Page 285 - 022

285

ื่
ั
ื
ฺ
นางอัลชฟาอ์ บนต์ อับดลลาฮ เปนผู้เลองลอคนหนงในการเสกเปาเพื่อรกษาคนปวยใน
ิ
ึ
่
ิ
็
่
ิ
่
ั
่
ื่
ิ
ิ
ยุคญาฮลยะฮ์ เมอนางเข้ารบอสลาม ท่านนบ  ได้อนญาตให้นางใช้การเสกเปาในการรกษาผู้ปวย
ี
่
ุ
ี
ั
ึ
ี
์
่
็
ได้ ดังมรายงานจากอบู หัษมะฮ์ อัลกุรชย์ เล่าว่า มชายชาวอันศอรคนหนงเปนโรคบาดแผลในตัว
ี
ี
1
ึ
ิ
ิ
ิ
่
ฺ
่
ู
้
และได้ไปหานางอัลชฟาอ์ บนต์ อับดลลาฮ เพื่อให้นางเสกเปา ซงนางมความรในการรกษาโรคน้ ี
ั
ี
้
้
่
่
่
ั
ด้วยการเสกเปา แต่นางปฏเสธทจะท าพรอมกับกล่าวว่า “ขอสาบานตอพระองคอลลอฮ ตั้งแตเขารบ
ี่
์
ั
ิ
ฺ
ิ
ี
ั
์
ึ
่
อสลามมา ดฉนไมเคยเสกเปาเลย” ชาวอันศอรคนนั้นจงไปหาท่านนบ  และเล่าถงค าพูดของนาง
ึ
่
ิ
ึ
ี
ิ
้
อัลชฟาอ์ ให้ท่านนบ  ฟง ท่านนบ  จงได้เชญนางอัลชฟาอ์มาพรอมกับให้นางลองอ่านบทคาถา
ิ
ั
ิ
ี
ั
นั้นให้ฟง เมอได้ฟงแล้วท่านนบ  จงกล่าวแก่นางว่า “จงเสกเปารกษาเขาดวยเถอะ และสอนบท
ึ
ั
ื่
ี
่
ั
้
ี
คาถานั้นใหแกนางหฟเซาะฮ ์ดวย เหมอนทเธอเคยสอนการเขยนใหแกนาง” (Al-Hakim, 2002:
่
้
้
่
ี่
ื
ั
้
2
4/63)
ี
ู
นอกจากบรรดาเศาะหาบยาตข้างต้นแล้ว ท่านหญงอาอชะฮ์ก็มความรทางการแพทย์ไม่น้อย
้
ี
ิ
ิ
ิ
ิ
้
ึ
่
้
ี
ื่
ุ
ุ
ี
กว่าเศาะหาบยาตท่านอนๆ ดังมรายงานจากฮชาม อบน อรวะฮ์ ซงบดาของเขากล่าวว่า “ขาพเจาไม ่
ิ
์
ี
ื่
ื่
์
ิ
ี
ู
้
ี่
็
้
่
่
เคยเหนผูใดทมความรในเรองฟกฮ เรองการแพทยและเรองวรรณกรรมบทกวมากกวาทานหญงอาอ ิ
ื่
ิ
ิ
ิ
้
ู
ชะฮ” (Ibn Hajar, 1853: 8/140) และฮชามได้รายงานอกว่า บดาของเขารสกแปลกใจในความรทาง
ึ
์
ี
ู
้
่
้
ู
ึ
่
ึ
ี่
การแพทย์ของท่านหญงอาอชะฮ์ จงได้ถามนางว่า “โอทานแมทเคารพรก ขาพเจาไมรสกแปลกใจ
่
ิ
้
ิ
ั
้
้
ี่
่
ื่
่
็
ู
้
่
ฺ
็
ู
ิ
ี
์
เลยททานมความรในเรองฟกฮ เพราะทานเปนภรรยาของทานรสลุลลอฮ  และเปนบุตรสาวขอ
ี
ู
้
ื่
ู
้
ื่
ึ
ิ
้
่
้
ี่
งอบู บักร และขาพเจาก็ไมรสกแปลกใจททานมความรในเรองบทกวและเรองราวประวัตศาสตร ์
่
ี
ุ
้
็
่
ู
่
ี่
่
้
้
ู
็
ื่
์
ึ่
ึ่
้
ึ
ี
้
ี
เพราะวาทานเปนบุตรสาวของอบู บักร ซงเปนผูรอบรในเรองน้ดทสดคนหนง แตขาพเจารสกแปลก
้
ี
่
ู
ิ
ใจในความรของทานเกยวกับการแพทย มันเกดข้นไดอยางไรและทานเรยนรมาจากไหน?” ท่าน
ึ
ู
์
ี่
่
้
่
้
ิ
ุ
ิ
ิ
่
ี
้
ิ
้
หญงอาอชะฮ์ได้ตบไหล่ของอรวะฮ์เบาๆ พลางตอบว่า “แทจรงแลวในชวงบั้นปลายชวตทานรส ู
่
ไดลมปวย มคณะชาวอาหรบจากมุมตางๆ เขามาใหการรกษาทาน ฉนเองไดสงเกตดู
ลุลลอฮ  ้ ้ ่ ี ั ่ ้ ้ ั ่ ั ้ ั
ฺ
ู
3
ี
และเรยนรจากพวกเขา” (Ibn Hanbal: 24380)
้
ึ
ื
นอกจากน้มเศาะหาบยาตอกส่วนหนงเข้าร่วมให้บรการทางการแพทย์ในสนามรบหรอ
ิ
่
ี
ี
ี
ี
ปฏบัตหน้าทเปนแพทย์สนามในสมรภูมต่างๆ ดังตัวอย่างเช่น
ิ
ิ
็
ิ
ี่

1
ี
ั
ุ
ในตัวบทภาษาอาหรบใช้ค าว่า “ ” อบน หะญัรได้ให้ความหมายค าน้ว่า “
ิ
” (Ibn Hajar, 2005a: 13/155)
2
เปนหะดษศอฮหตามเงอนไขของบคอรย์และมุสลม (Al-Hakim, 2002: 4/63)
็
ี
ื่
ุ
์
ิ
ี
ี
3 ชอัยบ์ อัลอัรนะวูตและคณะวินจฉัยว่าเปนหะดษศอฮห (Ibn Hanbal, 2001: 40/441)
์
ี
ี
ุ
ิ
็