Page 314 - 022

314

ิ
์
ุ
ี
ี
ุ
ี
ิ
ิ
ี
ุ
่
ั
ึ
มรายงานจากอสมาอล อบน อับดลเราะหมาน อบน อะฏยะฮ์ อัลอันศอรย์ซงรบรายงานจาก
ี
ื่
ี
ี
ื
ุ
ยายของเขาคอ อมม์ อะฏยะฮ์เล่าว่า เมอท่านนบ  ได้อพยพมาถงนครมะดนะฮ์ได้สั่งให้สตรชาว
ึ
ี
ิ
ี่
์
อันศอรรวมตัวกันทบ้านหลังหนง แล้วท่านนบ  ได้ส่งอมัร อบน อัลค็อฏฏอบไปพบกับพวกนาง
่
ึ
ุ
ุ
ี
ั
เพื่อรบการสัตยาบันของพวกนาง โดยทพวกนางจะไม่ตั้งภาคใดๆ ต่อพระองค์อัลลอฮ จะไม่ลัก
ี
ฺ
ี่
็
ู
ี
ขโมย จะไม่กระท าผิดประเวณ จะไม่ฆ่าลกๆ ของพวกนาง จะไม่เสกสรรลกหลงพ่อให้เปนลกของ
ู
ู
ื
ี
ุ
ิ
ี่
ี
ุ
พวกนาง และจะไม่ขัดขนในค าสั่งทดงาม นอกจากน้อมัร อบน อัลค็อฏฏอบได้สั่งให้พวกนางทั้งผู้ท ี่
ุ
ี
ู
ื
ื
ิ
ุ
ี
ขณะมเลอดระดประจ าเดอนและหญงสาววัยร่นออกไปรวมตัวกันยังมศ็อลลาในวันอด และได้สั่ง
ห้ามพวกนางเดนตามส่งศพไปยังสสาน แต่อมัรไม่ได้บอกให้พวกนางออกไปละหมาดญมอัตในวัน
ุ
ุ
ิ
ุ
1

์
ุ
ศกร (Ibn Hanbal: 20797, 27309;Ibn Khuzaymah, 1980: 3/112)
จากหะดษทั้งสองบทข้างต้นเปนตัวอย่างแสดงให้เหนว่า ในบางโอกาสและบาง
็
็
ี
้
์
้
ี
สถานการณเศาะหาบยาตได้เรยนรและเพิ่มพูนความรความเข้าใจเกี่ยวกับศาสนาผ่านตัวแทนของ
ู
ี
ู
ึ
ี
ื
่
ึ
ี
ท่านนบ  และถอเปนกิจกรรมการศกษาทไม่เปนทางการวิธหนงของบรรดาเศาะหาบยาต
ี
็
ี่
็
ั
่
ึ
ข. การศกษาโดยการสนทนาปญหากับทานนบี  โดยตรง
มเศาะหาบยาตจ านวนหนงเมอมข้อสงสัยในปญหาศาสนาหรอปรารถนาต้องการทราบ
ี
่
ึ
ื
ี
ั
ี
ื่
เรองใดเรองหนงทเกี่ยวกับศาสนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในข้อปลกย่อยหรอความละเอยดอ่อนใน
ื
ื่
ึ
ื่
ี่
ี
่
ี
ี
บทบัญญัตทเกี่ยวกับสตรเปนการเฉพาะ พวกนางมักจะไปหาและเข้าพบท่านนบ  โดยตรง ซงถอ
ึ
ิ
ี่
่
ื
ี
็
็
ี
ี่
ึ
ี่
เปนการศกษาแบบตามอัธยาศัยโดยใช้ค าถามน าและเปนวิธการศกษาทส าคัญอย่างหนงทสามารถ
ึ
ึ
่
็
เหนสัมฤทธผลอย่างชัดเจน ข้อสนทนาทเปนค าถามและค าตอบทท่านนบ  ได้ตอบให้แก่บรรดา
็
ี่
ี่
ิ
ี
็
่
ึ
ิ
พวกนางเปนคณประโยชนอย่างมหาศาลต่อองค์ความรของอสลามซงถกบันทกไว้มากมายในต ารา
ู
ุ
็
ึ
์
้
ู
หะดษต่างๆ เพื่อเปนมรดกทางวิชาการอสลามทสรางความกระจ่างและความเข้าใจให้แก่ชนร่นหลัง
ี
ิ
้
็
ุ
ี่
ื
สบต่อไป
ี
ั
ี
ี
ี่
ู
ั
ท่านนบ  มความเสยสละอย่างสงและอดทนทจะรบฟงและตอบค าถามต่างๆ ของบรรดา
ี
ั
ิ
ุ
ี
เศาะหาบยาต อกทั้งท่านนบ  เปดโอกาสและให้การต้อนรบเศาะหาบยาตทกท่านทมาถามท่าน
ี่
ี
ี
ื
ุ
้
่
ี
นบ  ซงสามารถถามได้ทกเวลาและทกสถานท ทกค าถามและความเดอดรอนต่างๆ ของบรรดา
ึ
ุ
ี่
ุ
ิ
ี
ิ
ี
ั
เศาะหาบยาตได้รบการเอาใจใส่อย่างจรงจังและจรงใจจากท่านนบ 

1
ื่
์
ิ
ี่
ึ
็
ชอัยบ์ อัลอัรนะวูตและคณะวินจฉัยว่าเปนหะดษทศอฮหหากไม่รวมถงเรองอุมัร อบน อัลค็อฏฏอบ (Ibn Hanbal,
ุ
ิ
ี
ุ
ี
ุ
ุ
ี
ื
์
ึ
ื่
ิ
ี
1999: 34/394) ส่วนในศอฮห อบน คซัยมะฮ์นั้น กล่าวถงเน้อหาการให้สัตยาบันเฉพาะในเรองการตั้งภาค การลัก
ขโมยและการผิดประเวณเท่านั้น (Ibn Khuzaymah, 1980: 3/112)
ี