Page 290 - 022
P. 290
290
ื
ื่
ื
ั
ี
นางด้วยล าแข้งของนางเองโดยไม่ต้องไปแบมอขอทานจากผู้อน หรอแสวงหาปจจัยยังชพบนความ
ี่
ี
ึ
สงสารของผู้อน ซงทรพย์ทได้จากการท างานทหะลาลและดนั้น ย่อมดกว่าทรพย์ทได้จากการรบ
ั
ี่
ั
ั
ื่
ี่
่
ี
ี
ิ
บรจาคอย่างแน่นอน ทั้งน้เพราะท่านนบ ได้มวจนะไว้ความว่า
ี
ี
่
ั
ั
“ครอบครวของมุหมมัดไมสมควรทจะรบทาน เพราะ แทจรงแลวทรพยทไดจาก
ี่
้
้
์
ั
ั
้
ิ
ี่
การบรจาคทานนั้นเปนเศษสวะของทรพยมนุษย” (Muslim: 1072)
็
ิ
์
ั
์
ิ
ิ
บรรดาอละมาอ์มทัศนะทหลากหลายเกี่ยวกับสทธของสตรในการขอยกเลกการแต่งงาน
ุ
ี่
ี
ี
ิ
ี
ี่
ี
ู
ุ
ั
ื
( ) ในกรณทสามไม่สามารถทจะอปการะเล้ยงดหรอหาปจจัยยังชพให้แก่นางได้ ในมัซฮับของ
ี่
ี
ี
ื่
ี
ิ
ชาฟอย์มความเหนในเรองน้ออกเปน 2 ทัศนะ ดังน้คอ (Ibn Qayyim Al-Jawziyah, 1998: 5/457-
ี
็
็
ี
ื
ี
458)
ี่
ื
ี่
ื
ก. ภรรยาสามารถทจะเลอกทจะอยู่เปนภรรยาของเขาต่อไปหรอจะยกเลกการแต่งงาน
ิ
็
( ) ก็ได้ หากปรารถนาทจะคงอยู่เปนภรรยาต่อไปให้ถอว่าค่าอปการะเล้ยงดเปนหน้ ีทสาม ี
ุ
็
ู
ี่
ื
็
ี
ี่
ึ
ี
ึ
ื่
จะต้องชดใช้เมอสามมีโอกาสทางเศรษฐกิจทดข้น แต่ถ้าหากโอกาสดังกล่าวไม่เกิดข้น ความ
ี่
ี
ู
รบผิดชอบและภาระหน้าทในการเล้ยงดทั้งหมดของสามเปนอันถกยกเลกไป
ู
ั
ี
ี
ี่
็
ิ
ี
ข. ภรรยาไม่สามารถทจะยกเลกการแต่งงานได้ แต่สามจะต้องไม่ขัดขวางไม่ให้นางออกไป
ี่
ิ
ี
ื
ั
ี
ประกอบอาชพหรอแสวงหาปจจัยยังชพเองได้
็
ั
2) เพื่อสนองตอบความจ าเปนของสงคม
สภาพบังคับในกฎหมายอสลามแบ่งออกเปนสองลักษณะคอ ฟรฎ อัยน ( )
ั
็
์
ิ
ื
ู
์
ั
และฟรฎ กิฟายะฮ์ ( ) ส าหรบฟรฎ อัยน หมายถงสภาพบังคับของชะรอะฮ์ทได้ก าหนด
ี่
ึ
ั
ี
ั
ู
ู
ี่
ุ
ิ
่
ต่อมสลมทเปนมกัลลัฟในลักษณะทเปนปจเจกบคคล ซงไม่สามารถกระท าทดแทนกันได้ เช่น การ
ึ
็
ุ
ี่
ุ
็
ั
ื
็
ละหมาด การถอศลอด การจ่ายซะกาต หรอการประกอบพิธฮัจญ์ เปนต้น ส่วนฟรฎ กิฟายะฮ์
ื
ั
ี
ี
ู
ี
หมายถงสภาพบังคับของชะรอะฮ์ทก าหนดมสลมทเปนมกัลลัฟในลักษณะกล่ม ซงหากมมสลมท ี่
ิ
ุ
ุ
ิ
ี
ึ
ี่
็
ุ
ี่
ุ
่
ึ
ิ
ิ
ุ
ื่
่
็
เปนมกัลลัฟจ านวนหนงได้ปฏบัตแล้ว คนอนๆ ในกล่มนั้นก็หลดพ้นจากสภาพบังคับนั้นด้วย (Ibn
ึ
ุ
ุ
ี่
ิ
ิ
ุ
ุ
Qudamah, 1997: 13/6) แต่ถ้าหากไม่มีใครปฏบัตเลย มสลมทมกัลลัฟทกคนในกล่มนั้นก็จะได้รบ
ั
ุ
ุ
ิ
ิ
ิ
บาปทั้งหมด เช่น การละหมาดศพ การเชญชวนส่ความดและห้ามปรามความชั่ว การให้บรการ
ี
ู
็
้
ุ
สาธารณสข การสรางโรงพยาบาล เปนต้น
เมอส ารวจดลักษณะการประกอบอาชพ หรอการท างานของเศาะหาบยาตบางท่านในยุค
ู
ื่
ื
ี
ี
ี
สมัยของท่านนบ พบว่า พวกนางออกมาท างานหรอประกอบอาชพไม่เพียงแต่ตอบสนองความ
ี
ื
ี
็
จ าเปนทางเศรษฐกิจของครอบครวเท่านั้น หากแต่เพื่อสนองตอบความจ าเปนทางสังคมอกด้วย ทั้งน้ ี
ั
็
ึ
ึ
่
ั
ึ
่
ุ
ี
เพื่อให้สังคมมเสถยรภาพ มั่นคงและมความผาสกมากข้น ซงเปนฟรฎ กิฟายะฮ์ประการหนงของ
็
ี
ี
ู
