั
ู
้
้
ิ
ี
ู
็
ิ
ู
คนเปนคนรจักคด วิเคราะห์รจักแก้ปญหา มีความคดรเรมสรางสรรค์ รจักเรยนรด้วยตนเองสามารถ
้
้
ึ
ิ
ี
ึ
ปรบตัวให้ทันกับการเปลี ยนแปลงทเกดขนอย่างมจรยธรรม คณธรรม รจักพงตนเองและสามารถ
้
ุ
ั
ู
ี
ิ
ุ
ี
่
ิ
ดํารงชวิตอยูในสังคมได้อย่างมีความสข (สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาแหงชาต, 2544 : 1)
่
การศึกษาจงเปนเครองมือในการพัฒนาคนให้มีคณภาพตามศักยภาพโดยตรงแล้ว
ื
ึ
็
ุ
ิ
ุ
ิ
ี
่
ยังจําเปนต้องคํานงถงขบวนการกลไกและสภาพแวดล้อมทสงเสรมสนับสนนให้เกดการพัฒนา
็
ึ
ึ
็
ึ
ี
ื
็
ั
ิ
ี
ี
่
ึ
อย่างเตมทและตอเนอง กรมสามัญศกษา (2542ข : 2) มความเหนว่า จากอดตจนถงปจจบัน เปนท ี
ุ
่
ุ
ื
่
ี
ทราบโดยทั วไปว่า คณภาพการศกษาของไทยยังมความแตกตางกันในแตละพนท โดยเฉพาะใน
ึ
ี
ี
่
ั
่
ระหว่างเขตเมืองกับชนบทและภายในเขตเมืองเองก็มีสถานศึกษาเพียงบางแหงเทานันทได้รบความ
ึ
ั
ิ
ิ
นยมและการยอมรบเปนพเศษ โดยภาพรวมแล้วคณภาพการจัดการศกษาของไทยยังเปนท ี
็
็
ุ
์
วิพากษ์วิจารณว่า
ื
ู
่
1. ผู้จบการศึกษาในแตละระดับของหลักสตรการศึกษาขันพนฐานยังไมมคณภาพ
ุ
ี
่
ี
เทาทสังคมพอใจ จนแสดงออกถึงการไม่ตอบสนองตอความต้องการของสังคม
่
่
2. ยังไม่มีมาตรการกลางทสถานศึกษาตางๆพึงมี พึงประสงค์และพงผลตให้ได้ผล
ิ
ึ
่
ี
ี
ี
เทาเทยมกันในการนําหลักสตรไปใช้ในการจัดการเรยนการสอน
่
ู
่
่
3. มีความสับสนและขาดสภาพสมดลของแนวคดตางๆเชงนโยบาย เชน การรวม
ิ
ิ
ุ
ื
่
ิ
ุ
อํานาจและการกระจายอํานาจ การควบคมจากสวนกลางและการให้สถานศกษาเปนอสระหรออยู ่
็
ึ
ี
่
ื
ในความดูแลของท้องถ น สัดสวนการบังคับวิชาเรยนและการปล่อยให้เลอกเรยนเสร ความเข็มงวด
ี
ี
ิ
ู
ุ
้
ิ
และความยืดหยุ่นในมาตรฐานความรความสามารถและคณธรรมจรยธรรม
ิ
4. ขาดมาตรฐานทกํากับตดตามให้สถานศกษาดําเนนงานอย่างตอเนองในการ
ึ
ิ
่
ื
ี
ุ
ิ
่
พัฒนาคณภาพของการจัดการเรยนการสอนและการปฏิบัตตางๆ ตามแนวการใช้หลักสตรให้ได้ผล
ู
ี
ิ
สําเรจอย่างจรงจัง
็
