Page 73 - 018
P. 73

73







                       ทหะรอมเปนส9งทต่างลักษณะสามารถแยกออกจากกันได้  ฉะนั4นเมอพฤตกรรมการประกอบ
                                                                                   ื9
                                                                                         ิ
                        ี9
                                    ิ
                                 ็
                                       ี9
                       ศาสนกิจการละหมาดได้ประกอบครบองค์ประกอบและเงอนไขอย่างสมบูรณ  ก็สามารถถอได้ว่าม      ี
                                                                                        ์
                                                                                                   ื
                                                                       ื9
                                                               ี9
                                                                                ิ
                                             ิ
                                                                       ื
                                                                             ็
                       ผลตามหลักศาสนบัญญัต  ส่วนการใช้สถานทหะรอมถอว่าเปนส9งต้องห้าม  ฉะนั4นผลของการ
                                              ั
                                                               ี9
                                                                             ี
                                                                                                   ี
                              ิ
                       ละเมดส9งต้องห้ามก็จะต้องรบผิดชอบความผิดทได้ก่อไว้  เช่นเดยวกันกับการประกอบพิธหัจ|กับ
                                                                                                       ฺ
                           ิ
                             ิ
                                                    ิ
                         ั
                                                                                        ฺ
                                                                               ี
                                                                                                  ิ
                                                                                              ั
                       ทรพย์สนหะรอม  ซงระหว่างพฤตกรรมการประกอบศาสนกิจพิธกรรมหัจ|กับทรพย์สนหะรอม
                                        ึ
                                        9
                              ี9
                                                                          ื9
                       เปนส9งทต่างลักษณะสามารถแยกออกจากกันได้  ฉะนั4นเมอพฤตกรรมการประกอบพิธหัจ|ได้
                                                                                                   ี
                                                                               ิ
                        ็
                                                                                                       ฺ
                           ิ
                                                    ื9
                                                                                     ี
                                                                    ์
                                                                              ื
                       ประกอบครบ องค์ประกอบและเงอนไขอย่างสมบูรณก็สามารถถอได้ว่ามผล  ส่วนการใช้จ่ายด้วย
                       ทรพย์หะรอมถอว่าเปนส9งต้องห้าม  ฉะนั4นผลของการละเมดส9งต้องห้ามก็จะต้องรบผิดชอบ
                                                                            ิ
                                    ื
                         ั
                                          ็
                                                                                                 ั
                                             ิ
                                                                               ิ
                               ี9
                                                                                                  ี9
                                                                                             ิ
                       ความผิดทได้ก่อไว้    ส่วนทัศนะทสอง ได้ยกอ้างความอัลกุรอานและได้ทําการอธบายท สามารถ
                                                    ี9
                                               ี
                                        ิ
                       เข้าใจได้ว่าเปนพฤตกรรมเดยวกันและไม่สามารถแยกออกจากกันได้  ซงเปนการอธบายเชงเหมา
                                  ็
                                                                                       ็
                                                                                    9
                                                                                    ึ
                                                                                               ิ
                                                                                                    ิ
                                                                                   ี9
                                                               ี9
                                   ี9
                                                                    ิ
                                                                                                       ี9
                       รวม  ในขณะทประเด็นดังกล่าวข้างต้นสามารถทจะอธบายในลักษณะทแยกออกจากกันได้ ดังทนัก
                       กฎหมายกล่มทหนงได้ช4ถง ฉะนั4นจะเหนได้ว่าเหตผลและการอธบายความของนักกฎหมายกล่มท       ี9
                                                                              ิ
                                                        ็
                                                                  ุ
                                    ี9
                                                                                                       ุ
                                           ี
                                 ุ
                                       ึ
                                      9
                                             ึ
                         9
                         ึ
                                           ี
                                                                                      ็
                                                                                          ิ
                            ี
                                                    ี
                       หนงมความเด่นชัดและมความละเอยดอ่อน  ตลอดจนสอดคล้องกับความเปนจรงมากกว่า  ด้วยเหต     ุ
                         ึ
                        ี
                                                                                             ั
                                                    ้
                                                    ู
                       น4จงพบว่า นักกฎหมายร่วยสมัยทรจักกันอย่างแพร่หลายในสายสํานักหัมบะลย ได้ฟตวาสอดคล้อง
                                                                                         ฺ
                                                   ี9
                                                                                        ี
                                   ึ
                                ี9
                       กับทัศนะทหนง เช่น ท่านเชคบนบาซ อดตมฟตยแห่งซาอดอารเบย  ซงได้ฟตวาว่า ผู้ทประกอบพิธ   ี
                                   9
                                                                         ี
                                                                       ุ
                                                                              ี
                                                                ฺ
                                                                                      ั
                                                         ี
                                                               ี
                                                 ิ
                                                                                 9
                                                                                               ี9
                                                                                 ึ
                                                            ุ
                                                           ็
                           ฺ
                                 ั
                                                                                                       ั
                                                                  ฺ
                                                                    ี9
                       หัจ|ด้วยทรพย์สนหะรอมนั4น ใช้ได้  แต่เปนทหัจ|ทบกพร่องและบาปเพราะการใช้จ่ายด้วยทรพย์
                                     ิ
                                                              ี9
                       หะรอมถอว่าเปนส9งต้องห้ามฉะนั4นผลของการละเมดส9งต้องห้ามก็จะต้องรบผิดชอบความผิดทได้
                                       ิ
                                                                   ิ
                                                                                      ั
                              ื
                                   ็
                                                                                                       ี9
                                                                     ิ
                       ก่อไว้   (Binbaz, 16/ 387)
                                                                                                      ิ
                                                            ั
                                                 ี
                                                      ฺ
                                                                 ิ
                                               การประกอบพิธหัจ|ด้วยทรพย์สนหะรอม ถอว่ามผลชอบด้วยศาสนบัญญัตและ
                                                                                ี
                                                                           ื
                                                                                         ็
                                                                                                ุ
                                                   ั
                                                                                                      ฺ
                                                                 ี
                                         ิ
                                  ็
                               ื
                                        ฺ
                                                                     ฺ
                       สามารถถอเปนหัจ|อสลามสําหรบผู้ประกอบพิธหัจ|ดังกล่าวได้ ตามความเหนของอละมาอส่วน
                       ใหญ่    (Saiyid Sabiq,1998:470)
                                                   ี
                                     การประกอบพิธหัจ|ด้วยทรพย์สนหะรอม จะถกปฏเสธจากอัลลอฮในแง่ของผล
                                                                              ู
                                                             ั
                                                                 ิ
                                                       ฺ
                                                                                  ิ
                                                                                               ฺ
                                                                                                        ็
                                                    ิ
                       บญ แต่ถอว่าใช้ได้แล้วในแง่การปฏบัตหน้าทของตนในความหมายของ หัจ|อสลาม  ตามความเหน
                        ุ
                              ื
                                                                                        ิ
                                                                                       ฺ
                                                       ิ
                                                            ี9
                       ของอละมาอบางท่าน   (IsmailLutfi Japakiya,2009:48)
                                 ฺ
                           ุ
   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78