Page 420 - 022

420

ิ
์
ุ
ู
ี
4- การบัยอะฮ์ของเศาะหาบยาตในรายงานของมศอับ อบน นห อัลอันศอรย์
ุ
ี
ุ
ุ
ในบันทกของอบน สะอด์ (Ibn Sa‘d, 1990: 8/5-6) อะหมัด อบน หันบัล (Ibn Hanbal:
ิ
ฺ
ึ
ิ
์
1
ุ
่
ึ
ี
ี
ุ
16556) และอัลสยูฏย์ (Al-Suyuti, 2003: 14/431) ซงรายงานจากมศอับว่า ในหมู่พวกเรามสตรผู้
ี
่
ึ
็
เฒ่าคนหนง ซงนางเปนผู้หนงทให้การบัยอะฮ์ต่อท่านนบ  นางเล่าว่า วันหนงพวกเราได้เข้าไป
่
ี่
ึ
ึ
่
ี
ึ
่
ี
้
่
ี
ี
้
ิ
่
ี
พบท่านนบ  และท่านนบให้พวกเราบัยอะฮ์ว่า “จะไมรองไหคราครวญตอผูเสยชวต” นางผู้เฒ่า
้
่
้
่
่
้
่
้
ฺ
ั
ู
่
ิ
้
ิ
กล่าวว่า “โอทานรสลุลลอฮ ผูคนเคยมารวมชวยรองไหคราครวญใหแกดฉนในคราวทดฉนประสบ
่
ี่
ั
้
์
้
ิ
เคราะหกรรม เมอพวกเขาประสบเคราะหกรรม ดฉนประสงคทจะไปชวยรองไหคราครวญใหแก ่
้
์
่
่
ี่
้
ั
์
ื่
่
้
่
้
่
2
ี
ิ
้
พวกเขาบาง” ท่านนบ  กล่าวว่า “จงไปชวยรองไหคราครวญแกพวกเขาเถด” ต่อมานางเข้าไปพบ
็
ี
ึ
่
ี
ฺ
ิ
ี่
ท่านนบ  และให้การบัยอะฮ์ต่อท่าน นางผู้เฒ่ากล่าวว่า “มันเปนส่งทดงาน ซงพระองค์อัลลอฮได้
ื
ี
ั
ตรสไว้ว่า   (ความว่า และจะไม่ขัดขนค าสั่งของเจ้าในเรองดงาม)
ื่
ี
5- การบัยอะฮ์ของเศาะหาบยาตในรายงานของอบู อัลมะลห ( )
์
ี
ี
์
่
ี
ี
มรายงานจากอบู อัลมะลห อัลฮซะลย์ ( ) กล่าวว่า มสตรคนหนงเข้าไปพบท่าน
ุ
ี
ึ
ี
ี
ู
ฺ
ุ
รสลลลอฮ  และให้การบัยอะฮ์ต่อท่าน ท่านนบ  ได้อ่านโองการอัลกุรอาน (สเราะฮ์อัลมมตะห ิ
ุ
ู
ื่
ึ
ี
ั
ี่
นะฮ์) ให้นางฟง เมออ่านถงโองการทว่า   ท่านนบ  กล่าวแก่นางว่า
้
่
้
่
ึ่
“อยาราไหคราครวญตอผูเสยชวต” นางถามท่านนบ  ว่า “โอทานรสลุลลอฮ มสตรคนหนงเคยมา
ี
่
ี
่
ี
้
ี
ู
ิ
ฺ
ี
่
ุ
่
ู
้
้
้
ั
้
่
ิ
่
่
ิ
ั
่
่
่
้
่
้
ชวยราไหคราครวญใหแกดฉน ดฉนจะไปชวยราไหคราครวญใหแกนางดวยไดไหม ?” ท่านรสลล-
ลอฮ  เงยบ จนนางได้ถามย ้าถง 2-3 คร้ง แต่ท่านนบ  ไม่อนญาตให้นางท า หลังจากนั้นนางได้
ึ
ั
ี
ฺ
ุ
ี
ยืนยันทจะรบตามนั้นและท่านนบ  จงรบการบัยอะฮ์ของพวกนาง (Ibn Sa‘d, 1990: 8/6)
ั
ึ
ี
ี่
ั
6- การบัยอะฮ์ของเศาะหาบยาตในรายงานของกอตาดะฮ์ อบน ดอามะฮ์ อัลสดสย์
ี
ิ
ุ
ิ
ุ
ู
ี
ั
ู
ี
ุ
ุ
ิ
ี
ิ
ี
มรายงานจากกอตาดะฮ์ อบน ดอามะฮ์ อัลสดสย์ เล่าว่า ท่านนบ  รบการบัยอะฮ์ของสตร ี
่
ึ
ี่
ี
่

ุ
ี
กล่มหนงโดยทให้พวกนางบัยอะฮ์ว่า จะไม่ราไห้คราครวญต่อผู้เสยชวิต และอย่าอยู่ตามล าพังสอง

่
ี่
ต่อสองกับชายทแต่งงานได้ (‘Abd al-Razzaq, 1983: 3/560)

1 ชอัยบ์ อัลอัรนะวูตและคณะวินฉัยว่าเปนหะดษศอฮห แต่มอสนาดทฎออฟเพราะมุศอับ อบน นห อัลอันศอรย์ไม่
ู
ุ
์
ุ
ี
ี่
ี
์
ี
ิ
ี
ิ
ี
็
ิ
ี่
ู
็
้
เปนทรจัก (Ibn Hanbal, 1999: 27/88)
2
ในบันทกของอบน หันบัลไม่ปรากฏข้อความทว่า “ท่านนบ  กล่าวว่า จงไปช่วยรองไห้คราครวญแก่พวกเขา
ุ
ิ
้
ี
ี่

่
ึ
เถด”
ิ