Page 54 - 026
P. 54
54
ไม่แน่นอน การจับคู่ผู้ร่วมงานและเปลี่ยนผู้ร่วมงาน เป็นต้น มีความไม่สอดคล้องกัน (Mismatch)
่
ระหวางการศึกษาและทักษะอาชีพที่พึงประสงค์ในอนาคต นอกจากความเชี่ยวชาญเฉพาะศาสตร์แล้ว
ความสามารถที่ส าคัญไม่ยิ่งหย่อนจะเกี่ยวกับทักษะการสื่อสาร การท างานเป็นหมู่คณะ การแก้ปัญหา
์
การรับความเสี่ยง การออกแบบและความสร้างสรรค ความรับผิดชอบทั้งต่อตนเองและต่อผู้อื่น การ
เรียนรู้อย่างต่อเนื่อง การบริหารจัดการตนเอง รวมไปถึงจริยธรรม อุดมศึกษาควรเพิ่มพื้นที่การเรียนรู้
ของเยาวชนและนักศึกษาในแบบของทักษะชีวิต ทักษะสังคม (Socialization) สมรรถนะพื้นฐานร่วม
(Base line competencies)ที่ข้ามพ้นความรู้วิชาการที่เป็นแท่ง ความรู้และความสามารถเชิงบูรณา
การที่ฝังตัว (Tacit knowledge and ability) ที่หาไม่ได้จากการเรียนการสอนในห้องที่ขาด
ปฏิสัมพันธ สร้างความพร้อมเพื่อเปิดโลกทัศน์ส าหรับบัณฑิตในสภาวะโลกาภิวัตน ด้านภาษาและ
์
์
วัฒนธรรม รู้และเห็นคุณค่าของพหุลักษณ์พหุวัฒนธรรม เพิ่มmobilityและความหลากหลาย
(diversity)ของนักศึกษาต่างวัย ต่างภูมิหลังวัฒนธรรมและสังคม ต่างเผ่าพันธ รวมถึงอาจารย์ การ
ุ์
แลกเปลี่ยนและหลักสูตรสองภาษาจะเป็นกลไกส าคัญ อุดมศึกษาพึงจัดให้มีการศึกษาในระบบ
“ศิลปศาสตร์” (Liberal Arts Education) ในยุค Post Modern-PostIndustrialization ทั้งนี้
หมายรวมทั้งสาระแห่งศาสตร์และกระบวนการแห่งศาสตร์ เรียนรู้บนฐานการท างานในภาคการผลิต
่
และภาคสังคม (Work-based / Community-based education) เชน
Internship/Apprenticeshipในภาคการผลิตและภาคสังคม สหกิจศึกษา(Co-operative
education), ทักษะวิศวกรรม (Engineering practice school) เศรษฐกิจพอเพียง ที่ประชาชนชาว
ไทยได้รับพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวนั้น สถาบันอุดมศึกษายังเข้าใจและปฏิบัติ
เรื่องเศรษฐกิจพอเพียงในขั้นเริ่มต้น อุดมศึกษาควรเป็นผู้น าให้วิเคราะห์ได้ปฏิบัติได้ บนฐานทรัพยากร
ภูมิสังคม สร้างความรู้ใหม่เกิดผลเป็นรูปธรรมทั้งระดับปัจเจก ครอบครัว ชุมชน พื้นที่ (กายภาพ การ
ปกครอง และภูมิสังคม) องค์กร ภาคการผลิต
ตามที่กล่าวแล้ว กรอบแผนอุดมศึกษาระยะยาวมีมิติบูรณาการและองค์รวมการพัฒนา จึง
พิจารณาปัจจัยที่เกี่ยวข้องและปัจจัยภายในอุดมศึกษาเอง ปัจจัยแรกคือรอยต่อกับการศึกษาขั้น
พื้นฐาน และการอาชีวศึกษา หลักฐานเชิงประจักษ์และแนวโน้มน่าเป็นห่วงคือ นักเรียนมัธยมที่
เป็นตัวปูอนอุดมศึกษามีคุณภาพโดยรวมต่ าลง ดูจากสัมฤทธิผลการศึกษา จนถึงความสามารถ
พื้นฐานการอ่านภาษาไทยซึ่งเป็นฐานของการเรียนรู้วิชาการ ทุกคนตระหนักว่าคุณภาพนักเรียนตกต่ า
เป็นผลจากคุณภาพของครู เกี่ยวพันไปถึงสถานภาพที่ต่ าของครูท าให้ไม่มีนักเรียนเก่งเป็นครู
หมุนเวียนเป็นวัฏจักรที่ต้องแก้ให้ได้ นอกจากนั้นค่านิยมด้านปริญญาท าให้มีผู้เรียนอาชีวศึกษาน้อยลง
เป็นล าดับทั้งที่แรงงานระดับกลางจ าเป็นยิ่งในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจประเทศ ทั้งนี้รัฐต้องจริงจังกับ
การจัดการเรื่องคุณภาพการศึกษาขั้นพื้นฐานโดยเฉพาะทางวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ เข้มข้นกับ
อาชีวศึกษา อุดมศึกษาเองต้องให้เวลากับการศึกษาขั้นพื้นฐานและอาชีวศึกษาสามเรื่อง เรื่องแรกคือ
