Page 163 - 024
P. 163

163





                                                                                 ั
                                           ั
                                  1)  ภรรยำรบผิดชอบกำรเลี้ยงดูบุตรเต็มตัว โดยไม่ต้องรบภำระกำรท ำงำนนอกบ้ำน
                   ซึ่งผู้เป็นภรรยำมักมำจำกผู้ที่มีแนวคิดและอดมกำรณ์ในกำรสรำงครอบครวตำมแบบฉบับอสลำม
                                                                                                   ิ
                                                                          ้
                                                         ุ
                                                                                    ั
                   ระดับสูง เพรำะต้องกำรควำมเชื่อมั่นว่ำบุตรจะเติบโตมำในสภำพแวดล้อมที่บริสุทธิ์ และมีควำมพรอม
                                                                                                      ้
                   ทั้งด้ำนจิตวิญญำณและสติปัญญำ
                           “กำรเลี้ยงดูลูกในครอบครัวพอเอำเข้ำจริงแล้ว ก๊ะก็เป็นทั้งพ่อและแม่ในคนเดียวกัน ซึ่ง
                           มันก็หนักอยู่นะ เพรำะสำมีเขำก็มีเรื่องยุ่งๆ ต้องจัดกำรนอกบ้ำนเยอะแยะอยู่แล้ว ถ้ำเรำ

                            ั
                           รบผิดชอบจัดกำรตรงนี้ได้เองก็ช่วยคลำยควำมกังวลของเขำได้” (คุณอะตีกะฮฺ,  28
                           ธันวำคม 2555)


                           “หลักๆ จะเป็นของแม่เขำเลย แต่เวลำพ่อกลับมำก็จะอยู่กับลูก บรกำรลูกให้เยอะ ลูก
                                                                                   ิ
                                                                             ั
                           ชวนไปไหนก็ไป พำไปส่งที่นั่นที่นี่ ช่วยปิดช่องว่ำงได้”  (อบดุลรอเซะ,  15  มกรำคม
                           2556)



                             ื่
                           “เรองลูกก๊ะจะจัดกำรเอง เลี้ยงเองหมดเลย เพรำะสำมีเขำก็ไม่ทันอยู่แล้ว เขำก็จะคอย
                           ให้ค ำปรึกษำ แต่ถ้ำของบ้ำนที่หนึ่งลูกๆ เขำจะมีแม่สำมีและก็น้ำๆ ช่วยเลี้ยงตั้งแต่คลอด
                           เลย” (คุณกัสมำ, 25 มกรำคม 2556)



                           “ภรรยำทุกคนต้องมีควำมสำมำรถในกำรจัดกำรเรองระเบียบของลูก เรองของ
                                                                         ื่
                                                                                            ื่
                                                                        ้
                                            ื่
                                                                             ิ
                           กำรศึกษำเล่ำเรยน เรองของโปรแกรมต่ำงๆในกำรสรำงเสรมประสบกำรณ์ชีวิตให้แก่
                                       ี
                                                         ่
                           ลูก ทั้งหมดนี้เป็นเรองที่ต้องตกลงรวมกันระหว่ำงผมกับครอบครว บ่อยครงที่ภรรยำ
                                                                                  ั
                                           ื่
                                                                                          ั้
                           นั้นน ำเสนอได้ดีกว่ำผม ผมเพียงแต่รับทรำบแล้วให้เขำปฏิบัติกำร ผมเพียงแต่รบร และ
                                                                                              ู้
                                                                                            ั
                           เซ็นอนุมัติว่ำสิ่งที่คนที่หนึ่งคิดนั้นถูกต้อง” (คุณริฎวำน, 23 ธันวำคม 2555)

                                          ั
                                  ครอบครวที่ควำมสัมพันธ์ระหว่ำงภรรยำด ำเนินไปด้วยดี ก็จะเกิดกำรช่วยเหลือ
                   เกื้อหนุนกันในกำรวำงแผนกำรอบรมเลี้ยงดูและกำรศึกษำให้แก่บุตร ดังที่กล่ำวว่ำ
                                                                                    ิ
                           “จุดศูนย์กลำงเรื่องอบรมลูกๆ จะเป็นของภรรยำคนที่หนึ่ง บุคคลที่มีอทธิพลต่อลูกมำก
                           ที่สุดในขณะนี้คือ ภรรยำคนแรก เขำเป็นคนที่มีควำมรศำสนำ ด้ำนภำษำ และมีทักษะ
                                                                         ู้
                                                                          ิ
                           ในด้ำนกำรอบรมและขัดเกลำลูกๆ อยู่แล้วจึงท ำให้เขำมีอทธิพลต่อลูกมำกที่สุดในเวลำ
                           นี้ ดังนั้นสิ่งที่ลูกเป็นอยู่ ณ ขณะนี้ เกือบ 90% มำจำกผลงำนเขำ”  (คุณรฎวำน,  23
                                                                                         ิ
                           ธันวำคม 2555)
   158   159   160   161   162   163   164   165   166   167   168