Page 413 - 022

413

ื
ื
ี
 กล่าวคอ หากพวกนางอพยพมาเพราะโกรธเคองต่อสามของนางก็
ื
ี
ิ
จงส่งตัวนางกลับคนเสย แต่ถ้าหากนางอพยพมาเพราะอสลาม ก็อย่าได้ส่งคนตัวนางกลับไป (Al-
ื
Tabari, 2001: 22/578)
ื่
ี
ิ
3- ทดสอบพวกนางโดยให้กล่าวค าปฏญาณว่า ไม่มพระเจ้าอนใดนอกจากอัลลอฮ และ
ฺ
ี
ุ
ี่
ิ
็
ู
ุ
ั
่
ึ
มหัมมัดเปนบ่าวและรสลของพระองค์ ดังทมรายงานจากอบน มัรดะวัยฮ์ ( ) ซงรบรายงาน
ี่
ิ
ุ
ี่
ิ
จากอบน อับบาสทได้อธบายโองการทว่า 
้
 จนถง   โดยกล่าวว่า “ไดทดสอบพวกนางโดยใหพวกนางปฏญาณวาไม ่
ิ
้
่
ึ
ื่
่
็
ู
ฺ
ั
ี
ื่
ั
์
้
มพระเจาอนใดนอกจากอลลอฮ และมุหมมัดนั้นเปนบาวและรสลของพระองค” เมอทกคนทราบว่า
ุ
ข้อปฏญาณน้มอยู่จรงในตัวของพวกนางก็จะไม่ส่งคนตัวพวกนางให้แก่คนกาฟร พรอมกับให้ค่า
ิ
ื
ี
ิ
ิ
์
ี
้
็
ิ
ิ
ี
ี่
็
ู
ี
สนสอดคนแก่สามของนางทเปนกาฟรทเปนค่พันธสัญญากับท่านนบ  (Al-Suyuti, 2003:
ี่
ื
์
14/417-418; Al-Tabari, 2001: 22/580)
่
ี
ึ
ิ
์
ี
ิ
่
ึ
็
ผู้วิจัยเหนว่าทัศนะทหนงซงเปนรายงานของท่านหญงอาอชะฮ์ในหะดษศอฮหกับทัศนะท ี่
ี่
็
่
สองซงเกี่ยวกับการสาบานนั้นน่าจะสามารถรวมกันได้ ทั้งน้เพราะว่าการสาบานนั้นเปนการยืนยัน
ี
็
ึ
ี่
ี
็
ิ
ิ
ื
ในส่งทให้การบัยอะฮ์ อกทั้งเน้อหาการบัยอะฮ์และการสาบานนั้นเปนไปในทศทางเดยวกันและ
ี
ื
ี่
ไม่ได้ขัดแย้งต่อกัน ส่วนทัศนะทสามนั้นค่อนข้างบกพร่องในความหมายหรอไม่สอดคล้องกับ
ี
ิ
ื่
ี่
็
ั
ุ
ปญญา ทั้งน้เพราะว่าไม่มความจ าเปนใดๆ ทจะทดสอบให้นางกล่าวปฏญาณตนเปนมสลมในเมอ
ิ
็
ี
ี่
็
ั
ี
นางเปนศรทธาชนอยู่แล้ว ดังทอัลกุรอานได้ขนานนามเรยกพวกนางว่า “  
ุ
ึ
็
ิ
ี
ั
ี่
หมายถงบรรดาหญงผู้ศรทธาทเปนผู้อพยพ” แต่ถ้าหากพวกนางไม่ใช่เปนมสลมก็ไม่มกิจอันใดทจะ
ิ
็
ี่
ให้พวกนางท าการบัยอะฮ์ต่อท่านนบ 
ี
ี่
ี
ี
ุ
ิ
รายนามเศาะหาบยาตทให้การบัยอะฮ์ต่อท่านนบ  หลังจากสนธสัญญาหดัยบยะฮ์มหลาย
ี
ี
ท่านดังตัวอย่างต่อไปน้ ี
1- นางอมม์ กัลษูม บนต์ อกบะฮ์ อบน อบมอฏ (Ibn Sa‘d, 1990: 8/183-184; Bukhari:
ุ
ุ
ิ
ิ
ุ
ี
ุ
ี
2711, 2712)
ุ
ุ
ิ
ิ
ุ
ิ
2- นางอมาเราะฮ์ บนต์ หัมซะฮ์ อบน อับดลมฏฏอลบ (Ibn Hajar, 2005a: 6/650)
ุ
3- นางอมัยมะฮ์ บนต์ บชร (Ibn al-Athir, 1994: 7/23; Ibn Hajar, 2005a: 6/650)
ิ
ุ
ิ
์
ี
ิ
ิ
4- นางสบัยอะฮ์ บนต์ อัลหารษ อัลอัสละมยะฮ์ (Ibn Hajar, 2005a: 6/650: 9/360)
ุ
ิ
ี
ุ
5- นางอมม์ หะกีม บนต์ อบ สฟยาน
ุ
ุ
ิ
6- นางบัรวะอ์ บนต์ อกบะฮ์
ุ
ิ
7- นางอับดะฮ์ บนต์ อับดลอซา อบน นัฎละฮ์ (Ibn Hajar, 2005a: 6/650)
ุ
ิ
ุ