Page 431 - 022

431

ี
ึ
ี่
ุ
ี
มะดนะฮ์ (Bukhari, 1400: 3/60) ในบันทกของบคอรย์กล่าวว่า เศาะหาบะฮ์ท่านแรกทอพยพไปส่ ู
ิ
ุ
ี
ิ
ุ
ื
ุ
ิ
ุ
นครมะดนะฮ์คอ มศอับ อบน อมัยรและอบน อมม์ มักตูม (Bukhari: 3924) ในขณะทอบน อสหาก
ี่
์
ุ
ุ
ิ
ฺ
ุ
ิ
(Ibn Hisham, 1990: 2/109) อบน สะอด์ (Ibn Sa‘d, 1990: 1/175 ) และฏอบะรย์ (Al-Tabari, 1968:
ี
็
2/369) กล่าวว่า อบู สะละมะฮ์ อบน อับดลอะสัด เปนเศาะหาบะฮ์ท่านแรกทอพยพไปถงนครมะด ี
ุ
ี่
ึ
ุ
ิ
นะฮ์ ความจรงแล้วทั้งสองรายงานน้ไม่ได้ขัดแย้งกัน ทั้งอบู สะละมะฮ์และมศอับต่างก็สมควรได้รบ
ุ
ั
ิ
ี
ุ
็
ี่
ู
ี่
ิ
ี
ฐานะความเปนบคคลแรกทอพยพส่นครมะดนะฮ์ในมตทแตกต่างกัน อบู สะละมะฮ์ หลังจาก
ี
ิ
ิ
ิ
ี่
ี
ุ
้
กลับมาจากการล้ภัยทดนแดนอบสสเนย และพบว่าชาวมชรกมักกะฮ์ยังม่งรายหมายขวัญต่อชาว
ุ
ี
์
ิ
ึ
ี
ุ
ึ
ุ
ี
ึ
่
ึ
ุ
มสลมรนแรงมากข้นจงได้อพยพล้ภัยไปยังนครมะดนะฮ์ต่อ ซงเกิดข้นก่อนเหตการณบัยอะฮ์
่
ี
อะเกาะบะฮ์ประมาณหนงป (Ibn Hisham, 1990: 2/109) และเข้าใจว่าอบู สะละมะฮ์ไม่ได้ตั้งใจทจะ
ึ
ี่
ี
ี
ี
ื
อพยพไปพ านักอยู่อย่างถาวรในนครมะดนะฮ์เพียงแต่ต้องการล้ภัยชั่วคราวเหมอนทเคยล้ภัยใน
ี่
ี
ี
ี
ิ
ิ
็
ุ
ี
ดนแดนอบสสเนย ส่วนมศอับนั้นได้อพยพไปยังนครมะดนะฮ์เปนคนแรกตามค าสั่งของท่านนบ 
ุ
ิ
เพื่อท าหน้าทเปนผู้สอนอัลกุรอานและศาสนาอสลามให้แก่ชาว มะดนะฮ์หลังจากเหตการณบัยอะฮ์
ี่
์
ี
็
อะเกาะบะฮ์คร้งท 1 (Al-Bayhaqi, 1988: 2/431; Ibn Hisham, 1990: 2/82)
ี่
ั
ี
ิ
ี
ุ
้
หลังจากอบู สะละมะฮ์แล้ว มรายงงานว่าอามร อบน รอบอะฮ์พรอมกับภรรยาของเขาคอ
ื
ิ
ุ
ิ
ิ
ฺ
ฺ
้
ั
ุ
นางไลลา บนต์ อบ หัษมะฮ์ และต่อด้วยอับดลลอฮ อบน ญะหช์พรอมกับครอบครวและน้องของ
ี
ื
ิ
ุ
เขาคอ อับด์ อบน ญะหช์อพยพไปยังนครมะดนะฮ์ (Ibn Hisham, 1990: 2/111) หลังจากนั้นบรรดา
ฺ
ี
็
ื
ุ
ี
เศาะหาบะฮ์ในนครมักกะฮ์ได้ทยอยอพยพเปนกล่มก้อนไปส่นครมะดนะฮ์ จนกระทั่งไม่เหลอ
ู
ิ
ี
ิ
ิ
ุ
ี
ี่
มสลมผู้ใดคงอยู่ในนครมักกะฮ์ยกเว้นท่านนบ  อบู บักร, อะล อบน อบ ฏอลบและบางคนทถก
ี
ู
ุ
ี
ครอบครวของเขากักขังและจองจ าไว้ ท่านนบ  ก าลังรอค าบัญชาจากพระเจ้าอนญาตให้อพยพ แม้
ั
ุ
ี
ว่าอบู บักรได้ขออนญาตจากท่านนบ  หลายคร้งเพื่อทจะอพยพไปยังนครมะดนะฮ์แต่ท่านนบ 
ี่
ั
ี
ี
ุ
่
้
ฺ
ั
้
ี
่
่
้
็
ั
์
ได้ระงับไว้พรอมกับกล่าวว่า “อยางรบรอน หวังวาพระองคอลลอฮจะทรงใหทานเปนสหายของฉน
ในการอพยพ” (Al-Tabari, 1968: 2/369)
ุ
ิ
ิ
็
็
เมอบรรดาแกนน าชาวกุรอยช์มักกะฮ์เหนการเคลอนไหวของชาวมสลมทั้งชายหญง คน
ื่
ื่
ี
็
ึ
แก่ เด็กเล็กเด็กแดงทยอยอพยพไปรวมตัวกันกับมสลมเผ่าเอาสและเผ่าค็อซรอจญ์ทนครมะดนะฮ์ จง
ิ
์
ี่
ุ
อดทจะวิตกกังวลว่าอาจเปนภัยต่อนครมักกะฮ์ในอนาคต อกทั้งหากท่านนบมหัมมัด  ผู้ซงมบารม ี
ี่
ุ
่
ึ
ี
ี
ี
็
ุ
ิ
็
ิ
ุ
็
ู
ี่
และมศักยภาพความเปนผู้น าสงได้อพยพไปเปนผู้น าชาวมสลมทนครมะดนะฮ์ย่อมท าให้ชาวมสลม
ี
ี
ี่
ี
ึ
ี
มความเข้มแข็งมากข้น และเปนททราบกันดว่าท าเลทตั้งของนครมะดนะฮ์นั้นเปนจดยุทธศาสตร ์
็
ี
็
ุ
ี่
้
่
ึ
ทางเศรษฐกิจซงตั้งอยู่บนเสนการค้าแนวชายฝงทะเลแดงระหว่างเมองชามกับเยเมน ซงกอง
ื
ึ
่
ั
คาราวานสนค้าของชาวมักกะฮ์ทจะไปค้าขายยังเมองชามจะต้องผ่านเสนทางน้ ในแต่ละปชาวมัก
ื
ิ
้
ี
ี
ี่
่
กะฮ์มมูลค่าการค้ากับเมองชามสงถงหนงส่วนสล้านดนารทอง (Al-Mubarakfuri, 1997: 158) หาก
ี่
ื
ู
ี
์
ี
ึ
ึ