Page 318 - 022

318

ิ
้
ฺ
็
ั
ิ
ฺ
ุ
ู
ู
่
้
ี
ั
ิ
้
ื่
กล่าวแก่ท่านรสลลลอฮว่า “โอทานรสลุลลอฮ แทจรงดฉนเปนสตรทท าการคาขาย เมอดฉนตองการ
้
ี่
้
ื
ิ
ิ่
ั
ั
ิ
ี่
ี่
ั
ื
ี่
ิ
้
่
ิ่
ซอสงใด เรมแรกดฉนจะขอซอในราคาทต ่ากวาราคาทดฉนพอใจทจะซอ หลังจากนั้นดฉนจะขยับ
้
ื
ิ
ิ่
ิ่
ี่
ั
ิ
ื่
้
ั
ิ
ึ
่
ิ่
ึ
ื
เพมราคาข้น และเพมราคาข้นจนถงราคาทดฉนพอใจจะซอ แตเมอดฉนจะขายสงใด ดฉนจะตั้ง
ั
ึ
ื่
่
ั
ิ
้
ี่
ิ
ราคาสงกวาราคาทดฉนพอใจจะขาย แลวคอยๆ ลดราคาลงเรอยๆ จนถงราคาทตองการขายจรง”
ี่
่
้
ู
ึ
้
ื่
์
ิ่
ท่านนบ  กล่าวว่า “โอนางก็อยละฮ อยาท าอยางนั้นเลย เมอเธอตองการจะขายสงใด ก็จงตั้งราคา
ี
้
่
่
1
จรงตามทเธอตองการ หากมการตอรองราคาลดลง เธอจะใหหรอไมใหก็ได” (Ibn Majah: 2204)
่
ื
ี
่
้
ิ
้
้
้
ี่
ุ
มรายงานจากอบน อับบาสได้กล่าวถงเกี่ยวกับการประกอบอาชพปศสัตว์ของเศาะหบยะฮ์
ึ
ี
ี
ุ
ี
ิ
์
ุ
ี
ท่านหนงอย่างน่าสนใจมาก นางมอาชพเล้ยงแพะ ปรากฏว่าฝูงแพะของนางไม่ขยายพันธและไม่ให้
ี
ี
่
ึ
ึ
ี
ี
ี่
ี
ี
นมเท่าทควร นางจงเข้าไปพบท่านนบ  เพื่อขอค าช้แนะในเรองน้ ท่านนบ  ได้ถามรายละเอยด
ื่
ี
ี
็
ี
่
ึ
เกี่ยวกับสขนแพะของนางซงปรากฏว่าเปนสด า ท่านนบ  จงแนะน าให้หาแพะขนสขาวมาปนกัน
ี
ี
ึ
ในฝูงแพะสด า (Ibn Qutaybah, 1996: 2/76; Al-Jahiz, 1969: 5/506-507)
ี
ื
ื
็
จากรายงานทกล่าวมาข้างต้นจะเหนได้ว่าเน้อหาของการศกษาของบรรดาเศาะหาบยาตหรอ
ึ
ี
ี่
ื่
ื
ี่
ี
ี
็
ึ
การให้การศกษาของท่านนบ  ต่อบรรดาเศาะหาบยาตนั้นไม่ใช่เปนเรองทเกี่ยวกับศาสนาหรอ
ี
ื่
ี
ิ
การปฏบัตศาสนกิจแต่เพียงอย่างเดยว หากแต่มเรองทเกี่ยวกับการประกอบสัมมาอาชพของเศาะหา
ี่
ิ
ี
บยาตด้วย ซงสอดคล้องกับแนวคดของอบู ชกเกาะฮ์ (Abu Syuqqah, 1999: 2/412) ทเหนความ
ี่
ึ
ิ
ี
็
่
ุ
ึ
ึ
ี่
่
ี่
ุ
้
จ าเปนทจะต้องจัดเตรยมการศกษาทเหมาะสมให้กับสตรซงนอกจากเพื่อบรรลเปาหมายทั่วไปของ
ี
็
ี
การศกษาอสลามแล้ว ยังจะต้องเพิ่มวัตถประสงค์ทส าคัญอกสองประการ กล่าวคอ
ิ
ี่
ื
ี
ุ
ึ
1. เพื่อให้สตรสามารถบรหารจัดการครอบครวและลกๆ ได้ดทสดเท่าทจะท าได้ ทั้งน้เมอ
ุ
ี
ี
ี
ั
ี่
ิ
ี่
ื่
ู
ี่
ี่
ิ
ี
นางออกเรอนแล้วสามารถทจะปฏบัตหน้าทของนางตามทท่านนบ  ได้มวจนะไว้ว่า “และสตร ี
ื
ิ
ี่
ี
้
้
ี
ึ่
ิ
ั
ี
้
ี่
(ภรรยา) นั้นมหนาทดูแลงานบานและดูแลลูกๆ ของสามของนาง ซงนางจะตองรบผดชอบใน
ี่
้
่
ี
หนาทดังกลาวน้” (Bukhari: 2554)
ึ
ู
ี
่
้
่
ึ
ี
ี
ี
ี
2. เพื่อให้สตรมความรในอาชพใดอาชพหนง ซงนางสามารถใช้ความรดังกล่าวน้ได้ในยาม
ู
้
ื
ั
จ าเปนในอนาคต ไม่ว่าความจ าเปนนั้นเปนความจ าเปนส าหรบตัวนางเอง ครอบครวหรอสังคม
็
็
็
็
ั

1
ี
อัลอัลบานย์กล่าวว่าเปนหะดษฎออฟ (Al-Albani, 1997a: 171) แต่อย่างไรก็ตามหะดษบทน้มการกล่าวถงใน
ี
ี
ี
ี
ี
็
ึ
์
ฺ
ิ
ิ
ุ
ต าราฏอบากอตและต าราประวัตศาสตรอนๆ หลายเล่ม เช่น ในต าราฏอบากอต อัลกุบรอ ของอบน สะอด์ (Ibn
ื่
ี
ุ
ิ
Sa‘d, 1990: 8/239-240), ต าราอะสะด์ อัลฆอบะฮ์ ของอบน อัลอะษร(Ibn al-Athir, 1994: 7/238), ต ารา
ิ
อัลอศอบะฮ์ ของอบน หะญัร (Ibn Hajar, 1853: 8/173) ต ารา อะอ์ลาม อัลนสาอ์ของกะหหาละฮ์ (Kahhalah,
ิ
์
ิ
ุ
็
1959: 4/225) เปนต้น