Page 436 - 022

436

ุ
ิ
ึ
ิ
ุ
่
ุ
2- ใช้ความรนแรงโต้ตอบผู้อธรรมชาวมชรกมักกะฮ์โดยการสั่งให้ฝายมสลมลกข้นมาจับ
ุ
ุ
ุ
ิ
ิ
ื
ุ
อาวุธต่อสกับชาวมชรกมักกะฮ์ ทางเลอกน้อัลอับบาส อบน อบาดะฮ์เคยเสนอให้แก่ท่านนบ  ใน
ี
้
ี
ู
ี่
ุ
่
ั
้
่
ิ
้
คราวเหตการณบัยอะฮ์อะเกาะบะฮ์คร้งท 2 โดยเขากล่าวว่า “โอทานรสลุลลอฮ ผูซงบังเกดทานดวย
์
้
ึ่
ู
ฺ
สจจรง หากทานปรารถนาจะใหพวกเราจโจมพวกมักกะฮดวยดาบของพวกเราในค ่าคนวันน้ พวก
ั
่
้
ู
ิ
้
์
ี
่
ื
ิ
ิ
ุ
เราก็จะกระท า...” (Ibn Sa‘d, 1990: 1/173) แต่ท่านนบ  ปฏเสธข้อเสนอของอัลอับบาส อบน อบา
ุ
ี
่
ื
ื
ึ
ื
ี
ู
่
ี
ี
ดะฮ์ เพราะทางเลอกน้จะต้องสญเสยเลอดเน้อและชวิตของทั้งสองฝายจ านวนมากอย่างแน่นอน ซง
ี
ี
่
ิ
ุ
ี่
ั
ั
ิ
ุ
ี
ขัดกับเจตนารมณของชะรอะฮ์อสลามทจะต้องปกปกษ์รกษาชวิตมนษย์ อกทั้งฝายมสลมยังไม่ม ี
์
่
ความพรอมทั้งในเรองจ านวนคนและอาวุธยุทโธปกรณ ทางเลอกน้จงไม่ใช่ทางออกทดส าหรบฝาย
ี่
ึ
์
้
ี
ื
ื่
ี
ั
ุ
ิ
มสลมในเวลานั้น
ิ
ิ
่
ึ
่
ื
3- การฮจเราะฮ์หรอการอพยพออกจากนครมักกะฮ์ ซงไม่ได้หมายความว่าฝายมสลมพ่าย
ุ
ุ
ิ
ิ
ิ
แพ้หรอยอมจ านนต่ออ านาจฝายมชรกมักกะฮ์อย่างส้นเชง แต่เปนการถอยหลังเพื่อตั้งหลักใหม่ใน
่
็
ื
ิ
ุ
ี
่
่
ี่
การสรางความพรอมและสะสมพลังให้ฝายมสลมมความเข้มแข็งมากพอทจะสามารถต่อกรกับฝาย
้
้
ี่
ื
มชรกมักกะฮ์ได้ นับว่าเปนการวางเกมการเมองทชาญฉลาดของท่านนบ  ทได้บัญชาให้มสลมทก
ุ
ุ
ิ
ุ
ิ
ี่
ี
็
ี
ิ
ี
คนทั้งชายและหญงอพยพออกจากนครมักกะฮ์และไปรวมพลังกันทนครมะดนะฮ์โดยมชาวอาหรบ
ั
ี่
ี
ึ
์
เผ่าเอาสและค็อซรอจญ์ซงเปนพลเมองเดมของนครมะดนะฮ์ให้การต้อนรบและให้การพักพิง อกทั้ง
็
ื
ี
่
ั
ิ
้
ี่
็
้
ี่
พรอมทจะพิทักษ์ปกปองและยกให้ท่านนบ  เปนผู้น าของพวกเขาตามทได้บัยอะฮ์ไว้ใน
ี
็
ี่
ั
เหตการณอะเกาะบะฮ์คร้งท 2 บรรดาแกนน ากุรอยช์มักกะฮ์เองก็ตระหนักดว่าการอพยพและรวมตัว
ุ
์
ี
้
ี
์
ี่
ิ
ุ
็
กันของชาวมสลมทนครมะดนะฮ์เปนยุทธศาสตรในการสรางพลังความเข้มแข็งทางก าลังทหารของ
ี่
ุ
ฝายมสลมเพื่อทจะสามารถกลับมาต่อกรด้วยก าลังทหารกับพวกเขาได้ในอนาคต (Ibn Hisham,
ิ
่
1990: 2/121)
่
ึ
ื
ี
ี
ี
ี่
ตลอดระเวลา 13 ปทท่านนบ  พ านักอยู่ในนครมักกะฮ์แม้ว่ามพลเมองมักกะฮ์ส่วนหนง
ี่
ิ
ได้ภักดต่อท่านนบ  มอาณาเขตของนครมักกะฮ์ทชัดเจนแต่ก็ไม่มอ านาจอธปไตยทจะประกอบ
ี
ี
ี
ี
ี่
ื
ั
ั
เปนรฐอสลามได้ เพราะอ านาจอธปไตยอยู่ในก ามอของชาวมชรกมักกะฮ์ คร้นเมอท่านนบ  ได้
ิ
็
ี
ื่
ุ
ิ
ิ
ั
อพยพไปพ านักอยู่ในนครมะดนะฮ์ องค์ประกอบต่างๆ ของความเปนรฐอสลามจงครอบถ้วน
็
ึ
ี
ิ
ื
ุ
ิ
ี
็
็
ั
สมบูรณโดยมชาวอันศอรและชาวมฮาญรเปนพลเมองหลักของรฐ มนครมะดนะฮ์เปนขอบเขต
ี
์
์
ี
ี
ี
็
็
ั
ิ
ึ
ิ
ี
ดนแดน และมท่านนบ  เปนทั้งผู้น ารฐและเปนนบของประชาชาต ดังนั้นจงกล่าวได้ว่าการ
ี่
่
ึ
็
ิ
ี
ื
ฮจเราะฮ์ของบรรดาเศาะหาบะฮ์และเศาะหาบยาตเปนกิจกรรมทางการเมองทส าคัญประการหนงใน
การน าไปส่การสถาปนารฐอสลามแห่งมะดนะฮ์
ั
ู
ิ
ี
ึ
็
ี
ึ
ด้วยส านกในความส าคัญและความจ าเปนของการฮจเราะฮ์ บรรดาเศาะหาบยาตจงยอมสละ
ิ
ิ
ความสขสบาย ศักด์ศรและเกียรตยศของพวกนางพรอมทจะฮจเราะฮ์ตามท่านนบ  ไปส่นครมะด ี
ิ
ี
ี
ิ
ุ
ี่
ู
้